De klimaatcrisis wordt onvoldoende als een crisis behandeld. Het gevolg hiervan is dat de maatregelen waar onze bestuurders mee komen — of deze bestuurders zich nu bevinden in de Tweede Kamer, het hoger onderwijs, of het bedrijfsleven — op vrijwel alle vlakken onvoldoende toereikend zijn. Wij, studenten, zijn daarom genoodzaakt om te gaan staken. De volgende constateringen hebben ons naar deze conclusie geleid:
1. Na meer dan drie decennia vrijwel niks te hebben gedaan op het gebied van klimaatbeleid moet de overheid flinke herstelwerkzaamheden doorvoeren om haar eigen falen goed te maken. In plaats daarvan trekt onze regering, zoals afgesproken in het klimaatakkoord, eenendertig (!) jaar uit om te werken naar een groene economie. Dit is te lang. Om een leefbare planeet voor onze generatie te garanderen zijn wij het aan onszelf verplicht om veel en veel meer daadkracht van onze regering te eisen.
2. De opwarming van de aarde moet worden beperkt tot 1,5°C, zoals voorgesteld in het IPCC rapport. Alles meer dan 1,5°C heeft voor honderden miljoenen mensen werkelijk catastrofale gevolgen. Geen van de klimaatmaatregelen van onze regering zijn op dit doel van 1,5°C ingesteld. Door 1,5°C niet als streefdoel aan te houden brengt de regering een leefbare toekomst voor ons jonge mensen in gevaar.
3. Wat nodig is om klimaatverandering echt aan te pakken is een grote herwaardering van onze prioriteiten. Het klimaat is belangrijker dan het vestigingsklimaat. Deze simpele waarheid wordt door onze bestuurders onvoldoende ingezien en zelfs in twijfel getrokken.
4. In het overgrote deel van de studies op de hogeschool en universiteit worden wij niet voorbereid op de uitdaging van klimaatverandering. Het grootste politieke, sociale, medische en economische probleem van onze tijd is in onze curricula vrijwel geheel afwezig. Door studenten niet genoeg voor te bereiden op de klimaatcrisis sturen hogescholen en universiteiten hun studenten blind de deur uit.
5. Het klimaatbeleid van onze regering is niet sociaal genoeg. Niet alleen in Nederland maar wereldwijd zijn het de mensen die het minst schuld hebben aan de klimaatcrisis die de meeste lasten krijgen gepresenteerd. Een eerlijk klimaatbeleid is een beleid waarin de grootste vervuilers echt verantwoordelijk worden gehouden, en een beleid dat solidair is met de mensen met de minste middelen.
6. Veel universiteiten en hogescholen gaan nog steeds lucratieve financiële verbintenissen aan met vervuilende bedrijven — dezelfde bedrijven die de meeste verantwoordelijkheid dragen voor de klimaatcrisis waar wij ons in begeven. Het is onacceptabel dat de onderwijsinstituten die jonge mensen opleiden indirect profiteren van het onleefbaar maken van onze planeet.
De minimale eis die wij aan onze bestuurders stellen is simpel: een leefbare toekomst op een leefbare planeet. Geen van onze bestuurders doet op dit moment voldoende om aan deze eis te voldoen. Door op 25 april te staken maken wij studenten duidelijk dat we niets minder dan de volledige inwilliging van deze eis accepteren.
