Voorzitter van ABVV-Antwerpen Bruno Verlaeckt is veroordeeld met de laagst mogelijke straf. Militant Tom D. die ook aangeklaagd was, is vrijgesproken omdat er tegen hem geen individuele bewijzen zouden zijn. Verlaeckt daarentegen is volgens de rechter als organisator schuldig aan het kwaadwillig belemmeren van het verkeer. Het verkeer gaat voor het fundamenteel recht op staken en actievoeren en dat is tegen de Europese- en internationale verdragen”, klinkt het bij de advocaten.

Net als bij de vorige zittingen was ook bij deze zitting de rechtszaal tot de nok toe vol met ABVV-militanten. In spanning zat iedereen te wachten op de uitspraak. De rechter kwam prompt het vonnis voorlezen, nauwelijks verstaanbaar omdat hij niet door de microfoon sprak. Verwarring alom bij de militanten die het vonnis niet konden horen. Op de trappen van de rechtbank verduidelijkt advocaat Jos Vander Velpen het vonnis van de rechter en de implicaties ervan.

Aanval stakingsrecht 

“Dit is een principiële schuldigverklaring en ook een principiële veroordeling. Niet alleen van Bruno maar eigenlijk van iedereen die een blokkade opwerpt die de vrijheid van staken uitoefent. De vrijheid van staken is niet alleen het werk neerleggen. De vrijheid van staken die we de vorige eeuw hebben afgedwongen is de vrijheid van collectieve actie met inbegrip van stakingsposten en van vreedzame manifestaties en -blokkades. Deze actie was vreedzaam en geweldloos. De veiligheid van iedereen was gewaarborgd en toch wordt deze nu gecriminaliseerd en gelijkgesteld met het kwaadwillig belemmeren van het verkeer. Op basis van een wet die na de staking van de jaren 60 en 61 is aangenomen. En waar men toen al plechtig gezegd had dat ze dat nooit gingen inzetten tegen vreedzame stakers en stakersposten. En anno 2018 in Antwerpen doet men het toch. Dat is heel ernstig”, zegt Vander Velpen

Vander Velpen betreurt dat de rechtbank weinig eerbied toont voor de duurbevochte stakingsvrijheid die een van de grootste verworvenheden is van de twintigste eeuw: “Dankzij deze stakingsvrijheid is België een plek waar het sociaal en democratisch gesproken goed is om te leven. We leven niet in de tijd van Napoleon maar in de 21ste eeuw. De eeuw van de mensenrechten. De stakingsvrijheid is niet alleen een vrijheid maar een recht dat verankerd is in het Europees verdrag van de Rechten van de Mens en in het Europees sociaal Handvest.”

Erosie van onze grondrechten

Vänder Velpen hekelt de demarches van de stad Antwerpen. De staking in 2016 was nationaal en alleen in Antwerpen werd er opgetreden: “De burgemeester had ons de dag voor de staking al veroordeeld. Hij zei al dat hij geen blokkades duldt aan de haven. De burgemeester moet beseffen dat we leven in de 21ste eeuw. Zolang acties vreedzaam gebeuren zonder geweld, moet de stakingsvrijheid beschermd worden ook hier in Antwerpen. We leven in de 21ste eeuw en de overheid en gerecht moeten rekening houden met de fundamentele rechten. Dat betekent dat ze zich maximaal moeten inspannen om vreedzame publiek debat en vreedzame publieke actie mogelijk te maken en aan te moedigen. Het is de essentieel in onze democratie.”

Volgens Vander Velpen is dit een kleine schakel in een grote keten en is er een erosie bezig van onze grondrechten zoals stakingsrecht die langzaam worden uitgehold: Men verwijt Verlaeckt dat hij geen aanvraag heeft gedaan voor deze actie. Dit is onterecht. Ook niet aangevraagde acties genieten de bescherming van artikel tien en elf van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Er zijn trouwens gevallen waar er wel een aanvraag gebeurde om te betogen en dat de stad Antwerpen het alleen toeliet als: de organisatoren zwart op wit bevestigden dat men voor elke tien betogers één steward zou inzetten, dat men de slogans op voorhand instuurt en dat men bevestigt dat men voor de kosten opdraait als er iets misgaat. Dat is geen democratie van de 21ste eeuw.”

“In dit soort principiële zaken zal het laatste woord misschien ooit moeten vallen bij het Europees Hof. En dat zal misschien iedereen tot het inzicht brengen dat de tijd van Napoleon voorbij is. We zullen principieel in beroep gaan”, besluit Van der Velpen. 

Tamme vakbonden, no way

Bruno Verlaeckt die helemaal van de kaart is door de onverwachte uitspraak bedankte alle militanten voor de steun tijdens het hele proces. Verlaeckt vindt het een belangrijke uitspraak die kadert in de politieke zelfbediening van een politiek apparaat dat alleen gericht is op besparingen, op loonmatiging om de mensen te treffen voor wie de vakbond opkomt. 

“Deze politiek wil de vakbond niet afschaffen, maar ze wil tamme vakbonden, die niet in de weg staan, maar aan het handje lopen van de rechtse politici. Vakbonden die meedenken en meewerken aan dit bezuinigingsbeleid en dat is het ABVV niet en zal het ook nooit zijn”, aldus Verlaeckt. 

Gevaarlijk precedent 

Caroline Coopers van het Vlaams ABVV is geshockeerd door de uitspraak: “De rechter heeft warm en koud proberen te blazen. Maar toch blijft het een principiële veroordeling ook al is het zonder straf. Dat is een gevaarlijke precedent waarbij bijvoorbeeld ook ouders die voor een school actie voeren tegen fijnstof of een fietsactie organiseren riskeren te worden vervolgd. Dit is een politiek proces, er staat veel op het spel. Het is evident dat we in beroep blijven gaan tot het respect voor het internationaal recht ook op papier nageleefd wordt.”

Jan Buelens van Progress lawyers, en één van de advocaten in de zaak, vindt het vonnis absurd, want quasi elke actie kan mogelijk het verkeer belemmeren. ”Het is een vonnis dat  iedereen die een optocht of actie organiseert kan treffen. Niet alleen worden onze rechten afgebroken maar mensen die zich daartegen organiseren riskeren ook aangeklaagd te worden. Dit ondermijnt heel de democratie”, besluit Buelens.