Het debat werd ingeleid met een aantal getuigenissen van leraren over het actueel onderwijs. Daarvoor selecteerde de redactie het Sint-Barbaracollege uit Gent. Een jezuïetencollege, dus overwegend traditioneel. Typerend was onder meer de uitspraak van een lerares: “Volstampen met de basis en dan zijn we vertrokken.” Ik vermoed dat de dame met weemoed terugdacht aan de hoogdagen van het klassikaal en kennisgericht lesgeven.
Bij de inleiding ging Annelies Beck voor het eerst uit de bocht. Ze leidde in met de woorden: “We gaan naar het hoog aangeschreven Sint-Barbaracollege …” Ik heb me afgevraagd waarop dit steunt? Uit de rapporten van de onderwijsinspectie blijkt dat alvast niet. En zijn de andere scholen – ieder met hun eigenheid en unieke schoolpopulatie – dan minderwaardig te noemen?
Nu, gelet op de onderwijscultuur in dit type van scholen leek me de keuze voor een jezuïetencollege niet echt verstandig van de redactie. Het opvoeren van het Sint-Barbaracollege was sowieso een gouden voorzet aan Bart De Wever om volop te kunnen fulmineren tegen het hedendaags onderwijs en de vernieuwingen in de katholieke koepel.
Tijdens de uitzending heb ik onze ‘vriend’ uit Antwerpen veel onzin horen verkondigen, inzonderheid toen hij het had over de zogenaamde pretpedagogie en de bezigheidstherapie in de scholen. Daarnaast gaf hij een sneer naar het Gemeenschapsonderwijs zonder inhoudelijke argumenten aan te brengen. Ik citeer hem even: “Het Gemeenschapsonderwijs mikt op het minimum (i.c. de eindtermen). Het katholiek onderwijs wil zoveel beter doen”.
Op zich is dit een zeer flagrante uitspraak. Weet hij na al die doorlichtingen van de onderwijsinspectie nu nog niet dat de verschillen in onderwijskwaliteit niet spelen tussen de netten/koepels, maar tussen de scholen? Annelies keek ernaar en zweeg zedig. Van een journalist mag je toch een kritische opstelling verwachten om dergelijke ongemotiveerde en minachtende uitspraken te counteren.
Doorheen het debat viel eveneens op dat ze niet echt op de hoogte was van de materie, laat staan dat ze zich ernstig had voorbereid. Midden in het debat over de eindtermen stelde ze opeens de vraag: “Wat staat daar precies in?” En iets eerder: “De leerplannen komen die van de koepels? ”
Wat verder opviel, waren de soms krampachtige reacties van de topman van het katholiek onderwijs. Met zijn opmerkelijke uitspraken over de eindtermen viel ook Boeve door de mand. Ze zouden nivellerend werken en dé exclusieve focus op de eindtermen zou voor een stukje moeten verlaten worden. Boeve pleit ervoor om maximale doelen in de leerplannen op te nemen en meer te kunnen differentiëren met de leerplannen. Maar weet hij dan niet dat dit reeds in veel leerplannen in respectievelijk de uitbreidingsdoelstellingen en de didactische wenken is opgenomen?
Tenslotte herhaalde Bart De Wever tot in den treure toe dat hij alles te danken had aan het katholiek onderwijs als zoon van een spoorwegarbeider. Om deze nederige uitspraak te parafraseren: “Als zoon van een Oostendse visser heb ik alles te danken aan het Rijksonderwijs.”
