Vorig weekend vonden er in de VS op meer dan 750 plaatsen bijeenkomsten en betogingen plaats. Onmiddellijke aanleiding was het feit dat er nog steeds meer dan tweeduizend kinderen gescheiden zijn van hun ouders. Hereniging van gezinnen was dan ook de eis die het vaakst gehoord werd tijdens de vele betogingen.
Toch gaat dit protest over veel meer dan de eis dat kinderen opnieuw zouden herenigd worden met hun ouders. Vele Amerikanen zijn de draconische migratiepolitiek van Trump meer dan beu en hebben het gevoel dat ze niet langer aan de zijlijn kunnen toekijken.
In het eerste jaar van Trumps presidentschap voerde de Amerikaanse migratiepolitie (ICE) 143.000 arrestaties uit. Dat is een toename van maar liefst 41 procent ten opzichte van van het jaar 2016. De arrestaties gaan vaak gepaard met zeer gespierde raids en invallen die een zware stempel nalaten op de betrokkenen. Vele mensen vrezen deportatie nu migratiewetten bijzonder strikt worden toegepast. Iedereen die ooit een verblijfsvergunning kreeg maar iets mispeuterde, kan daar vandaag nog steeds voor gedeporteerd worden. En dat gebeurt ook effectief. Mensen die een gezin, een carrière en een heel leven hebben uitgebouwd worden tegenwoordig zonder boe of ba het land uitgezet en gedropt in een land van oorsprong dat voor hen volstrekt vreemd is. Ook dat is een manier waarop families en gemeenschappen uiteengescheurd worden onder het beleid van Trump.
Schaf ICE af
ICE werd in 2003 opgericht, in de nasleep van 9/11. Dat is niet onbelangrijk omdat het een agentschap is dat volledig werd gemodelleerd naar de post-9/11 geest. Voor ICE zijn migranten bovenal een veiligheidsrisico, vandaar ook dat ICE onder het Department of Homeland Security valt en functioneert als een politiemacht. ICE is de politie- en veiligheidsdienst die actief migranten arresteert, vasthoudt en deporteert. De dienst heeft op dit moment meer dan 20.000 mensen in dienst en beschikt over een budget van zes miljard dollar.
Maar vele Amerikanen stellen het nut van ICE in vraag. In de meeste landen, waaronder België, bestaat een dergelijke politiedienst niet. Waarom dan niet dat onmenselijke ICE gewoon afschaffen? Dat was ook zowat de redenering achter de tweet die Sean McElwee de wereld instuurde op 23 februari 2017: “Abolish ICE”. Die tweet groeide uit tot een wijd circulerend hashtag en een breed gedragen eis. Niet alleen activisten en bezorgde burgers eisen dat ICE wordt opgedoekt, maar ook democratische congresleden scharen zich steeds openlijker achter de eis.
Het protest beperkt zich overigens niet tot het organiseren van betogingen. Er vinden ook bezettingen plaats voor de kantoren van ICE in verschillende steden. Die bezettingen moeten voorkomen dat ICE nog kan normaal functioneren, wat ook lukt. In Portland bijvoorbeeld, waar de allereerste bezetting plaatsvond, moest ICE gewoon de deuren sluiten.
Na Portland groeiden de #OccupyIce-groepen verder aan en ook in steden als Atlanta, San Francisco, New York, Philadelphia kwam het tot bezettingen die tot vandaag aan de gang zijn. Op verschillende plaatsen heeft de politie de bezettingen ontruimd, maar na de ontruiming komen de actievoerders meestal gewoon terug om de bezetting verder te zetten.
Opvallend is dat leden van de organisatie Democratic Socialists of America (DSA) een vrij prominente rol spelen in het ondersteunen van de bezettingen. Het is een organisatie die misschien niet meteen en belletje doet rinkelen, maar de naam Alexandria Ocasio-Cortez doet dat mogelijks wel. Zij is de vrouw die tegen iedere verwachting in de democratische voorverkiezing won in New York. Zij is tevens lid van DSA.
Ook WikiLeaks deed zijn duit in het zakje door foto’s, persoonlijke informatie en namen van meer dan negenduizend werknemers van ICE op het net te gooien.
