Vergeet de zatte nonkels. N-VA kiest resoluut voor radicaalrechtse fractie

woensdag 19 juni 2019 23:28
Spread the love

N-VA maakt ook de komende vijf jaar deel uit van de radicaalrechtse fractie Europese Conservatieven en Reformisten (ECR). Dat is geen misstap, maar een weloverwogen keuze die veel zegt over de evolutie van de partij.

Geert Bourgeois, de Europese lijsttrekker van N-VA, maakte er zich makkelijk vanaf toen bekend werd dat zijn partij ook de volgende vijf jaar deel uitmaakt van de Europese Conservatieven en Reformisten (ECR). “Het is een technische fractie waar geen ijzeren discipline heerst”, zei hij op Radio 1. “Niet de poppetjes maar de inhoud telt” en “in elke fractie zit wel een zatte nonkel”, kregen we ook nog te horen.

Daarmee verdoezelt Bourgeois dat zijn partij voor de tweede keer heel bewust kiest voor deze fractie in het Europees Parlement die vol racistische, homofobe en vrouwonvriendelijke partijen zit. Het was de partijraad die de knoop doorhakte. Met 129 stemmen voor, 3 tegen en 7 onthoudingen was er bijzonder weinig tegenstand om in een fractie te zitten met de aartsconservatieve PiS uit Polen, de Zweedse Democraten die hun roots hebben in het fascisme, de Nederlandse alt-rightpartij Forum voor Democratie of de Broeders van Italië die een nostalgische achterkleinzoon van Mussolini op hun lijst plaatsten.

Vijf jaar geleden zat er meer spanning in de stemming. 40 leden kozen toen voor de Europese Vrije Alliantie (EVA) en 3 voor de liberale fractie. De Volksunie, de partij waarvan Bourgeois in het begin van deze eeuw even voorzitter was, stond mee aan de wieg van de Europese Vrije Alliantie, een samengaan van verschillende regionalistische partijen. Om meer gewicht in de schaal te kunnen leggen, ging EVA samen met de Groenen in een fractie zitten.

Voor de meeste leden van EVA was dat niet onoverkomelijk aangezien regionalistische partijen in Europa vaak links of progressief zijn. N-VA had het er wel steeds moeilijker mee. Europarlementslid Marc Demesmaeker duwde in aanloop naar de verkiezingen van 2014 bijna 40 procent van de keren op een ander knopje dan zijn fractie.

Leve het neoliberalisme

EVA zag toen de bui al hangen. N-VA keek een andere richting uit en zag zichzelf meer verwant met het neoliberale conservatisme van de toenmalige Britse premier David Cameron. De vrijage met de Britse conservatieven was al langer aan de gang. In 2011 stak De Wever het kanaal over om de hand te schudden met Cameron. In volle kiescampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen bracht De Wever met enkele Antwerpse kopstukken een bezoek aan Boris Johnson die toen burgemeester was van Londen en kort na de verkiezingen staken Cameron en De Wever nog eens de koppen bij elkaar. De Scottish National Party of de regionalisten van Wales zullen daar raar van opgekeken hebben.

De Wever en co op bezoek bij Boris Johnson

Het zei iets over de interne evolutie van N-VA. Van de progressieve elementen die je nog bij de Volksunie vond – het antimilitarisme, het ecologisch denken, het internationalisme of het linksliberalisme – bleef niets meer over. N-VA was een hardrechtse partij geworden op sociaal-economisch vlak.

De aanwezigheid van de Britse conservatieven speelde deze keer geen enkele rol meer. Na de vernederende nederlaag van Theresa May in de Europese verkiezingen houden de Conservatives maar 4 zetels over in het Europees parlement en bovendien trekken die er uit zodra de Brexit een feit is.

N-VA koos dus deze keer welbewust om bij radicaalrechtse en/of aartsconservatieve partijen te zitten. U wil voorbeelden? Neem de Poolse PiS die in Handmaid’s Tale wellicht een toekomstsprookje ziet. Lech Kaczynski, de PiS-president die in 2010 stierf in een vliegtuigcrash, verbood toen hij nog burgemeester was van Warschau een Pride omdat hij “geen perverten wou ontmoeten”.

De toenmalige partijsecretaris van de Zweedse Democraten Björn Söder zei in 2014 dat Joden geen Zweden kunnen zijn, tenzij ze afstand nemen van hun Joodse identiteit. Eerder had hij holebi’s op één lijn geplaatst met “pedofielen”.

Leve Mussolini

De ECR schoof de Tsjech Jan Zahradil naar voor als Spitzenkandidat. Zahradil is een notoire klimaatontkenner. De Broeders van Italië zijn dan weer één van de nieuwe telgen van de ECR-familie. Die partij is de erfgenaam van het fascisme in Italië. Ze zetten deze keer dan ook een achterkleinzoon van Mussolini op hun lijst.

Er is niets dat deze Mussolini meer spijt dan de teloorgang van het fascisme van zijn overgrootvader. “Ik blijf mensen ontmoeten uit die periode die meer dan bevredigende herinneringen hebben. Zo was er een 95-jarige persoon die een versie van die periode had die zeer verschillend is ten opzichte van wat je vindt bij de publieke opinie”, zei hij aan het persagentschap The Associated Press.

Vragen kreeg Bourgeois wel over de toetreding van de Spaanse extreemrechtse partij Vox. Of tenminste over hun haat voor de Catalaanse regionalisten. Maar Vox is ook een partij waarvan de leider onlangs nog pleitte voor een nieuwe Reconquista, een onverhulde oproep om moslims gewelddadig uit te drijven. De partij ijvert ook voor de afschaffing van de wet die vrouwen moet beschermen tegen huiselijk geweld.

Bij de ERC-fractie vindt Bourgeois ook Derk Jan Eppink terug. Die was ooit partijgenoot van Jean-Marie Dedecker die op 26 juli in de provincie van Bourgeois als onafhankelijke op de lijst van N-VA stond. Eppink koos deze keer voor het FvD van alt-rightprovocateur Thierry Baudet.

Na de periode van 2012, toen N-VA zich spiegelde aan het neoliberalisme van de Conservatives, is de vernieuwde keuze voor de radicaalrechtse fractie ECR een bezegeling van de evolutie van de partij. Klimaatontkenning, islamofobie, de alt-right, anti-migratie, … We weten meteen wat we van N-VA mogen verwachten in de komende regeerperiode.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!