VERONTWAARDIGING

VERONTWAARDIGING

zaterdag 17 februari 2018 14:57
Spread the love

Neen, ik ben geen armoedespecialist.

Wel als OCMW raadslid een bevoorrechtte getuige.

Op vijf jaar tijd heb ik honderden aanvragen tot hulp samen met mijn collega’s besproken. Gaande van het toekennen van het leefloon, of een noodwoning tot aanvullende steun in alle vormen.

Voor mij zijn er vier knelpunten die steeds weer de kop op steken. Er zijn er natuurlijk meerdere, maar deze moeten mij toch van het hart.

1.De woonproblematiek

Het is een open deur instampen. Huren op de privé markt is veel te duur. De prijs is vaak niet in overeenstemming met de kwaliteit. De huurprijzen zijn te hoog. Ja, er zijn huursubsidies en huurpremies maar nog teveel mensen kunnen er geen beroep op de doen. “Housing first” zou een basisprincipe in de hulpverlening moeten zijn. De weg daarnaartoe is nog lang. Met een leefloon van circa 900 euro en een huurprijs van 600 euro kan je moeilijk van een menswaardig leven spreken.

Waar blijft de verontwaardiging

2. Ontoereikend leefloon

Het leefloon ligt ver onder de armoede grens, en laat geen menswaardig leven toe. Gelukkig kan het OCMW via de aanvullende steun wat corrigerend optreden. Sommige OCMW’ s doen serieuze inspanningen, anderen hinken achterop. Plaatselijk kunnen er grote verschillen zijn naargelang de woonplaats van de hulpvrager. Deze regering en de voorgaande regeringen kwamen of komen hun beloftes niet na, wat betreft het optrekken van het leefloon tot het Europees Bestaansminimum.

Waar blijft de verontwaardiging?

3. Psychisch lijden

In een klimaat waar  iedereen activeerbaar dient te zijn dreigt aandacht voor het psychisch lijden op de achtergrond te komen.

Veel hulpvragers dragen vaak van generaties op generaties een rugzak mee van gemiste basisveiligheid, traumatische gebeurtenissen, van onvoldoende kansen. Al te vaak dreigt een mogelijk niet kunnen beoordeeld te worden als een gebrek aan medewerking. Dat psychisch lijden een reden kan zijn om niet op de afspraak met de maatschappelijk assistent te komen, ligt vaak erg moeilijk. De wachtlijsten naar de geestelijke gezondheidszorg zijn onaanvaardbaar lang. Er is een grote nood aan eerste lijn psychologen die naar de mensen toegaan, om vanuit vertrouwen opnieuw bruggen te slaan.

Waar blijft de verontwaardiging?

4. De hulpverleners

Heel veel hulpverleners werken zich uit de naad om de vele moeilijke hulpvragen een antwoord te geven. De regelgeving wordt steeds complexer, en ja ook in deze sector neemt de bureaucratie toe. De sociale diensten dienen beter ondersteund te worden. Wat wel opvalt, is dat de signaalfunctie naar de samenleving toe van de vele structurele problemen vaak op een laag pitje staat. Nochtans een wezenlijk onderdeel van het beroep.

Betreffende armoedebestrijding zijn er de laatste jaren veel kansen gemist, denk maar aan de hervorming van de kinderbijslag om er maar één te noemen.

10%  van Belgen leeft onder de armoedegrens.

Waar blijft de verontwaardiging?

take down
the paywall
steun ons nu!