De ondertussen 46-jarige acteur Chris Willemsen zette eerder toevallig zijn eerste stappen in de acteerwereld. Toen hij eind jaren 90 lid was van een vereniging voor mensen met een kleine gestalte[1] ontmoette hij er de acteur Louis Vervoort alias ‘de dwerg’ (Kapitein Zeppos, Paradijsvogels, Merlina). Louis was op zoek naar mensen met een kleine gestalte om als figurant/acteur aan stoeten, evenementen en occasioneel zelfs tv-werk deel te nemen.

De toen werkloze Chris, die geen acteeropleiding genoot, hapte toe en na wat massa- en edelfiguraties kreeg Chris de kans om in 2004 mee aan de Freaky Frank Show mee te werken. Nadien reeg de Kempenaar een indrukwekkend aantal (kort)films (Dead end, De bestemming, Crimiclowns) en televisieseries (Matroesjka’s, Conny and Clyde) aan elkaar. In 2011 speelde hij mee in de Vlaamse topserie ‘De ronde’. De scène waarin hij slechts in een witte onderbroek gehuld en een varkenskopmasker op, op het gezicht van zijn collega-acteur Lucas Van Den Eynde plaats nam, lokte in menig huiskamer hevige reacties uit. “Het rollenaanbod voor mensen met kleine gestalte is niet zo groot, maar de concurrentie ook niet”, blikt de Arendonkenaar met een vleugje zelfspot terug op zijn acteercarrière.

Zoals bij vele kleine mensen is Chris zijn rugwervelkanaal vernauwd en heeft zijn wervelkolom een zijdelingse verkromming of scoliose. Dit verhoogt de kans op slijtage en extra vernauwingen waardoor de zenuwbanen in het rugwervelkanaal gekneld raken. Op hun beurt leiden dergelijke knellingen tot een slechtere of onderbroken boodschappenoverdracht tussen de hersenen en de rest van het lichaam, en omgekeerd. Beschadiging van de zenuwbanen kan in een dof of prikkelend gevoel in benen resulteren waardoor de betrokkene minder goed kan stappen. Wanneer de knelling de zenuwbanen helemaal doorsnijdt (= complete dwarslaesie) ontstaan verlammingsverschijnselen.

Chris werd al meermaals succesvol met een chirurgische ingreep van een rugwervelkanaalvernauwing verholpen. Begin 2017 onderging hij zijn zevende operatie van dit type. De eerste weken na de operatie kon de Kempenaar amper het resultaat geloven. “Ik dacht wauw, zo goed heb ik niet meer gestapt sinds mijn kinderjaren”.

Na 3 weken was de pret over

Maar na drie weken was de pret over. Bij het verlaten van zijn bed gaat Chris, zonder enige weerstand van zijn onderste ledematen, onderuit. De benen van de acteur kunnen hem simpelweg niet langer dragen. Per ambulance wordt hij naar de spoedafdeling van het UZ van Gasthuisberg te Leuven gebracht. Een MRI scan verduidelijkt zijn toestand. Bij de vorige operatie besloten de artsen om de behandelde wervels, na het verbreden van de doorgang, niet met bouten vast te zetten. Dit blijkt nu een slechte keuze. Bij Chris is een verzwakte wervel losgekomen en deze drukt fel op een zenuwbaan. De artsen besluiten tijdens de spoedoperatie om verschillende wervels nu wel vast te zetten, maar ondertussen lijdt de acteur nog steeds aan de opgelopen incomplete dwarslaesie.

Na een korte opname van enkele dagen in het UZ gasthuisberg van Leuven wordt Chris naar het revalidatiecentrum van Pellenberg gebracht. Hier zal hij uiteindelijk vier maanden, behalve de weekends, verblijven en verschillende uren per dag hard werken om weer met een zekere tred te kunnen stappen. Twee jaar later revalideert hij nog steeds driemaal per week in het revalidatiecentrum van het AZ te Geel.

Hoewel het stappen al wat beter gaat, heeft Chris nog een hele weg af te leggen waardoor hij eveneens professionele opportuniteiten aan hem ziet voorbij gaan. “Niet zo lang geleden kreeg ik een aanbieding om in een reclamespot én in een ‘verborgen camera’-reeks mee te spelen. Toen ik de geïnteresseerden liet weten dat ik momenteel moeilijk ter been ben, werd mijn kandidatuur niet langer weerhouden.”

Omdat sommige zenuwbanen schade opliepen en de communicatie tussen hersenen en benen nog steeds verstoord is, loopt Chris heel wat moeilijker. Hij maakt gebruik van een wandelstok om zich te verplaatsen en heeft last van spierstijfheid wanneer hij een tijdje stil zit. Hierdoor staat hij tijdens zijn eerste passen wankel op zijn benen.

Om de spierstijfheid te bestrijden, stellen de revalidatieartsen uit Leuven Chris voor om Baclofen, een sterke spierverslapper, te slikken. Maar Chris is hier niet voor te vinden. “Bij mensen met spasmen of een hele dwarslaesie is dit een goede keuze maar voor mij niet. Het is best mogelijk dat ik niet langer op mijn benen kan staan als ik dit medicijn neem. Mijn fysiotherapeuten te Geel raden het me eveneens af. Volgens hen zou ik door de aanhoudende spierverslapping nog meer moeite hebben om verder te revalideren.”

Ondervindt duidelijk minder last

Omdat hij met de spierstijfheid bleef zitten, en omdat hij de laatste tijd regelmatig berichten over medicinale cannabis (MC) de revue zag passeren, besloot de acteur te achterhalen of MC hem zou kunnen helpen. Chris gebruikt nu al enkele maanden medicinale cannabisolie, orale inname, tegen zijn spierstijfheid. “Al mijn artsen (Leuven, Geel en huisarts) zijn op de hoogte van mijn MC gebruik. Niemand van hen keurt het af maar ze vertellen me wel om MC niet als een wondermiddel te beschouwen. Toch ondervind ik sinds ik ‘druppel’ duidelijk minder last van de spierstijfheid, het stappen verloopt soepeler en ik heb geen nevenwerkingen. Ik ben er zelfs van overtuigd dat dit in de toekomst nog gaat beteren, waardoor ik hoop dat ik beetje bij beetje mijn ‘normale’ leven terug kan aanvatten.”

Tijdens zijn zoektocht naar MC kwam hij verschillende andere MC-gebruikers tegen. Sommige getuigenissen maakten een diepe indruk op hem. “Een chronische pijnpatiënt vertelde me dat hij zijn goedgekeurde euthanasie papieren, nadat hij MC begon te gebruiken, stuk scheurde. De man hervond door MC een vele grotere levenskwaliteit en het leven werd opnieuw een optie.”

Daarnaast ontmoette hij kort geleden een kankerpatiënt die MC tegen de pijn gebruikte. Hiervoor teelde hij thuis enkele cannabisplanten. Op een dag kreeg hij de politie over de vloer. Zijn planten, of medicatie, werden niet alleen afgepakt, de man riskeert naast een fikse boete en mogelijke gevangenisstraf, eveneens de voogdij over zijn dochtertje te verliezen.

“Om dit soort onrechtvaardige toestanden helpen uit te roeien, besloot ik om het peterschap van de vzw WeAreSofie[2], op mij te nemen. Daarnaast steun ik de crowdfunding FREE MC[3], die opgericht werd om de advocaatkosten van de ingebrekestelling van de Belgische overheid omwille van haar achterhaald beleid ten aanzien van MC te bekostigen. In België blijft de legalisering van cannabis, anders dan in vele andere landen, voor medicinale doeleinden maar aanslepen. De overheid beweert dat er niet genoeg bewijzen zijn om de therapeutische effecten van MC te erkennen maar dit is totaal onjuist.”

Terwijl Chris de zinnen uitspreekt ontpopt hij zich tot een ware activist. “Mocht je me tien jaar geleden gevraagd hebben of MC legaal moest worden, had de vraag me niet geïnteresseerd! Toen was het voor mij, zoals voor vele mensen nu nog steeds, onderdeel van de ver-van-mijn-bed-show. Vandaag, wetende wat ik ondertussen weet, en zelf ervaar, zeg ik zonder twijfel dat MC legaal moet worden. En wel zo snel mogelijk!”

De auteur van dit artikel schreef het boek ‘Medicinale cannabis. Meer dan een medische kwestie.’ Het verscheen eind oktober 2018 bij Garant (ISBN 9789044136364). Het telt 333 blz. en kost 35 euro.

Bronnen:

[1] Chris heeft achondroplasie de meest voorkomende vorm van dwerggroei

[2] https://www.wearesofie.be/

[3] https://www.doneerdoel.nl/actie/1937/free-mc-bevrijd-medicinale-cannabis