Pamela Anderson: ‘De gele hesjes en ik’

De Canadees-Amerikaanse actrice en tv-ster Pamela Anderson kreeg de wind van voor na enkele tweets waarin ze haar steun betuigde aan de acties van de gele hesjes. In dit artikel gaat ze dieper in op de sympathie voor de Franse protestbeweging.

maandag 24 december 2018 17:05
Spread the love

Ik ben blij dat de media mijn korte Twitter interventie over de situatie in Frankrijk, mijn aangenomen land dat de voorbije weken overspoeld werd door een reeks massaprotesten, hebben opgepikt.

Sommige van mijn volgers beschuldigden me “steun te verlenen aan” rellen en geweld zonder het probleem te begrijpen. Dat is zo tendentieus. Waarom? Laten we eens kijken, waarom vinden deze protesten nu plaats?

Zonder gehypnotiseerd te worden door de beelden, stelde ik me de vraag: “Waar komen deze protesten vandaan?”

De “gele hesjes” zijn een volkse massabeweging tegen het huidige establishment. Het is een revolte die al jaren sluimert in Frankrijk.  Het is een revolte van gewone mensen tegen het huidige politieke systeem dat, net als in vele andere Westerse landen, onder één hoedje speelt met de elite en neerkijkt op haar onderdanen.

Het protest ging van start toen president Macron een stijging van de CO2- en luchtverontreinigingstaksen aankondigde. De volgende stijging zal in januari plaats vinden. De maatregel is bedoeld om de staatskas te spijzen en mensen aan zetten alternatieven voor dieselwagens te gebruiken. Macron wil dieselwagens vanaf 2040 volledig bannen.

Maar de Franse staat moedigde mensen net jarenlang aan om dieselwagens te kopen. In 2016 reed 62% van de wagens in Frankrijk op diesel, en zelfs 95% van de bestel- en lichte vrachtwagens. Het mag dan ook niet verbazen dat veel mensen zich door dit nieuwe beleid verraden voelen.

Een nieuwe auto aanschaffen is voor president Macron en zijn ministers waarschijnlijk geen big deal. Maar voor mensen die financieel al op hun tandvlees zitten, is dat veel minder evident. Veel armen zullen niet meer op hun werk geraken, zeker als er geen degelijk openbaar vervoer is als alternatief. Veel ouderen zullen niet meer in de winkel of bij de dokter geraken.

Heel wat media zien de gele hesjes als criminelen die vernieling zaaien.

Ik situeer de vernielzuchtige krachten aan de andere kant.

Hoe zit het net met geweld?

Ik ben een overtuigd pacifist, ik veracht geweld. Maar ik besef ook dat als protest in geweld ontaardt, dat maar al te vaak aan het falen en de fouten van de staat te wijten is. De staat die faalt naar de mensen te luisteren. Dat is ook de visie van veel internationale mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International.

Bovendien beweren de critici van ‘gewelddadige rellen’ dat de huidige kapitalistische samenleving niet gewelddadig is. Maar geweld maak integraal deel uit van de moderne maatschappij en doet zich voor in velerlei vormen.

Philippe Bourgois onderscheidt bijvoorbeeld vier types van geweld.

Politiek geweld vindt plaats in naam van een staatsmacht of -ideologie.

Structureel geweld betreft de politieke en economische inrichting van de maatschappij waarin ongelijkheid en uitbuiting geïnstitutionaliseerd zijn. Dit omvat dus ook de uitbuiting van “goedkope arbeid” en de natuurlijke rijkdommen van de ontwikkelingslanden.

Van symbolisch geweld is sprake als onderdrukten en machtelozen de vernedering en ongelijkheid internaliseren.

En tot slot heb je nog het dagdagelijkse geweld, het geweld van het “gewone” leven, zoals criminaliteit of huiselijk geweld. Deze vorm van geweld is vaak nauw verbonden met structureel geweld (huiselijk geweld kan bijvoorbeeld gelinkt worden aan genderongelijkheid.)

Dus wat stelt het geweld van deze mensen en brandende luxewagens eigenlijk voor in vergelijking mat het structurele geweld van de Franse en wereldelites?

Als sommige demonstranten auto’s vernielen en winkels verbranden vallen ze eigenlijk symbolisch het privé-eigendom dat de basis vormt van het kapitalisme aan. Als ze agenten aanvallen is dat een symbolische verwerping en uitdaging van de onderdrukkende staatskrachten – krachten die in de eerste plaats het kapitaal beschermen.

Het moraliserende vingertje over opgebrande wagens en gebroken ruiten van banken is misplaatst. Dat alles moet gekaderd worden binnen de huidige status quo. Een status quo waarin de macht van de machtigen en de onmacht van de machtelozen vast ligt. Een status quo waarin weinigen winnen en velen verliezen.

Maar wat dan met klimaatverandering?

Sommigen menen misschien dat de gele hesjes strijden tegen goede maatregelen om koolstofemissies terug te dringen.

Maar vergeet niet dat de 10% rijksten verantwoordelijk zijn voor haast 50% van de aan levensstijl gerelateerde uitstoot.

De strijd tegen klimaatverandering is ook een zeer winstgevende business en wordt  soms louter gebruikt als dekmantel voor projecten die anders niet haalbaar zouden zijn omwille van de kost. Deze projecten worden vaak gekozen op een weinig transparante manier.

Ik geloof niet dat de gele hesjes klimaatbedreigend beleid steunen. Ze zijn gewoon tegen het politieke systeem en het beleid dat veel meer oplevert voor de rijken dan voor de armen.

Wat ligt er in het verschiet?

De werkelijke vraag is of de huidige protesten in iets constructief kunnen omslaan. Wat zou het geven als progressieven in Frankrijk en wereldwijd oplossingen vinden om gelijkere en rechtvaardigere samenlevingen vorm te geven.

De gele hesjes schreeuwen om een nieuwe, sociaal rechtvaardigere orde, het recht om waardig te leven met degelijke lonen en een rechtvaardig belastingsysteem. De enige oplossing is dus zo’n maatschappij op te bouwen. Een maatschappij die het gemeenschapsleven respecteert: herverdeling van de rijkdommen in het belang van volk en natie. Want het volk is te lang uitgesloten van de welvaartsverdeling en bleef berooid achter.

Meer volgt…

Liefs,

Pamela

 

Bovenstaande tekst is een vertaling van dit Engelstalige artikel. Alle eventuele fouten komen uiteraard volledig voor mijn rekening.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!