Die dag in de wondere wereld van het wereldwijde web: 1.001 tips over hoe jij je thuis kan bezighouden tijdens de corona-periode. Van puzzelen tot online musea-tours. Tenzij je een held uit de zorgsector bent die dagelijks de benen vanonder het lijf rent, zit je waarschijnlijk in deze periode wat vaker thuis. Toch lijken mensen te blokkeren bij de gedachte van extra vrije tijd. Afkicken van deadlines en de dagelijkse rush is blijkbaar moeilijker dan gedacht.
Tijd is een kostbaar goed vandaag de dag. We hollen onszelf achterna. We checken en beantwoorden mails onderweg naar ons werk op de trein, hebben een agenda vol deadlines en durven geen ‘nee’ zeggen, want zo zijn we tenslotte niet opgevoed. Aan jezelf denken staat gelijk aan egoïstisch zijn. Terwijl tijd maken voor jezelf net nodig is, tenminste als je niet ten onder wil gaan aan het kwaal van de eeuw, de burn-out.
De award voor vervelendste uitvinding van de afgelopen vijf jaar gaat ongetwijfeld naar het pushbericht. Twee dagen niet reageren in een chat voor een groepswerk of op een e-mail van een professor, dat is not done. Als je niet binnen de dag reageert dan ben je onbeleefd. Eens je een bericht opent, kan de andere dit zien en wordt er meteen een antwoord verwacht. Berichten komen 24 op 24 en 7 op 7 op ons af. Een mooi afgelijnde werkdag van 9 tot 5 is voor velen al lang een illusie.
Door het coronavirus moeten veel mensen nu genoodzaakt thuis blijven. Op social media verschenen tips en tricks om je tijd te vullen. Maar waarom moet tijd altijd gevuld worden? Waarom moeten we elk moment van de dag nuttig besteden? Wat is dat met die neiging om alles vol te willen plannen? Ik stelde mezelf de vraag wanneer ik voor het laatst een dag niet van tevoren had gepland. Een antwoord kon ik niet geven.
Voor het eerst in tien jaar maakte ik gisteren een puzzel, ondanks dat mijn deadlines voor school eigenlijk onaangeroerd blijven dankzij diezelfde wondere wereld van het wereldwijde web. Ik keek voor de volle twee uur niet naar de klok, iets wat ik anders dwangmatig wel doe, elke vijf minuten. Het is een neurotisch trekje van mezelf.
Tijdsdruk werkt voor mij verlammend. Wanneer ik weet dat ik moet doorwerken, verlies ik meer tijd door te panikeren. Van paniekaanvallen heb ik al zo’n vier jaar last nu. Ze komen op momenten dat ik het zelf niet verwacht, wanneer ik kalm ben. Ze besluipen me, veroorzaken pijnscheuten in mijn borstkas en geven me het gevoel dat ik geen adem meer krijg.
Het feit dat ik lang niet de enige ben die met dit probleem kampt, maakt tijd één van de grootste vijanden in onze maatschappij. Het lijkt alsof we ons allemaal ervan bewust zijn, maar er weinig aan doen. Toegeven dat je er serieus last van hebt, wordt vaak nog als een zwakte gezien. Het is iets waar je niet mee te koop loopt. Op je CV ga je het ook niet naast Excel en Word onder je kwaliteiten plaatsen. En zelfs al zet je het niet op je CV, bedrijven checken vandaag je hele online geschiedenis alvorens ze je aannemen. Er is vaak kritiek op die perfecte nepheid op Facebook en Instagram. Tegelijkertijd wordt er ook niets anders verwacht van jongeren dan perfect in de maat te lopen en mee te heulen met die perfecte nepheid op social media. Je toekomstige baas zou maar eens kunnen lezen dat je last hebt van paniekaanvallen en niet om kan met tijdsdruk.
Toen onlangs Mia Doornaert, in haar altijd even diep doortastende column in De Standaard, mijn generatie ‘generatie watjes’ noemde, moest ik toch even rustig tot tien tellen. Generatie watjes krijgt volgens Doornaert zogezegd alles in de schoot geworpen. De gevoeligheid van onze generatie zou volgens haar te ver gaan. Ik weet inderdaad niet hoe het was om zoveel jaar geleden op te groeien en ben me ook bewust van alle opportuniteiten die ik vandaag krijg. Ik kan vandaag gaan studeren en ik heb het goed thuis. Toch moet Doornaert weten dat dit lang niet het geval is voor veel jongeren. Daarnaast maakt je kwetsbaar opstellen je ook nog lang geen watje, Mia.
Opmerkingen zoals die van Doornaert trekken de problematiek in het belachelijke. Nee, dit los je niet op door een yogaboek te lezen of door een twee minutenlange YouTube-video rond mindfulness te bekijken. Het is een probleem dat diep geworteld zit in ons huidige systeem, en dat maakt het net zo moeilijk.
Geniet daarom van jullie vrije tijd in de mate van het mogelijke en zorg vooral voor elkaar in deze ietwat onzekere tijden. Plan voor een keer niet alles vol van tevoren, maar gun jezelf wat ademruimte.
