Vooral de kinderarmoede blijft onrustwekkend. In 2008 kampte 7 procent van de kinderen met een armoederisico. Vandaag is dat 12 procent. (foto ©istock)

Armoedecijfers schrijnend hoog: tijd voor een ander beleid

Al tien jaar voert Decenniumdoelen de druk op de verschillende regeringen in dit land op om werk te maken van een degelijk armoedebestrijdingsbeleid. Helaas, tien jaar verder staan alle barometers op rood. Vooral de kinderarmoede is schrijnend.

woensdag 25 oktober 2017 14:35
Spread the love

De armoedebarometer leest als een noodkreet. Zes duidelijke en haalbare doelstellingen – op vlak van wonen, gezondheid, onderwijs, inkomen, werk en samenleven – worden systematisch niet gehaald.

Halvering armoede

Eén van die Decenniumdoelen, geformuleerd door dertien organisaties waaronder de vakbonden, die samen strijden tegen armoede, was een halvering van de armoede tegen 2017. Deze doelstelling wordt in de verste verte niet gehaald. “Er is zelfs nog geen begin van een vermindering van de armoede”, zo stelt de organisatie. “Op tien jaar tijd zijn er amper 30.000 ‘armen’ minder. Een halvering had 346.500 minder armen moeten betekenen.”

Bij ouderen neemt het armoederisico de laatste jaren af. Vooral eenoudergezinnen zien een omgekeerde evolutie. Zij krijgen het steeds moeilijker. Kinderarmoede is sinds 2008 aan een sterke opmars bezig. Toen had nog zeven procent van de kinderen te kampen met een armoederisico. Vandaag is dat, ondanks de mooie beloftes, een stuitende 12 procent. “In plaats van een halvering, zien we op vlak van kinderarmoede bijna een verdubbeling.”

De doelstelling om elk gezin een inkomen gelijk aan de armoedegrens te garanderen is niet gehaald. Zowel werklozen, mensen met een leefloon als ouderen zitten nog een eind onder deze drempel.

Werkgelegenheid en onderwijs

Het aantal gezinnen waar niemand werkt, blijft stabiel rond de acht procent sinds 2006. Nochtans was één van de doelstellingen een halvering van dat cijfer.

Decenniumdoelen wijst onderwijs aan als een krachtige gelijkmaker op lange termijn en formuleerde de Decenniumdoelstelling om laaggeletterdheid bij alle jongerengroepen te beperken tot drie procent. De laaggeletterdheid (moeilijkheden met lezen en schrijven) en laaggecijferdheid (moeilijkheden met rekenen) echter tot 17 procent. Een groeiende kloof tussen kort- en hooggeschoolden leidt tot een grotere kloof tussen arm en rijk. De mislukte hervorming van het secundair onderwijs in Vlaanderen tijdens de huidige legislatuur, belooft ook voor de toekomst weinig goeds.

Sociale huisvesting en gezondheid

Decenniumdoelen zegt dat de aangroei van sociale woningen een druppel op een hete plaat is. “Sinds 2008 is het aantal sociale woningen per 100 huishoudens amper gestegen, met 0,08 woningen. De wachtlijst voor een sociale woning is met de helft gestegen, huurprijzen in de laagste segmenten van de private huurmarkt worden onbetaalbaar voor lage inkomens, de woonlasten zijn voor minstens een kwart van de huurders te hoog.” Huurders blijven in de kou staan en huiseigenaars krijgen subsidies. Het toont de scheve prioriteiten in ons land.

Armoede heeft een impact op de gezondheid. Het aantal mensen in armoede of rond de armoedegrens dat zich ongezond voelt steeg van 13 procent in 2006 tot 17 procent in 2015, ondanks het Decenniumdoel om de gezondheidsongelijkheid te halveren. Steeds meer mensen stellen bovendien medische zorg uit om financiële redenen. “Bijkomende besparingen en hogere facturen dreigen de gezondheidskloof enkel te vergroten.”

Alle indicatoren in het rood

“Tellen we alles samen, dan zijn Vlaanderen en België grandioos gebuisd,” zo stelt Decenniumdoelen in een hard verdict. Zo goed als alle indicatoren gaan de verkeerde richting uit, ondanks tien jaar armoedebestrijdingsbeleid. Nochtans waren de doelstellingen niet té ambitieus.

De tien armoedebarometers van Decenniumdoelen geven de cijfers achter de stuk voor stuk schrijnende verhalen van de 600.000 mensen die in armoede leven. Deze resultaten zijn absoluut onaanvaardbaar in een rijk land als België, waar de tien procent rijksten een vermogen bezitten van meer dan 700.000 euro en de één procent rijksten meer dan twee miljoen euro op hun rekening hebben staan. Mensen kiezen er niet voor om in armoede verzeild te geraken, het kan je zomaar overkomen.

“Armoede is een onrecht,” zo besluit Decenniumdoelen, “een fundamenteel probleem van de samenleving, van een samenleving die ongelijkheid produceert, waardoor vertrouwen tussen mensen en de sociale samenhang afneemt. Het is tijd voor een beleid dat een sluitende aanpak garandeert om armoede terug te dringen en ongelijkheid te verminderen. Een beleid dat daarvoor haar grote hefbomen op inkomen, wonen, kinderbijslag, gezondheid, samenhang en werk daadwerkelijk en maximaal inzet. Een beleid dat consequent mensenrechten en kinderrechten als kader hanteert.”

Dit artikel verscheen eerder in De Nieuwe Werker, het ledenblad van het ABVV.

take down
the paywall
steun ons nu!