Verslag, Samenleving, Politiek, België, Lokaal, Brussel -

Solidariteitsproces gestart tegen burgers die migranten helpen: “Schoolvoorbeeld van institutioneel racisme”

Het zogenoemde Solidariteitsproces is woensdag 7 november gestart. Zakia, Walid, Myriam, Anouk, Hussein, Hassan, Mustapha, Alaa, Mahmoud, Mohammad en Youssef stapten met opgeheven hoofd het Justitiepaleis in Brussel binnen. Allemaal hebben ze op een bepaalde manier vrijwillig hulp geboden aan migranten. Allemaal worden ze er nu van beschuldigd te hebben meegewerkt aan mensenhandel. Gevangenisstraf hangt hen mogelijk boven het hoofd. Honderden mensen zijn bijeengekomen om het proces aan te klagen! “Solidariteit is geen misdrijf!”

donderdag 8 november 2018 09:15
Spread the love

Via een erehaag gevormd door honderden klappende en toejuichende mensen stappen de elf beklaagden het Justitiepaleis van Brussel binnen. Allemaal komen ze zich verdedigen tegen de aanklacht dat ze zouden hebben deelgenomen aan mensenhandel en aan een criminele organisatie. Allemaal hebben ze enkel vrijwillig hulp geboden aan migranten, zoals een warm bed, een bordje eten, of een gsm of SIM-kaart om hun familie te bereiken. 

Een onaanvaardbaar amalgaam is deze aanklacht, dat tot doel heeft migranten en de steun aan migranten te criminaliseren, stelt het platform ‘Solidariteit is geen misdaad’, dat een solidariteitsactie voor de elf beklaagden aan het Justitiepaleis op touw heeft gezet. 

“Wij willen dit proces, dat als doel heeft acties van solidariteit het zwijgen op te leggen, aanklagen. Het is het gebrek aan veilige en legale toegangswegen en permanent onthaal dat migranten elke dag in extreme onzekerheid stort. Solidariteit is geen misdrijf.” 

“We houden onze huisdeuren open” 

“We laten onze huisdeuren open staan”, benadrukt het platform. Naast de spreker staat een gezellig gedecoreerde voordeur, inclusief deurmat met het woord ‘HOME’ erop. Een gedekte eettafel met een paar stoelen achter hem en een kapstok met enkele jassen eraan, maakt de huiselijke sfeer af.

“Onze deuren open houden tot onze woonkamers is niet enkel een recht, het is een verplichting om mensen te helpen die in nood zijn. En we verwerpen elke vorm van intimidatie die tegen ons wordt opgelegd om te verhinderen dat we onze deuren zouden open zetten.” 



Foto: Helenka Spanjer

Het hoofddoel van deze solidariteitsactie is om de mensen niet helemaal alleen te laten tegenover de juridische processen die ze moeten ondergaan. Deze elf mensen worden geïsoleerd beschuldigd, maar vertegenwoordigen een hele beweging. “Wij staan allemaal naast hun, achter hun, voor hun en rond hun om hen te ondersteunen in wat er nu komen gaat”, zegt het burgerplatform. “Dit gebeurt allemaal in het kader van steeds meer criminalisering van solidariteit. En niet alleen in België, we zien steeds meer rond ons dat die criminalisering plaatsvindt.” 

Recht geïnstrumentaliseerd door politieke machten

Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen recht en gerechtigheid, stelt Selma Benkhelifa – een van de advocaten van Progress Lawyers Network die een persoon in deze zaak verdedigt – als zij het woord neemt. “Wat we hier zien is totaal geen vorm van gerechtigheid. We zien dat het recht wordt geïnstrumentaliseerd door politieke machten om hun politieke discours te ondersteunen. Het is ongelooflijk hoeveel energie, middelen en menselijke middelen zijn ingezet om actief beleid te voeren rond het Maximiliaanpark. Hoeveel tijd er wordt geïnvesteerd om ‘transmigranten’ ‘onder controle houden’. Het gaat over zo’n 600 mensen die hier in België zijn, maar hier niet willen blijven. Die willen weg, dus waarom al die middelen inzetten?”

“Maar Jambon heeft zelfs gezegd alle reserves in te zetten op dit dossier. En wat zien we? Zaken als aanrandingen, intimidaties, verkrachten, worden niet meer opgevolgd, omdat er niet genoeg politiekracht is. De prioriteiten liggen vandaag enkel bij het volgen en opjagen van mensen, terwijl zij hier niet willen zijn en niemand in gevaar brengen. Hoe kan dat?”

Institutioneel racisme 

Daarbovenop zijn “verschillende beklaagden in dit proces op een verschillende manier behandeld”, kaart Selma aan. “De Belgen die zijn opgepakt geweest, waren snel weer vrijgelaten. Maar dat was niet bij iedereen het geval. Walid is van Tunesische afkomst, hij heeft 8 maanden preventief in de gevangenis gezeten, voor exact dezelfde feiten. Zakia is van Marokkaanse afkomst en heeft twee maanden preventief in de gevangenis gezeten, voor dezelfde feiten. We spreken hier van institutioneel racisme. Er wordt regelmatig over gesproken, maar deze zaak bekrachtigt nog eens duidelijk dat het bestaat en dit is een schoolvoorbeeld van hoe institutioneel racisme in elkaar zit.”



Foto: Helenka Spanjer

Hoe institutioneel racisme werkt wordt in deze zaak nog eens extra zichtbaar door het feit dat het federaal migratiecentrum Myria zich als burgerlijke partij heeft gesteld, gaat Selma verontwaardigd verder. “Nochtans zijn er geen slachtoffers. Wie zouden de slachtoffers zijn in deze zaak? De mensen die onderdak bieden? De slachtoffers zijn hier de migranten en die zitten naast de beklaagden op dezelfde bank, omdat zij ook worden aangeklaagd voor deelname aan mensensmokkel. Maar het wordt nog straffer, Myria heeft zich enkel als burgerlijke partij gesteld tegen de mensen met een andere afkomst.” Myria, de organisatie die onder andere opkomt voor – zoals ze zelf zeggen – de “grondrechten van vreemdelingen”. “Dus opnieuw zien we dat er een diepgeworteld racisme bestaat, in onze samenleving, en in ons rechtssysteem.” 

Dounia 

De persoonlijke evenals verschrikkelijke getuigenissen van Zakia en Walid zijn eerder op DeWereldMorgen.be gepubliceerd. De – ook verschrikkelijke – getuigenis van Anouk, hoofdredactrice van het tijdschrift Marie-Claire, is ook reeds in vele media te lezen, zien en horen geweest. En de elf beklaagden zijn niet de enigen. Dounia is leerkracht zang en getuigt op de solidariteitsactie hoe ook zij ernstig geïntimideerd is geweest in een poging haar solidariteit voor migranten te criminaliseren.



Anouk en de 16-jarige jongen die ze onderdak heeft geboden. Foto: Helenka Spanjer

“Ik leidde een heel gewoon leven, tot nu toe. Ik zie mezelf als een burger die het rechte pad volgt, niet als iemand die met de grenzen van het recht flirt. Ik had dan ook nooit gedacht dat ik hier ooit zou staan voor een grote groep mensen om dit verhaal te vertellen. In het verleden ben ik in het buitenland heel lief opgevangen door mensen en op een bepaald moment dacht ik: ‘Ik wil iets teruggeven aan die mensen die nu hier aan de deur staan te kloppen.’” 

Daarom is Dounia begonnen met mensen op te vangen. “Eigenlijk, om hen een plek te geven waar ze zich veilig kunnen voelen. Om hen te laten proeven wat het is om in een rechtsstaat te leven. Om te zeggen dat alles in orde komt.” 

30 uur geïsoleerd in cel en woning verwoest 

En dat ging allemaal goed, tot 7 oktober. De dag waarop de politie bij haar gewelddadig is binnengevallen, haar in de handboeien hebben geslagen en naar het politiecommissariaat hebben afgevoerd. Daar moest ze foto’s laten trekken, vingerafdrukken laten afnemen en 30 uur geïsoleerd opgesloten zitten in een cel. En de jonge advocaat die ze kreeg toegewezen, had haar al quasi veroordeeld. “Een van de eerste dingen die hij tegen mij zei: ‘Je kan hier een dag zitten, maar dat kunnen ook zo 10 jaar zijn’. Een vorm van intimidatie en waar totaal geen sprake is van een onpartijdige rechtsvoering. 30 uur ben ik daar van mijn vrijheid beroofd, omwille van verdenking van mensensmokkel. Een superzware aanklacht.”

De dag erna is ze vrijgelaten, maar de mensen die ze had opgevangen moest ze achterlaten. Eenmaal thuis vond ze haar woning verwoest terug. “In de tijd dat ik vast zat bij het politiecommissariaat, is alle elektronica in beslag genomen, deuren zijn kapot geschopt of geslagen en spullen liggen omgevallen. Het was heel erg raar om in zo’n context terug thuis te komen”, vertelt Dounia emotioneel. 

Angst die we voelen omzetten in kracht 

“Deze ervaring komt op hetzelfde neer met wat de mensen die vandaag terechtstaan hebben meegemaakt. Het is een duidelijke vorm van intimidatie. Maar laten we de angst toch omzetten in kracht. We hebben rechten, dat is heel belangrijk. Ook vluchtelingen en migranten hebben rechten. Laten we dat zeker niet vergeten. En: we zijn niet alleen. We staan er allemaal samen voor op en we laten de mensen die in deze situatie verkeren niet alleen.”




Een online crowdfundingscampagne is opgericht om de juridische kosten van de mensen te helpen ondersteunen. 15.000 euro hoopt het burgerplatform op te halen. “Dat lijkt misschien veel, maar voor een van de personen zijn de kosten al 9.500 euro. Het is dus slechts een druppel op de gloeiende plaat.” Tijdens de actie kan iedereen ontbijt krijgen voor een bijdrage. Ook dat geld gaat naar de juridische kosten. Op een gegeven moment tijdens de actie hebben al 100 mensen gemiddeld 30 euro gegeven.

Vandaag, donderdag 8 november, gaat de zitting verder door. Het is of vandaag aan het einde van de dag afgerond, of morgen, vrijdag 9 november. Dan is het nog een maand wachten op de uitspraak. Zakia, Walid, Myriam, Anouk, Hussein, Hassan, Alaa, Mustapha, Mahmoud, Mohammad en Youssef gaan dus nog een maand in onzekerheid moeten doorbrengen, waarin ze zich al maanden bevinden.

 

Voor meer informatie over het platform Solidariteit is geen misdaad: https://solidarityisnotacrime.org/

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!