Sinds eind vorig jaar heeft ons land geen federale regering met volle bevoegdheden meer. Sinds de verkiezingen steunt de regering nog op 38 zetels in het parlement. De federale overheid draait door al een jaar op voorlopige twaalfden. Dat betekent dat er elke maand exact evenveel mag uitgegeven worden als een jaar eerder. Die voorlopige twaalfden worden in het parlement om de twee maanden goedgekeurd voor de periode die volgt.
Donderdagavond moest het parlement zich buigen over de maanden november en december. Doordat een amendement ingediend door PVDA onverwacht een meerderheid achter zich kreeg, komt er volgende week een extra zitting van het parlement. Volgens het reglement van de Kamer moet er immers vijf dagen zitten tussen de goedkeuring van een amendement en de stemming over het geheel. In De Standaard klinkt het dan dat het parlement overuren moet kloppen om een shutdown (het stilvallen van de overheid) te vermijden. In de praktijk is dat iets minder dramatisch. Het betekent gewoon dat parlementsleden tijdens de herfstvakantie een paar uur zullen moeten opdraven.
De ophef over dat amendement is merkwaardig. CD&V en Open VLD fulmineren. ‘Onverantwoord’, klinkt het. Blijkbaar verwacht de restregering dat de oppositie elke twee maanden braaf het regeringsbeleid ondersteunt. Zeker het argument dat Servais Verherstraeten, fractieleider van CD&V, bovenhaalt, is opmerkelijk: “op het ogenblik dat de effectentaks door het Grondwettelijk Hof is vernietigd en Europa ons zegt dat we niet goed bezig zijn. Dat is met vuur spelen naar de komende generaties toe”.
Ontsporen
De vorige regering liet de begroting ontsporen en de laatste kleine poging om de vermogens mee te laten betalen sneuvelde. CD&V probeert dat nu blijkbaar in de schoenen te schuiven van de oppositie. Nog iets over die effectentaks die afgeschoten werd door het Grondwettelijk hof. Die moest 254 miljoen euro opbrengen. Het was het laatste strohalmpje van de regering om iets te doen op vlak van fiscale rechtvaardigheid.
Dat de effectentaks zou sneuvelen bleek vanaf het begin de bedoeling. Dat valt toch af te leiden uit een tweet van de woordvoerder van de N-VA-kamerfractie. “Ik was 100% tegen deze schandalige belasting uit de koker van de Franstalige liberalen, maar inderdaad: de redenering dit deze toch zou vernietigd worden heeft wss meegespeeld in de aanvaarding van het compromis”, zo tweette Bram Bombeek vorige week.
N-VA dat zich deze keer weer aan de kant van de regering schaarde die ze vorig jaar met slaande deuren verliet, fulmineert vooral over de stemmen van Vlaams Belang. Peter De Roover had het over het doorbreken van het cordon sanitaire. Een boodschap die vlot overgenomen werd door Newsmonkey.be. De waarheid is iets anders. In de Kamer stemden 76 voor, 53 tegen en 6 (CDH en Défi) onthielden zich. Het VB heeft 18 zetels. De regering en N-VA hadden dus absoluut alle VB-stemmen nodig om het amendement tegen te houden. Uit de notulen van het parlement blijkt dat VB zich aanvankelijk wou onthouden. Ook in dat geval was het amendement er doorgeraakt. Dat komt vooral doordat maar liefst 10 leden van de (ex-)regering hun kat stuurden naar het parlement.
Witte woede, witte jasjes
In de Vlaamse mediaberichtgeving ontbreekt ook nogal wat context over het amendement. Dit komt niet zomaar uit de lucht vallen. Begin juni dook er een nieuw sociaal fenomeen op: les blouses blanches. Het is een beweging van zorgend personeel dat aan de alarmbel trekt over de belabberde werkomstandigheden in de sector. Donderdag kwam het zelfs tot een staking. Die beweging kreeg de afgelopen nogal wat aandacht in de Franstalige media.
In een edito van een lokale nieuwszender werd deze opflakkering van witte woede zo geduid: “De verpleegkundigen zijn het spuugzat en aan het einde van hun latijn: het drukken van de kosten, de helse uurroosters, de druk die leidt tot burnouts, het ziekteverzuim dat de druk nog verhoogt bij zij die overeind blijven.”
De verbetenheid van de blouses blanches lijkt op die van de gele hesjes in Frankrijk. Onversaagd voeren ze actie en eisen ze respect voor hun werk. De beelden van het verzorgend personeel dat elke week postvat aan de uitgang van ziekenhuizen met hun witte zorgjassen die ze volkrabbelen met verontrustende boodschappen maken duidelijk indruk aan Franstalige kant.
Door het amendement van PVDA krijgt de ziekenhuissector nu 67 miljoen extra voor twee maanden. In het amendement wordt dat ook een ‘fonds voor de blouses blanches’ genoemd. Verder wordt verwezen naar een studie van sectororganisatie Verso die stelt dat er 46.000 extra verpleegkundigen nodig zijn om in 2026 dezelfde kwaliteit te garanderen.
In 2017 werd trouwens na lang onderhandelen en actievoeren een sociaal akkoord afgesloten in de federale zorgsector. Het akkoord werd echter nooit uitgevoerd wegens een gebrek aan middelen. Met die extra 67 miljoen kunnen vakbonden, overheid en werkgevers nu wel eindelijk aan de slag.
