Sinds een jaar gebruik ik voor bijna al mijn verplaatsingen in de stad de fiets. Een elektrische weliswaar, maar toch: een fiets. Het gaat sneller, het is beter voor mijn conditie, de file- en parkeerstress zijn weg en ik draag minder bij tot de vervuiling van de lucht die ik uiteindelijk ook zelf inadem. Allemaal positieve gevolgen die maken dat ik me regelmatig afvraag waarom ik niet eerder van de wagen op de fiets ben overgestapt. Want ik ben zeker geen, zoals men dat nu noemt, ‘early adapter’. Tienduizenden stadsgenoten gingen me voor en fietsen al vele jaren. Gelukkig ben ik ook niet bij de allerlaatsten want het aantal fietsers blijft fors groeien. Vorig jaar nog met 5,36% in de stad en met 1,8% in de provincie. Met die cijfers zijn we bij de koplopers in Vlaanderen.
Maar die medaille heeft jammer genoeg ook een negatieve kant. De stad Antwerpen staat bovenaan de lijst van verkeersongevallen. Terwijl vorig jaar in 300 Belgische gemeenten het aantal ongevallen daalde, steeg het in Antwerpen met 9,6%. Met 14 dodelijke slachtoffers stond de stad in 2016 ook op de 2de plaats in de ranglijst met verkeersdoden. En 2017 belooft geen beterschap. Afgelopen maand kwamen kort na elkaar 3 fietsers om het leven in het Antwerps verkeer. Het 3de ongeval gebeurde de dag na dat het stadsbestuur het voorstel had afgewezen om de gevaarlijkste kruispunten conflictvrij te maken. De terechte verontwaardiging hierover, leidde tot een cynisch rondje lippendienst aan verkeersveiligheid door diezelfden die sinds 2013 bewust het wagengebruik qua prioriteit in het mobiliteitsbeleid terug op dezelfde hoogte gezet hebben als stappen, fietsen en het openbaar vervoer.
De verkeersveiligheid van fietsers wordt een thema dat ook een belangrijke plaats op de syndicale agenda verwerft. Volgens de 1ste resultaten van de 3-jaarlijkse enquête van de federale overheidsdienst mobiliteit springen steeds meer werknemers op de fiets voor hun dagelijkse verplaatsing naar en van het werk. Vorig jaar gebruikte 16% van de werknemers in België de fiets voor het woon-werkverkeer. Dat is een verdubbeling in vergelijking met 2010. Die toename is er vooral in Vlaanderen. De mobiliteitsbarometer van Acerta spreekt van 1 op 5 fietsende werknemers in Vlaanderen. In de provincie Antwerpen is dit zelfs 1 op 4.
Het wordt tijd voor een syndicale veiligheidsaanpak van het woon-werkverkeer per fiets.
Duurzame mobiliteit is al langer een zorg van het ABVV. We benaderen dit thema vaak vanuit onze ongerustheid over het milieu en de klimaatopwarming. De succesvolle campagne ‘Klimaatkameraad’ is hiervan een goed voorbeeld. En via CAO’s en sociaal overleg stimuleren we het fietsgebruik door invoering van fietsvergoedingen en door infrastructuuringrepen – douches en fietsstallingen – op bedrijven. Naast sensibiliseren en stimuleren wordt het echter ook tijd voor een syndicale veiligheidsaanpak van het woon-werkverkeer per fiets. Verkeersveiligheid voor fietsers is een globaal onderdeel van de arbeidsveiligheid van werknemers en vraagt evengoed een aanpak van preventie en bescherming als de andere aspecten. In bedrijven en sectoren, zeker. Maar ook de verschillende overheden die verantwoordelijkheid dragen voor weginfrastructuur en verkeersveiligheid moeten we als ABVV onder druk zetten. Niet in het minst de stedelijke overheden die verzuimen om van de bescherming van hun fietsende inwoners én werknemers een prioriteit te maken.
Dirk Schoeters
algemeen secretaris | ABVV-regio Antwerpen
?Inhoud:
- Met de fiets naar het werk | Tijd voor een syndicale veiligheidsaanpak van het woon-werkverkeer per fiets
- Sociale dumping, een syndicale en politieke strijd | dubbelinterview met BTB-voorzitter Frank Moreels en Europarlementslid Kathleen Van Brempt
- Verkoop me geen lampen, geef me licht | Gespreksavond met Thomas Rau
- Internationaal | Verhuizen om te werken
- Boekbespreking | Samenleven met gezond verstand
- 7Dagen Sociale Film | Filmfestival Antwerpen
- Museum | Museum De Reede
- Column | Het water aan de lippen
- 11.11.11 | Allemaal mensen op weg naar beter
- De linXe agenda