President Santos behaalde in
de eerste ronde op 25 mei 2014 met 25,69 procent minder stemmen dan
uitdager Zuluaga, die 29,25 procent kreeg. Dat is een mager resultaat
voor een zetelend president. Het gaat daarbij echter alleen over de effectief uitgebrachte stemmen. Slechts 40,07 procent van de kiezers kwam opdagen. Het komt erop neer dat slechts 10,29 procent van de Colombiaanse
kiezers voor hem heeft gestemd.
De uitslag zal deels afhangen van de
steun die de andere kandidaten van de eerste ronde zullen uitspreken.
Zelfs dan blijft de uitslag onzeker, gezien de lage opkomst die
volgens analisten ter plaatse niet veel hoger zal zijn dan tijdens de
eerste ronde.
Wapenstilstand
Beide kandidaten staan voor de
verderzetting van het neoliberale beleid van de huidige en de vorige
president. Na Uribe (2002-2010) kan ook Santos als Colombiaanse
president een tweede mandaat behalen. Dit kan pas sinds de
grondwet werd gewijzigd onder Uribe tijdens diens eerste mandaat.
Er is wel één uitgesproken
verschil tussen beide kandidaten. Santos is de eerste president sinds
1982 die een wapenstilstand heeft bekomen met de linkse
guerrillabeweging FARC. Voor het ogenblik voert zijn regering nog
steeds onderhandelingen met de leiding van de FARC in Cuba.
Zuluaga wordt gesteund door voormalig
president Uribe en staat voor een onmiddellijke stopzetting van deze
onderhandelingen en een terugkeer naar de militaire aanpak van ‘het
terrorisme’. Tenminste op dat punt hebben de Colombianen een keuze.
Terugkeer
Helemaal zeker is die keuze echter
niet. Santos heeft altijd gesteld dat de onderhandelingen niet te
lang mogen aanslepen en dat hij een terugkeer naar de gewapende
repressie niet uitsluit. Ook onder Santos gaan de politieke moorden
tegen politici van de oppositie, vakbondsleiders, verdedigers van de
mensenrechten, leiders van autochtone bevolkingsgroepen onverminderd
door.
Bovendien, voor hij zelf president werd, was Santos minister van Defensie onder voorganger Uribe, die –
zelfs naar Colombiaanse maatstaven – een keiharde militaire aanpak
van ‘het terrorisme’ voorstond. Santos was de uitvoerder van dat beleid onder Uribe.
Zelfs al wint Santos een tweede mandaat, dan is een einde van de burgeroorlog (die al duurt sinds 1948) dus niet
gegarandeerd. Het verschil is dat met tegenkandidaat Zuluaga deze kleine kans op
vrede totaal uitgesloten is.
