Touria Aziz

Hoe het lichaam van Hajar Raissouni een politiek slagveld werd

De kritische Marokkaanse journalist Hajar Raissouni riskeert een lange gevangenisstraf voor een abortus (die ze ontkent) en seks buiten het huwelijk. Maandag moest ze opnieuw voor de rechter verschijnen. Na een zitting van 9 uur en ondanks de hartstochtelijke pleidooien van haar advocaten besloot de rechter om Raissouni niet vrij te laten. Het proces gaat op 30 september verder. Touria Aziz beschrijft wat het proces teweegbrengt in Marokko.

dinsdag 24 september 2019 10:27
Spread the love

In Marokko voelen veel vrouwen het onrecht en de vernederingen, waarvan journaliste Hajar Raissouni eind vorige maand slachtoffer is geworden, aan als een harde stomp in de buik.

Raissouni wordt samen met haar verloofde vastgehouden en vervolgd voor abortus en seks buiten het huwelijk. Beide zaken zijn illegaal volgens Marokkaanse wetten die nog dateren uit de vorige eeuw en waarvan sommige zelfs zijn gecreëerd onder het Franse protectoraat. Toch hangen ze vandaag nog altijd als een zwaard van Damocles boven het hoofd van elke Marokkaanse vrouw. En om volledig te zijn, boven het hoofd van iedereen die anders is of anders denkt en geen macht of connecties heeft om haar of zijn schuld af te kopen.

Deze wetten zorgen er voor dat slachtoffers in de cel belanden en dat daders vrijuit gaan. Het lichaam van Hajar wordt gebruikt als slagveld om de algemene status quo te handhaven in een maatschappij waar iedereen zijn of haar toegewezen plek moet kennen.

Morele wetten tegen kritische journalisten

De nieuwe perscode, die in 2016 in werking is getreden, voorziet dan misschien niet langer meer in gevangenisstraffen voor degenen die zogenaamd misbruik hebben gemaakt van de vrijheid van meningsuiting. Maar maak je geen illusies, er zijn nog altijd andere wegen om de pers de mond te kunnen snoeren. Het Marokkaanse regime maakt namelijk gretig gebruik van diezelfde achterhaalde morele wetten om de vrijheid van journalisten en activisten aan banden te leggen.

De voorbeelden van veroordeelde journalisten zijn legio:

  • Medeplichtigheid aan overspel met een gevangenisstraf van 10 maanden voor Hicham Mansouri, projectmanager van de Marokkaanse Vereniging voor Onderzoeksjournalistiek.
  • Verkrachting, seksuele intimidatie en mensenhandel met een gevangenisstraf van 12 jaar voor Taoufik Bouachrine, directeur van het dagblad waar Hajar voor schrijft, Akhbar Al Youm.
  • Niet aangeven van een misdaad tegen de staat met 3 jaar gevangenisstraf voor Hamid El Mahdaoui, journalist en activist.
  • Deelname aan de Hirak  met een gevangenisstraf van 5 maanden voor Mohamed El Hilali en een jaar gevangenisstraf voor Abdelouahed Kammoumi van Rif press.

De veldslag om het lichaam van Hajar moet onafhankelijke en kritische journalisten verder intimideren en onder druk zetten om achter de rode lijnen te blijven die duidelijk aangeven tot waar de vrije meningsuiting en persvrijheid in Marokko mogen gaan.

Marokko bevindt zich nu al een hele tijd in een politieke crisis waarin de PJD, een islamistische partij die sinds 2011 aan de macht is, een bedreiging vormt voor de gevestigde orde. De partij maakt gebruik van democratische mechanismen om zich te nestelen binnen de gevestigde instellingen en zo hun ideologie verder te verspreiden.

De partij blijft groeien omwille van de ongeloofwaardigheid en de lethargie van de andere politieke partijen en van een machteloos middenveld. Maar ze wint ook aan populariteit omdat ze als één van de weinige partijen een beetje weerwoord biedt aan een staat die er resoluut voor kiest om de roep van het Marokkaanse volk tegen minachting, marginalisering en armoede te negeren en om repressie als enig antwoord te hanteren. Omdat Hajar via haar familie gelinkt wordt aan deze politieke familie wordt haar lichaam ook gebruikt om deze politieke tegenstanders een lesje te leren.

En ik, als vrouw, sta op mijn beurt dan te trappelen om het lichaam van Hajar op te offeren op het altaar van de afschaffing van de wetten die abortus en seks buiten het huwelijk criminaliseren.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!