De communautaire verdeling is een feit concludeerde Joël De Ceulaer, “niemand zal het kindergeld of onderwijsbeleid opnieuw naar het federale niveau willen overhevelen omdat Eden Hazard zo mooi kan dribbelen.”

En ook al werkt het multiculturalisme perfect in een ploeg met multimiljonairs, dat betekent niet dat het ook in de Belgische samenleving plots beter zal gaan. Vervolledigde menig columnist deze gedeelde analyse.

Dat journalisten zich verbazen over de hoeveelheid mensen die zich toch nog identificeren met de Belgische kleuren, hebben ze vooral aan zichzelf te danken. Een vlugge berekening had vele misverstanden kunnen voorkomen.

N-VA haalt 30 procent van de stemmen … in Vlaanderen. Er zijn 6 miljoen ofwel 54,4 procent Vlamingen op 11 miljoen Belgen. Stel dat elke N-VA-stemmer een separatist is (quod non) en dat elke Belg stemt, wat ook niet het geval is, dan stemt grosso modo 30 procent van 54,5 procent Belgen voor een separatistische partijprogramma. Dat is ongeveer 16,2 procent van alle Belgen. Met andere woorden, maar liefst 83,4 procent van diezelfde bevolking heeft géén boodschap aan de verzuurde Vlaams nationalistische polemiek en het soms ronduit mensonterende discours dat veel echte drama’s als het begrotingstekort en de stijgende kinderarmoede moet verdoezelen. 

Versus de pijlers van de liberale democratie 

Jarenlang gaf de Vlaamse media Vlaams-nationalistische politici een gratis en exuberant groot platform om zich te profileren, zo ongeveer 83,8 procent van de zendtijd, bladvulling en airplay.

Brussel-Halle-Vilvoorde was geen eis van de doorsnee Vlaming, wel een Vlaams nationalistisch politiek symbooldossier. Brussel-Halle-wat? Juist ja, voor zover het al impact had op de dagelijkse levenskwaliteit van de Vlaming, heeft die hele splitsing niets verbeterd en was het vooral bladvulling. Over de nadelige gevolgen werd welgeteld één nieuwsuitzending gesproken, daarna niets meer.

Ook de overheveling van bevoegdheden levert niet bepaald betere kwaliteit. Het kost zowel Vlamingen als Walen vooral meer ministerlonen en politiek geworven kabinetsmedewerkers. Ondertussen stijgen facturen voor water en elektriciteit, hebben we met onze Vlaamse minister van milieu meer bos vernield dan ooit tevoren. Rijden mensen die werk hebben zich steeds hopelozer vast in files, die even snel groeien als het aantal klachten van de OESO over ons segregerende Vlaamse onderwijs. En dat alles ondanks een Vlaamse minister op elk van beide domeinen.

Het vergt geen wiskundeknobbel om te begrijpen dat dezelfde dienstverlening betaald door minder mensen, leidt tot een hogere factuur. Tenzij men gelijktijdig inzet op een drastische bestuurlijke afslanking. Die inkrimping is sowieso broodnodig, alleen is de marge groter zonder splitsing. Het huidige aantal regeringen (7) met een gezamenlijke kost van bijna een half miljard euro (2016), reduceren tot één kleine efficiënte overheid, biedt een pak budgettaire ruimte en de transparantie die elke goed functionerende democratie vereist.

Is het na deze reality-check nog steeds verwonderlijk dat zoveel Belgen met die tricolore rond hun nek naar Brussel afzakken, om hun Rode Duivels een dikke merci toe te roepen in de drie landstalen en alles daartussen? 

De media heeft enorme impact op de beeldvorming in een land. Je zou verwachten dat ze dit ook beseffen. Uit de verbaasde reacties moet ik concluderen dat dit niet het geval is. Dat is verontrustend. We weten allemaal hoe snel buren bereid zijn elkaar de keel over te snijden. Het vergt slechts een jaartje racistische propaganda van het genre Radio Mille Collines om binnen de kortste keren te belanden in een massaslachting. Zou deze politieke elite en de media beseffen dat er in Rwanda noch Srebrenica onderscheid werd gemaakt tussen “onschuldige” kinderen en de rest. Kan je trouwens spreken van schuld als je je afkomst niet kan kiezen?

Is het met alles wat we vandaag weten nog verantwoord de begrotingstekorten – een rechtstreeks gevolg van de financiële crisis in 2008 – te laten afschuiven op Wallonië of de vluchtelingencrisis die pas 7 jaar later tot volle wasdom kwam? Is het verantwoord het huidige gat in de begroting toe te dekken met een bourkini? Een kledingstuk dat door een marginale 0,00001 procent van de bevolking eventueel zou kunnen worden gedragen.

Pers en media beseffen beter dat ze één van de belangrijkste pijlers zijn in een liberale democratie. Geef die 16,2 procent dus alle aandacht die ze verdienen, namelijk 16,2 procent, ergens op de vijfde pagina onderaan rechts. En hou de rest vrij voor die andere 84 procent, want die willen we niet opnieuw uit het oog verliezen, net zomin als dit land.

Sara De Mulder is antropologe en kernlid van Liberales