Definitie volgens Wikipedia:

Blaming-the-victim of victim blaming (het slachtoffer de schuld geven) – Nederlands slachtofferbeschuldiging of schuldvraagomkering – is een vorm van morele ontkoppeling waarbij een dader of omstanders de schuld bij het slachtoffer leggen. Door te stellen dat het slachtoffer het aan zichzelf te wijten heeft, kan een dader zichzelf als slachtoffer van de omstandigheden afschilderen tegenover zichzelf en anderen. Daarmee is deze verontschuldiging voor het slachtoffer extra belastend. Dit kan zo ver voeren dat het slachtoffer hierin gaat geloven met zelfverachting tot gevolg. Ook zorgt het verschijnsel ervoor dat het slachtoffer minder snel de openbaarheid zoekt, uit schaamtegevoelens.

Met enkelen gingen we richting Sint-Jans-Molenbeek, naar de expo ‘What were you wearing?’ En dan pas zie je hoe banaal die vraag is … Maria verwoordde het zo: “Het is zo verschrikkelijk dat men er zo dikwijls niets mee doet. De misdadiger kan gewoon verder doen. Men culpabiliseert het slachtoffer: het is je eigen schuld, je hebt het uitgelokt … terwijl het duidelijk is, dat wat je aan hebt er niets toe doet.”

Deze tentoonstelling laat individuele verhalen zien en een maatschappelijke uitdaging. Waarbij nu door de #metoocampagne heel wat zelfbewuste, sterke vrouwen, voor zichzelf opkomen en samen het signaal geven dat het zo niet verder kan.

Karen vertelde me wat de tentoonstelling bij haar losmaakte: “Hoewel de expo heel conceptueel is opgevat, drijft het menselijke verhaal boven. Het roept emoties op, niet door te choqueren, maar door te tonen. Wie de indrukken laat binnenkomen, ziet veel meer dan de kledingstukken. De context komt in beeld, de schreeuw om serieus genomen te worden, de onmacht …  Dit toont dat de vraag stellen bijna gelijk is aan ze te beantwoorden. We kunnen dit enkel veranderen als we durven stilstaan bij de bestaande genderverhoudingen en deze weten te veranderen.”

Inderdaad het maakt heel wat los … deze tentoonstelling, #metoo, al die verhalen ….  En dan krijg je reacties zoals deze: “Loop niet met je tieten bloot” …

Willen we niet allemaal een veilige samenleving? Waar je ’s avonds, als het donker is, je rondje kan gaan joggen zonder je op je ongemak te voelen? Waar je je niet hoeft af te vragen of dat bloesje niet een te diepe decolleté heeft zonder het etiket ‘slet’ of ‘gemakkelijk’ te krijgen? Waar je gewoon vriendelijk kan zijn tegen iedereen zonder aan zelfcensuur te doen, want ze moesten maar eens de indruk krijgen dat je aan het flirten ben? Waar je als je je out als trans en een cis-ter wordt, je aanvaard wordt?
Want het zal jij maar wezen of je moeder/vader of je dochter/zoon of je partner … 

Werk aan de winkel! En daarom organiseert ACV-Limburg 2 belevingsavonden over ‘Gendergerelateerd geweld (op het werk)’. Ik hoop jullie te mogen verwelkomen! 

#Gfacts

Carolien