We zitten midden in de zesde massale uitstervingsgolf. Dagelijks gaan er 200 soorten verloren. Unieke ecosystemen, waarvan sommige al honderdduizenden jaren leven herbergen, storten in onder de druk van ons hebzucht en ons destructieve systeem. Sommige zullen nooit meer terugkomen. Extreme weersomstandigheden veroorzaken conflicten, verwoesten onze gebouwde en natuurlijke omgeving en bedreigen onze voedsel- en watervoorziening. Dit giftige systeem is dodelijk voor ons.
Onze leiders hebben ons in de steek gelaten. Ze blijven ons in de steek laten. Ze weigeren zelfs maar de omvang van de klimaat- en milieucrisis te erkennen, laat staan te communiceren. In deze periode van klimaatverstoring en politieke zelfgenoegzaamheid, waarin massale mobilisaties niet met actie maar met vertraging, tegenwerking en minachting worden beantwoord, hebben de burgers geen andere keuze dan zich tot burgerlijke ongehoorzaamheid te wenden om politici te dwingen te handelen voordat het te laat is.
In november 2018 heeft de Europese Commissie een plan voor het koolstofarm maken van de economie ingediend, dat de Europese Unie ertoe zou verplichten om tegen 2050 een netto-nulemissie van broeikasgassen te bereiken. Dit plan is niet alleen onvoldoende om de 1,5°C-doelstelling van het Akkoord van Parijs te halen, maar het wordt ook uitgevoerd door middel van uitvoeringsmechanismen zoals het ETS (Emission Trading System), dat de productie en consumptie stimuleert binnen een niet-duurzame beschrijving van voortdurende economische groei.
Volgens de Extinction Rebellion is het voorstel volstrekt ontoereikend. In plaats daarvan eisen we een radicaal plan voor een snelle decarbonisatie van de economie en herstel van het milieu; een plan dat door en voor de burgers wordt uitgevoerd en dat energie, vervoer, industrie en landbouw ingrijpend verandert. Dit vereist een belangrijke culturele en politieke verschuiving, waarbij groei wordt opgegeven als de belangrijkste maatstaf voor de menselijke vooruitgang en onze samenleving wordt omgevormd tot een samenleving die coöperatief, consensueel en regeneratief is, en die onze sociale en planetaire grenzen respecteert. Het betekent met andere woorden dat de regeringen van de EU snel uit het huidige kapitalistische, op winst gerichte economische systeem stappen en met de deelname van de burgers een geschikt systeem creëren om de enorme uitdagingen die zich aandienen aan te gaan.
Voor de toekomst van Europa, en namens al het leven op aarde, vragen wij de Europese Unie dan ook om (1) een klimaat- en ecologische noodsituatie uit te roepen, een (2) burgervergadering samen te stellen, en (3) een noodplan uit te vaardigen.
