Analyse -

Rechtse beleid werd afgestraft. Leve het rechtse beleid, zeggen de media.

maandag 10 juni 2019 14:47
Spread the love

Een regering die een asociaal economisch beleid voerde en het racistische discours van het Vlaams Belang overnam, leed een schandelijke nederlaag. Maar wat kregen we door de media opgelepeld in de voorbije twee weken? Nog hardere pogingen om extreemrechts salonfähig te maken en opnieuw het opvoeren van het gat in de begroting om duidelijk te maken dat de volgende regering nog harder zal moeten besparen.

Het was grote verliezer Bart De Wever – 7,1 procent achteruit en 72.000 voorkeurstemmen kwijt – die op verkiezingszondag de toon mocht zetten. In zijn speech zei hij dat Vlaanderen ‘heel duidelijk Vlaams-nationaal’ had gestemd. Dat het communautaire tijdens de campagne zelfs geen nevenkwestie was, maakt niet uit. Hij lapte het cordon aan zijn laars en telde de procenten van Vlaams Belang bij die van zijn partij op.

Er zijn veel interpretaties mogelijk van de verkiezingsuitslag, maar één ding is zeker. De regering-Michel werd genadeloos afgestraft. Waar voorganger Di Rupo nog wat winst wist te boeken voor zijn coalitie, donderde de regering-Michel 22 zetels achteruit. Ook de partij van de premier verloor aan Franstalige kant zes zetels. Je dan aan een racistische partij vastklinken en de overwinning claimen zoals De Wever deed, is onzin. Maar het ging er bij de media in als zoete koek, want sindsdien is dat de framing die we elke keer weer voorgeschoteld krijgen.

N-VA wist de blik op het eigen verlies handig om te buigen door van het doorbreken van het cordon de topic van dit moment te maken. In één ruk wordt ook verdonkeremaand dat de kiezers het sociaal-economische beleid van deze regering niet lusten. Getuige daarvan is het succes van PVDA dat vanuit het niets vier zetels wint in het Vlaams parlement en in de Kamer zomaar eventjes even groot wordt als CD&V.

Regeren met het Vlaams Belang

In de eerste dagen na de verkiezingen waren het de werkgeverskringen die de forcing voerden. Marc De Vos, oprichter van Itinera en nog altijd verbonden aan die denktank uit patronale kringen, was er één dag na de verkiezingen heel snel bij. ‘Begraaf het cordon sanitaire’, kopte hij in Trends.

Zijn redenering is opmerkelijk. Regeren met het Vlaams Belang moet kunnen, want er zijn ook klimaatrebellen en partijen die tegen het kapitalisme zijn. Lees maar mee: “Het Vlaams Belang heeft al lang niet meer het monopolie op extremisme. Klimaatrebellie heeft de Belgische media maandenlang gedomineerd. Ze contesteert ons hele samenlevingsmodel en is gretig door de groene partijen omarmd. Bezorgdheid over ongelijkheid is internationaal overgeslagen in een fobie die rijkdom en kapitalisme wil bestrijden. Ze voedt het extreemlinkse reveil van de PVDA en de PTB en zindert ook na in de agenda’s van de klassieke socialistische partijen.”

Enkele dagen later was het de beurt aan Voka-baas Hans Maertens die liet weten dat besturen met de racistische partij moet kunnen. “De kiezer gaf een duidelijk signaal”, voegde hij er aan toe. Volgens Voka en vele anderen is het signaal van deze verkiezingen dat er vooral meer hard sociaal beleid nodig is.

Racisme

Maar om van de mogelijke regeringsdeelname van Vlaams Belang een reële mogelijkheid te maken moest er eerst nog een ander hallucinant debat gevoerd worden. Is het Vlaams Belang eigenlijk wel racistisch? De partij werd 15 jaar geleden wel veroordeeld voor racisme wat een hele stunt is in een land waar je zelden veroordeeld wordt voor racisme.

En ja, het Vlaams belang is veranderd. Van een partij met roots in het collaboratieverleden vervelde ze tot een hedendaagse racistische beweging die helemaal thuishoort in de internationale altright. De integratie van het Schild&Vrienden-kopstuk binnen de partij is daarvan het sluitstuk.

Maar zo’n debat voer je natuurlijk niet met specialisten van die nieuwe white supremacy-bewegingen, dachten ze bij De Zevende Dag, wel met dilettanten als Maarten Boudry en godbetert ex-Vlaams Belanger Jurgen Verstrepen. Scenarioschrijver Raf Njotea mocht ook opdraven omdat hij een verward maar lustig aangeklikt opiniestuk had geschreven. In de studio zette hij de grote verwarring verder. Het programma van VB is “niet racistisch”, maar wel “heel xenofoob en op het randje van haatdragend”. Ok dan. Het debat toonde alleen maar aan hoe hard de grens is opgeschoven sinds de eerste Zwarte Zondag van 1991. Een groot deel van het 70-puntenplan van het VB – dat ooit de basis vormde voor de oproep tot een cordon sanitaire -, werd ondertussen uitgevoerd of is salonfähig. Schild&Vrienden ontstond als privébewakingsdienst van Theo Francken en je moet al heel welwillend zijn om een verschil te zien tussen de tweets van Francken en die van Van Grieken.

Midden het post-verkiezingsgekakel viel dan ook nog eens de uitslag van de verkiezingen in Denemarken. De extreemrechtse Volkspartij zag de helft van de zetels verloren gaan. De socialistische partij verloor slechts licht. Partijleidster Mette Frederiksen nam een antimigratiediscours aan dat lijkt op dat van Theo Francken. Jan Cornillie. kopstuk van de ontredderde SP.A, zag daar meteen een reden in om zijn partij op vlak van migratie naar rechts te sturen of zoals dat bij hem heet: “op migratie restrictiever te worden”.

‘Het geld is op’

En midden die rechtse framing is ook plots het begrotingstekort terug. De regering liet ondanks alle besparingen een gat na van 10 miljard euro. Hoewel de vorige verkiezingen in het teken stonden van de begroting (‘show me the money’, zoals De Wever toen zei) speelde het abominabele resultaat van de regering op dat vlak geen enkele rol in de campagne. Maar plots is het wel weer een prangend probleem.

Dat heeft te maken met de rol die werkgeversorganisaties speelden tijdens de voorbije vijf jaar. Zolang het manna in hun richting vloog in de vorm van gulle lastenverlagingen leunden zij rustig achterover en zwegen ze over het gat dat die cadeaus sloegen in de begroting. Nu er mogelijk een minder gulle regering kan komen, moet het van hen absoluut weer over begrotingsdiscipline gaan.

De campagne die draaide rond nieuwe uitgaven werd snel vergeten. Het leidde tot misschien wel de meest cynische uitspraak van de voorbije weken. De cijfers over het gat in de begroting “doet de nieuwe initiatieven die tijdens de verkiezingscampagne naar voren werden gebracht relativeren”, zei CD&V-minister Kris Peeters doodleuk.

Die mix van ‘het geld is op’ en de extreemrechtse propaganda over vluchtelingen zorgen voor een gevaarlijke cocktail. Op geen enkel moment werd de voorbije twee weken voldoende en diepgaande aandacht besteed aan de afstraffing van de zittende regering en het daarbij horende beleid. Dankzij ruggengraatloze media en de rechtse framing dreigen we de komende vijf jaar meer van het zelfde te krijgen: nog meer normalisering van extreemrechts en een sociaal-economisch beleid dat in het teken staat van besparen en liberaliseren. Precies de twee elementen die tot deze verkiezingsuitslag hebben geleid.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!