In het begin van uw opiniestuk heeft u het bij het rechte eind: u spreekt over een bloedbad aan Palestijnse zijde én dat hier een oplossing voor moet komen. Bij het geven van de oplossing gaat u al snel de mist in: “een Europese troepenmacht in Gaza om Hamas te ontmantelen” stelt u voor. Een betere oplossing zou er waarschijnlijk in bestaan de economische blokkade rond Gaza op te heffen en de Palestijnen hun recht op terugkeer of compensatie (VN-resolutie 194) toe te kennen.

Vervolgens heeft u het over de tragedie van Gaza sinds het aan de macht komen van Hamas, namelijk dat de mensen die in Gaza wonen geen toekomstperspectief hebben en dat deze situatie nu al 10 jaar aanhoudt. De Israëlische economische blokkade van Gaza houdt al 11 jaar aan: wie weet is er wel een verband tussen beide zaken. De tragedie van Gaza begon echter niet wanneer Hamas aan de macht kwam, Hamas ontstond uit de tragedie in Gaza die begon in 1948, toen 750.000 Palestijnen van hun grondgebied verdreven werden en naar Gaza gedreven werden. 

Terugtrekking?

“Het had nochtans anders kunnen zijn, de Palestijnen hadden na de terugtrekking en de ontmantelingen van de Israëlische kolonies in Gaza een nieuwe start kunnen nemen”, schrijft u. Een klein stapje in de goede richting na een bezetting door Israël die duurde van 1967 tot 2005. Ter compensatie van deze terugtrekking kregen de Israëli’s een viertal nieuwe nederzettingen, alsook uitbreidingen van nederzettingen en de verdere bouw van de apartheidsmuur op de Westelijke Jordaanoever. Het volledige verhaal vertellen geeft natuurlijk een ander beeld.

Dat het de bedoeling was dat Gaza naar een soort van Hong-Kong kon evalueren, zoals u schrijft, lijkt me sterk maar ja, wie weet? Het zou een Hong-Kong zijn waarbij een economische blokkade wordt opgelegd door diens buurlanden, een Hong-Kong dat wanneer het een vliegveld opent, dit vernietigd wordt en wanneer het een haven wil bouwen, de bouwplaats vernietigd wordt. Israël lijkt niet te willen dat de Palestijnen te snel gaan in het opbouwen van hun Hong-Kong.

‘Hamastan’?

Het hier hebben over Hamas als de oorzaak van alle problemen in Gaza zou een te grote versimpeling van de werkelijkheid zijn. Het is ook niet Hamas die de protesten organiseert. Er zijn twintig organisaties van het Palestijnse maatschappelijk middenveld die opriepen om te betogen. Alle politieke fracties uit Gaza, waaronder Hamas, steunen de protesten.

Verder verwijt u de Gazanen dat ze niet investeerden in scholen en nieuwe gebouwen voor de inwoners. Iets dat ten zeerste te betreuren is, net als het feit dat door Israëlisch geweld af en toe Palestijnse huizen, ziekenhuizen en scholen verwoest of beschadigd worden.

Dat u verder ontkent dat het over een Israëlisch-Palestijns conflict gaat, wordt door de feiten tegengesproken. U lijkt Ahed Tamimi, de illegale bezetting van Palestijnse gebieden en de apartheid op de Westelijke Jordaanoever allemaal even te vergeten (wanneer je aparte wegen hebt voor Palestijnen en Israëli’s en Palestijnen systematisch benadeeld worden, is dit een apartheidssysteem). Er is dus wel een Israëlisch-Palestijns probleem, en in de zoektocht naar een oplossing zou het al helpen dit te erkennen. 

Tweestatenoplossing

Dat Hamas de tweestatenoplossing en het bestaansrecht van Israël ontkent, dient wat duiding: het is Israël dat de tweestatenoplossing in de realiteit onmogelijk maakt door op de Westelijke Jordaanoever steeds nieuwe stukken Palestijns grondgebied te bezetten en hier kolonies uit te bouwen. Het bestaansrecht van Israël ontkennen, is het bestaansrecht van Israël in zijn huidige vorm ontkennen. Een Israël dat land bezet, een Israël dat de rechten van de Palestijnen ontkent en hen die rechten ontzegt. Ook ik wil het bestaansrecht van zo’n Israël niet erkennen.

De situatie is dus net het omgekeerde van hoe u ze voorstelt: de Palestijnen gunnen de Israëli’s toekomstperspectief. En om het met uw woorden te zeggen: “Uiteraard is het normaal dat iedereen een mooie toekomst wil voor zichzelf en voor zijn kinderen. Uiteraard heeft elk volk het recht op zelfbeschikking.” Maar de Israëli’s in Israël lijken geen staat te willen naast die van de Palestijnen, ze willen een staat ten koste van de Palestijnen.

Ingrijpen, nu!

Uw oproep tot ingrijpen aan Vlaanderen, België en Europa is meer dan terecht. Zij moeten hun verantwoordelijkheid nemen wanneer er disproportioneel geweld gebruikt wordt tegenover betogers en wanneer land op een illegale manier bezet wordt door een staat.

Om af te sluiten: het is inderdaad hoogtijd de mensenrechten in ere te herstellen, naast de rechten van de kinderen en vrouwen en de rechten van alle Palestijnen. Wanneer zij gaan betogen tegen de laatste kolonie, tegen de apartheidsstaat die Israël is, voor hun eigen toekomst … is het niet de bedoeling, Michaël Freilich, dat zij beantwoord worden met kogels. Kogels die betogers, waaronder vrouwen en kinderen, doden. Degenen die hier de mensenrechten schenden, zijn niet degenen die dit protest organiseren, maar is degene die probeert die protesten met geweld te onderdrukken, onder het mom dat het ‘allemaal terroristen’ zouden zijn. 

Servaas Van Tricht (20), student sociologie aan universiteit Gent