MOOOV Filmfestival schermt de laatste jaren minder met de term ‘wereldfilm’ maar dat wil niet zeggen dat het festival het opgegeven heeft om te focussen op diversiteit. In tegendeel, de geselecteerde 56 langspeelfilms, 10 documentaires en 20 korte films komen niet enkel uit alle hoeken van de wereld, ze illustreren ook het creatieve talent van bijzondere filmmakers die met straffe beelden sterke verhalen vertellen. Verhalen die alle kleuren van de wereld weerspiegelen.

 Vijf categorieën, zes reeksen

Door de vijf categorieën van het programma – competitie, familiefilms, verhalen, ontdekkingen en documentaires – lopen ook dit jaar weer verschillende inhoudelijke parcours. Een daarvan is brandend actueel: ‘She Decides’ sluit aan bij het door de #MeToo beweging (eindelijk) hoog op de agenda geplaatste thema van de discriminatie van vrouwen. Het festival vertoont films die opkomen voor de rechten van meisjes en vrouwen in hun land. Een andere reeks films loopt onder het thema ‘Regisseurs in Diaspora’ en presenteert werk van regisseurs uit het Zuiden die leven en werken in Europa.

Ook boeiend is de reeks ‘Western’ die illustreert hoe regisseurs uit andere landen het Amerikaanse filmgenre gebruiken om heel eigen verhalen te vertellen. Een andere reeks, ‘Vader-zoon’, maakt dan weer duidelijk hoe de relatie tussen vader en zoon als universeel thema belangrijker en belangrijker is geworden in de wereldcinema. Daar waar de ‘western’ reeks ook natievorming op de agenda plaatst, focussen ‘vader-zoon’ films op louterende ervaringen.

‘Native cinema’ is een vast onderdeel geworden van het MOOOV programma met films die aangeven hoe de eerste bewoners van landen of regio’s trachten om de tradities van hun oorspronkelijke cultuur te bewaren ondanks het racisme en de discriminatie waarmee ze te maken krijgen en ondanks de tegenkanting van bewoners die zich later in de streek hebben gevestigd of die de regio gekoloniseerd hebben.

In de jaren zestig en zeventig was Brazilië een toonaangevend filmland. De Cinema Novo cineasten verrichten baanbrekend werk en zetten mee het concept ‘Third Cinema’ op de kaart. Om duidelijk te maken dat het zesde grootste land ter wereld nog altijd een groot filmland is, pakt MOOOV dit jaar uit met een reeks ‘Brazilië’ waar zeven heel diverse films de rijkdom van de Braziliaanse cinema onderstrepen.

Prijzen en hommages

Na de om zijn unieke poëtische filmtaal geloofde Frans-Senegalese regisseur Alain Gomis (Félicité) gaat de tweede MOOOV Oeuvre Award naar de Marokkaanse regisseur Nabil Ayouch (°1969) die met Les Chevaux de Dieu en Much Loved bewees bekwaam te zijn om inhoud en vorm, engagement en artistieke articulatie te kunnen combineren. MOOOV vertoont ook zijn nieuwste film Razzia, een mozaïekfilm die via portretten de Marokkaanse samenleving kritisch belicht.

Andere prijzen gaan naar de winnaars van kortfilmcompetitie (10 kortfilms) en de MOOOV competitie (8 langspeelfilms). Mogelijke prijswinnaars zijn Azougue Nazaré (Tiago Melo), Daha (Onur Saylak), Disappearance (Ali Asgari), Los versos del olvido (Alereza Khatam), Matar a Jesus (Laura Mora Ortega), Sergio & Sergei (Ernesto Daranas Serrano), Underground (Daniel Palacio) en Unicôrnio (Eduardo Nunes).

MOOOV verdient ook een grote pluim voor haar hommage aan Yilmaz Güney (1937-1984), een briljante Turkse filmmaker die baanbrekend werk verrichte en helaas wat in de vergetelheid is gesukkeld. Het festival vertoont de documentaire The Legend of the Ugly King van Hüseyin Tabak (over het leven en werk van Güney) maar ook een gerestaureerde versie van Güney Gouden Palm winnaar Yol uit 1982. Een evenement om naar uit te kijken! Overigens wordt ook Blue Silence vertoond, een prent van de Belgisch Koerdische regisseur Bülent Oztürk die Güney graag als zijn groot voorbeeld aanwijst.

Een greep uit het programma

Alle films toelichten is onbegonnen werk maar we willen wel enkele films tippen. Zoals Ademloos, de Belgische documentaire van Daniel Lambo die aangeeft dat asbest en multinationals een dodelijke combinatie is. Of het Algerijnse En attendant les hirondelles, waar Karim Moussaoiu kolonialisme, burgeroorlog en de Arabisch lente verstrengelt. En Samuel Maozs Foxtrot dat het verhaal van de dood van een grenspostwachter vertelt vanuit verschillende perspectieven.

We kijken ook uit naar Good Manners, een Braziliaanse films die wordt omschreven als “een feest voor oog en oor en wellicht de liefste horrorfilm die je ooit zag.” En naar de documentaire I Am Golden Karen, het verhaal van een hiphopmuzikant uit de, Karen, een Birmese minderheid. Maar zeker ook naar I Am Not a Witch, een film van Rungano Nyoni die wordt beschouwd als een van de beste Afrikaanse films van de laatste jaren. Om nog maar te zwijgen van My Pure Land, de op een waargebeurd verhaal gebaseerde western van Sarmad Masud.

Om af te sluiten willen we ook Dorothée van de Berghe’s nieuwste Rosie & Moussa aanraden, een steengoede adaptatie van de kinderboeken van Michael De Cock en Judith Vanistendael. Door de ogen van Rosie en Moussa kijken we naar de grootstad als avontuurlijke wereld waar kinderen kunnen spelen en dromen, zichzelf kunnen zijn in hun eigenheid en diversiteit. Een kleurrijke film in de spirit van een warm festival.

MOOOV Filmfestival loopt van 17 tot 30 april in Beringen, Brugge, Dilbeek, Genk, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas en Turnhout. Voor meer info: www.mooov.be

Het beeld van de briljante festivalaffiche is een foto van de Iraanse Vida Dena (°1984), een kunstenares die dankzij het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) haar eerste documentaire ‘My Paper Life’ maakte en in opdracht van MOOOV naar haar geboorteland trok om er in de stad Orumieh foto’s te maken van een zoutmeer dat vermaard is omwille van zijn bijzondere roze kleur. Vida nam een foto van mensen die zelf een foto willen maken. De kleur zorgt voor een onwerkelijke sfeer maar de ‘personages’ verankeren het beeld in de (Iraanse) realiteit.