Niet zo verwonderlijk is dat omdat Coleman gelooft dat muziek als een vorm van vibratie en energie een holistisch onderdeel van het hele vibrerende spectrum uitmaakt. Hij is ervan overtuigd dat toonkunst exoterische en esoterische vormen heeft en daarom helend op het gemoed kan inwerken.

Mentor

Hij brengt die gedachte tijdens zijn acts briljant in praktijk met zijn conceptuele improvisatietechnieken waarbij hij echter nauwgezet rekening houdt met het incasseringsvermogen van het publiek zodat zijn muziek voor eenieder toegankelijk blijft. Hoewel hij pas in september de leeftijd van 62 jaar bereikt wordt hij door de internationale jazzscene beschouwd als een van de belangrijkste mentors in deze discipline zowel door zijn eigen generatie als door het te verwachten aankomend jazztalent. En die eerlijk verdiende reputatie kwam hij op deze bijzondere locatie nog eens extra in de verf zetten voor een duidelijk emotioneel gepakt en talrijk opgedaagd publiek.

Radicaal

Het zou mooi geweest zijn als Steve Coleman de 37ste editie van Jazz Middelheim mocht afsluiten zodat iedereen met een welgevoed gemoed naar huis kon gaan. Die eer ging echter naar de radicaal in de jazzscene, Archie Shepp, die al in de jaren ‘60 gebrandmerkt werd als een verontrustend lid van de free generation omwille van zijn expliciete aanpak sociaal onrecht te viseren en de daarbij horende opgekropte woede. Zijn tenorsaxsalvo’s zijn hard, onverbiddelijk en verschroeiend maar gebracht met een onwaarschijnlijke aangeboren levendigheid en intensiteit. Exclusief voor Jazz Middelheim bracht hij hulde aan John Coltrane, naar eigen zeggen, de meest nederigste saxofonist van de vorige eeuw. Professioneel gebracht uiteraard maar toch wat ruw als afsluiter mijn gedacht.

Avant-garde

Eerder in het weekend kreeg het trio Fred Hersch en het Robin Verheyen Quartet heel wat verdiende bijval van het publiek en mocht het Quartet van Ben Sluijs een welgemeend warm applaus van de aanwezigen jazzliefhebbers ondergaan en ook de muziek van Sylvain Rifflet, die de Club Stage de hele zaterdag voor zijn rekening mocht nemen, werd fel geapprecieerd en dat was ook het geval voor de avant-gardistische jazzformatie Mâäk die de Club Stage op zondag mochten claimen.

Muzak

Minder bijval kreeg het project Jazz Loves Disney dat op het hoofdpodium de derde dag mocht afronden. Er was wel degelijk een geïnteresseerd publiek voor opgedaagd maar de uitvoering sloeg tegen. Te braaf, niet moedig genoeg en te veel lijkend op die typische loungemuziek die als vlakke achtergrond wordt toegepast in openbare gebouwen, winkelcentra, restaurants en betere hotels. Spijtig toch want hier heeft men kansen laten liggen.

Moedertjesdag

Deze miskleun belet echter niet dat je Jazz Middelheim 2018 zonder schroom mag registreren als een editie waar meer dan voldoende hoogstaande jazzmuziek werd aangeboden. Met 20.000 betalende bezoekers was dit zelfs een topeditie zodat er genoeg geld in het laadje kwam om verder te gaan. En dat zal ook gebeuren want de data voor Jazz Middelheim 2019 zijn ondertussen bekend gemaakt. Dan wordt er trouwens een oude traditie in eer hersteld en zal het spektakel terug plaatsvinden op de Antwerpse moedertjesdag van donderdag 15 augustus 2019 tot en met zondag 18 augustus 2019. Ik kijk er al naar uit.