In de vroege uren van maandag 26 februari 2018 voerden Israëlische bezettingstroepen een raid uit in het dorpje Nabi Saleh en werden tien personen aangehouden, waaronder zes kinderen. Een van hen is de 15-jarige Muhammad Fadel Tamimi (een neefje van Ahed Tamimi). Ze namen hem mee voor ondervraging en lieten hem enkele uren later weer vrij. Waarnemers waren andermaal stomverbaasd over de hardvochtigheid en wreedheid van Israël.
Het was duidelijk een goed voorbereide operatie. De krant Haaretz vernam dat de detentie van de zwaar gekwetste jongen “werd goedgekeurd door een militaire dokter.” Het werd duidelijk waar het over ging toen Yoav Mordechai – de generaal die COGAT bestuurt, de administratieve arm van de militaire bezetting – een Facebook post plaatste. (COGAT is Coordinator of Government Activities in the Territories). Hij was er blijkbaar van overtuigd dé revelatie te publiceren die Israël vrijsprak van zijn misdaden tegen Muhammad.
Dit is het klassieke gedragspatroon van de seriemisdadiger. Volgens Mordechai was de jongen helemaal niet door het hoofd geschoten, hij was alleen maar van zijn fiets gevallen. Mordechai schreef op zijn Facebookpost: “Wat is de waarheid betreffende Muhammad Tamimi. “ Wonder boven wonder!” Vandaag heeft de jongen zelf bekend tegenover politie en COGAT-vertegenwoordigers dat hij in december zijn schedel had beschadigd toen hij met zijn hoofd op de handvaten van zijn fietsstuur is gevallen.” Dat werd gevolgd door zijn bewering dat “de cultuur van liegen en opruiing doorgaat onder de kinderen en volwassenen van de Tamimi-familie.” Over zijn post had hij een stempel in vet lettertype geplaatst met de Arabische woorden voor ‘fake news’.
Orwelliaans
Verdedigers van de mensenrechten en journalisten waren er snel bij om Mordechai’s van de pot gerukte verhaal te ontzenuwen. Sarit Michael van de Israëlische organisatie voor mensenrechten B’Tselem beschreef Mordechai’s bewering dat de jongen “van zijn fiets gevallen was” als Orwelliaans. Wat zij zo verbazend vond was “niet hoe groot die leugen is” maar dat “dergelijke zo gemakkelijk ontmaskerbare leugens aantonen dat het enige doelpubliek Israëlisch rechts is”.
De krant Haaretz stelde vast dat “de versie van de gebeurtenissen door Mordechai niet overeenkomt met de ooggetuigenverslagen”. “IDF-soldaten (Israel Defense Forces) schoten naar Palestijnen die stenen wierpen, met de bedoeling hen te verspreiden. Tamimi stond volgens ooggetuigen toe te kijken op een ladder achter een muur en werd in het hoofd geraakt toen hij over de rand keek”. De krant publiceerde foto’s van de verwijderde kogel en de scan van Tamimi’s schedel met die kogel nog in zijn hoofd.
Gaby Lasky, de advocate die de familie Tamimi verdedigt, beschuldigde COGAT-diensthoofd Mordechai van “cynisch misbruik” en een “miserabel op maat gemaakt onderzoek” dat “een angstig kind (deed) liegen tijdens zijn ondervraging. Lasky bevestigde dat Muhammad Tamimi werd ondervraagd zonder een advocaat of een ouder, een van de vele misbruiken die Israël toepast om Palestijnse kinderen tot ‘bekentenissen’ te dwingen.
B’tselem noemt het ironisch dat Muhammad Tamimi nu “de enige Palestijnse jongen in de geschiedenis is die ontkent stenen te hebben gegooid en geloofd wordt door het (Israëlisch) leger.”
B’Tselem’ maakte de scherpzinnige vaststelling dat de fabriacties van Mordechai alleen bestemd zijn voor de eigen rechtse achterban in Israël. Dat is een sterke aanwijzing dat Israël begrijpt dat het zeer zwaar aan het verliezen is bij het internationale publiek dat om mensenrechten geeft.
Vanwege het niveau van de onderdrukking die de Palestijnen ondergaan, moet Israel voortdurend zijn eigen “thuisfront” overtuigen dat ze gelijk hebben, dat hun soldaten goed werk doen en dat Palestijnen ongeciviliseerde beesten zijn die nooit echt afzien, die alleen maar liegen en dingen voorwenden om het imago te besmeuren van Israëls “meest morele leger op aarde”.
Op wereldniveau valt Israël meer en meer terug op allianties met globaal extreem-rechts, die overijverig dergelijke leugens oplepelt, net zoals het zijn ongebreidelde islamofobie, racisme en xenofobie deelt met Israël.
De boodschap voor ieder mens die geeft om mensenrechten is klaar en duidelijk: een dergelijk wild om zich heen slaand Israël trekt zich niets aan van wat organisaties voor de mensenrechten zeggen in hun gedetailleerde rapporten en veegt zijn laars aan het timide geblaat van woordvoerders van de EU en de VN.
Israël geeft alleen om wat mensen doen. Het antwoord op deze waanzin moet dus zijn: meer inspanningen om dit regime te isoleren en om het een prijs te doen betalen door boycot, desinvesteringen en sancties.
Dit is een verkorte vertaling van het artikel Israel lies that boy shot in head “fell off bike” van Ali Abunimah op ElectronicIntifada.be van 27 februari 2018. Intro van de redactie. Vertaling Lode Vanoost