De Spaanse kieswet is nochtans zeer duidelijk. Het is voor politieke partijen verboden om geld uit het buitenland te ontvangen eens verkiezingen aangekondigd zijn. Het Rekenhof in Madrid verklaart niet over de rekeningen van VOX voor de Europese verkiezingen van 2014 te beschikken en VOX riskeert nu een gerechtelijk onderzoek.  

De informatie over Iraanse geldschieters verscheen voor het eerst in de krant El País[i]. VOX die Podemos herhaaldelijk verweet geld uit Iran en Venezuela te ontvangen, moet nu schoorvoetend toegeven dat hun Spaans-nationalistische dromen naast een dikke Iraanse portefeuille liggen.

Beschermer van Iraanse vluchtelingen

Het geld van aanhangers van de National Council of Resistance of Iran (NCRI) kwam op een rekening van VOX in Madrid terecht, via Alejo Vidal-Quadras die van de Partido Popular naar VOX overstapte, in de hoop in 2014 een zeteltje in het Europees parlement te bemachtigen. Toen dat niet lukte verliet hij de partij. 

De NCRI is eigenlijk een nieuwe naam van de ‘Iraanse Volksmoedjahedien’ of Mojahedin-e Khalp; kortweg MEK die deel uitmaakt van een coalitie van oppositiegroepen die zich tegen de huidige Iraanse regering afzetten.

Vidal-Quadras beschrijft zijn Iraanse moedjahedienvrienden op een heel andere manier: “Het zijn vluchtelingen die mij als hun beschermer beschouwen. Wanneer ik naar hun vergaderingen ga, omhelzen en kussen ze mij.” De vraag is wat de ‘Volksmoedjahedien’ in ruil voor hun geld verwacht?

Mannenclub

De MEK is een merkwaardige mix van socialisme en politieke Islam en wordt in plaats van een politieke organisatie dikwijls als een sekte beschreven vanwege de personencultus rond leider Masud Rayaví en de ondergeschikte rol die er voor vrouwen weggelegd wordt. In een rapport van RAND uit 2009[ii] waarin de hele organisatie werd geanalyseerd, staat dat van de aanhangers een totale onderwerping aan de leider geëist wordt, gehuwde koppels zouden tot scheiding gedwongen worden en de organisatie hecht veel belang aan de scheiding tussen mannen en vrouwen.

In dat laatste kan VOX zich wel vinden met hun nostalgie voor de periode van het nationaal-katholicisme. Eén van de kenmerken van het regime van dictator Franco was een politiek waarbij vrouwen een bestaan moesten leiden als ondergeschikten van mannen. VOX-politici huiveren van feminisme en velen zijn in de volle overtuiging dat vrouwen in Spanje niet gediscrimineerd worden. Volgens de partij zouden de duizenden klachten van vrouwen die partnergeweld aangeven verzonnen zijn en is het hoog tijd om mannen in bescherming te nemen. 

Volgens cijfers van het Spaanse gerecht worden op dit moment in Andalusië 15.000 vrouwen door de veiligheidsdiensten in het oog gehouden omdat zij een risico lopen slachtoffer van gendergeweld te worden. Die bescherming bestaat dankzij de Wet tegen Gendergeweld (Ley contra la Violencia de Género), een wet die VOX wil afschaffen. Toen VOX-kopstuk Francisco Serrano onlangs door een journalist van La Sexta [iii] gevraagd werd of hij wist hoeveel vrouwen er op dit moment in de autonome regio onder politiebescherming staan, stond de man met de mond vol tanden

Westerse vrienden

Net zoals VOX dat in Spanje wil doen, heeft de NCRI de ambitie om ooit Iran te gaan besturen. Jaren geleden werd de MEK door Amerikaanse neoconservatieven als mogelijk alternatief gezien voor het regime van de ayatollahs.

MEK stond jarenlang op de lijst van terroristische organisaties in de VS en de EU. Dat belette de organisatie niet op de steun van westerse regeringsleiders te rekenen. Eén van hen is de voormalige Spaanse premier José María Aznar van de Spaanse Volkspartij. Aznar behoort tot de harde vleugel binnen de Partido Popular en staat bij VOX-politici in hoog aanzien.

Volgens de Spaanse internetkrant Eldiario.es is de naam Aznar er maar één op de lijst van westerse politieke zwaargewichten die in 2017 in Parijs aan de jaarlijkse vergadering van de MEK deelnamen. Onder de genodigden bevonden zich John Bolton (veiligheidsraadgever in het Witte Huis), Rudy Giuliani (voormalig burgemeester van New York en persoonlijke advocaat van Donald Trump) en Newt Gingrich (voormalige voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers).

De Spaanse oud-premier José Luis Rodríguez Zapatero (PSOE) nam deel aan MEK-vergaderingen in 2013 en 2014. Het is niet zeker dat Rodríguez Zapatero zich helemaal lekker voelde in gezelschap van zoveel neoconservatieven, maar wellicht had zijn aanwezigheid niet met politiek verwantschap maar wel met geld te maken. In november 2018 schreef de Britse krant The Guardian [iv] dat de NCRI bekend staat voor het betalen van “hoge tarieven” aan VIP-genodigden. Voor gewezen premiers zijn die vergaderingen dus een snelle manier om een extraatje bij te verdienen. Nog volgens The Guardian zou John Bolton voor zijn deelname aan verschillende vergaderingen met Iraanse dissidenten 156.000 euro ontvangen hebben.

Tegen de sjah en Khomeini

De MEK werd opgericht in de jaren 1960 met de bedoeling de dictatuur van sjah Reza Pahlevi ten val te brengen. Toen de dictator vertrok was de relatie met de ayatollahs meteen gespannen. De ‘Iraanse Volksmoedjahedien’ namen deel aan de gijzelingsactie in de Amerikaanse ambassade in Teheran in 1979, maar de MEK weigerde deel te nemen aan de redactie van een nieuwe grondwet waardoor het hen verboden werd aan de verkiezingen deel te nemen.

In 1981 werd ze buiten de wet gesteld waarna de MEK startte met het plegen van aanslagen tegen het regime van de ayatollahs. Die terreurgolf kostte het leven aan honderden mensen waaronder ayatollah Behesti, de nummer twee van het regime en 27 volksvertegenwoordigers. Door de moord op vele onschuldige Iraniërs en het geld en de wapens die de groep van de Iraakse leider Saddam Hoessein kreeg, verloor de organisatie haar populaire basis. In 1997 werd de MEK in de VS op de lijst van terroristische organisaties geplaatst, de EU deed hetzelfde in 2002.

Vijanden worden vrienden

In 2009 haalde de EU de MEK van de lijst van terroristische organisaties. Washington deed hetzelfde in 2012. Sindsdien werkt ze samen met de VS om details van het Iraanse geheime nucleaire programma bekend te maken.

Al houdt de ‘Iraanse Volksmoedjahedien’ vol dat ze geweld opgaven, bestaan er sterke vermoedens dat ze ijverig meewerken aan operaties van de Amerikaanse en Israëlische geheime diensten in Iran.

De brave “vluchtelingen” die Vidal-Quadras “als hun beschermer beschouwen” hebben wellicht veel sterkere beschermheren dan het Spaanse VOX die voor de Europese verkiezingen van aanstaande mei wellicht voorzichtiger met schenkingen om zullen springen.

[i] El Pais: El exilio iraní financió el 80% de la campaña de Vox de 2014

[ii] Rand Corporation: The Mujahedin-e Khalq in Iraq – A Policy Conundrum

[iii]  Público: Cuando desmontan tu campaña con una simple pregunta: Gonzo pone contra las cuerdas al número uno de Vox en Andalucía

[iv] The Guardian: Terrorists, cultists – or champions of Iranian democracy? The wild wild story of the MEK