Artiesten zoals Becca Stevens, Mark Guiliana, Jozef Dumoulin en Chantal Acda zorgden voor de broodnodige muzikale ontdekkingen. Joshua Redman bracht al vanaf de eerste dag met ‘Still Dreaming’ een uitzonderlijke set waarbij we getuige mochten zijn van de geboorte van een nieuw ongelooflijk jazz kwartet. Een nieuwe formatie met Brian Blade, Ron Miles en Scott Colley in de rangen die van bij het begin voor een hoogtepunt van het festival zorgde.

Monk

Randy Weston, ondertussen zelf al een tribute waardig, eerde zijn grote meester Thelonious Sphere Monk. Het was zijn manier om ons eraan te herinneren dat we de tijdloze geest van de muziek, onze voorouders en Afrika waar de ziel en roots van de jazz liggen, moeten blijven vieren. Hij noemde Monk, Armstrong en Ellington als zijn drie grote voorbeelden en gaf hiermee meteen de reden waarom hij, zelf 91 jaar oud, hulde bracht aan Monk die dit jaar zijn 100e verjaardag zou vieren.

Slaapverwekkende Beatlessound

Het wisselvallige weer speelde het festival de voorbije dagen wel wat parten maar aangezien de lokale weergod Park Den Brandt telkens vanaf de valavond droog hield kon het publiek zich op het gras rond de podia met een picknick beschut door een opgewekte zon onbekommerd neervlijen met een glas Duvel in de nabijheid want Jazz Middelheim blijft nog steeds een gemoedelijk gebeuren waar plastic bekertjes zoveel mogelijk worden geweerd.

Zaterdag echter tijdens het meest slaapverwekkende optreden op Jazz Middelheim ooit moest het publiek wel een uurtje voor de regen gaan schuilen in de festivaltent. Een meevaller voor de muzikanten want anders had het publiek op het gras blijven liggen en hadden ze voor een lege concerttent moeten optreden. Het betrof dan nog een ode aan John Lennon gebracht door gitarist Bill Frisell die amper applaus kreeg voor zijn act. Een uurtje later klaarde de hemel op voor het Afrikaans geweld van Randy Weston en werd iedereen terug wakker. Een afknapper voor Frissel die gelukkig eerder op dit jazzgebeuren wel bijval mocht oogsten.

Mark Guiliana

Het artist in residence concept, met in deze editie de geprezen Mark Guiliana, bekend van onder meer David Bowies laatste album ‘Blackstar’, biedt zoals steeds een speciale plaats aan de nieuwe generatie. Met drie verschillende projecten – Jazz Quartet, Beat Music en de samenwerking met de studenten van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen – liet hij zien hoe bijzonder divers hij is. Het geluid van de nieuwe generatie binnen de jazz, kunnen we van nu af aan met twee woorden omschrijven: Mark Guiliana.

Club Stage

Op de Club Stage, die elke dag in handen was van een muzikant/curator, zorgde Jozef Dumoulin op de eerste dag al voor een van de grootste ontdekkingen, met Trojan Panda. Ook gastcurator Ruben Machtelinckx bracht met zijn project Linus + Skarbø/Leroux een opmerkelijke set net als Chantal Acda tijdens het gelegenheidsduo met meester gitarist Bill Frisell.

De Lijn

En zodoende blikte festivaldirecteur Bertrand Flamang bij de persbriefing maandag begenadigd en opgetogen terug op de voorbije dagen. Dankbaar ook omdat de jazzliefhebbers zijn keuzes voor deze 36ste editie duidelijk wisten te waarderen. Jazz Middelheim 2017 verliep trouwens dit jaar in alle rust zonder incidenten. Er was wel wat kritiek op het té lawaaierige optreden van Dans Dans: het trio met Bert Dockx, Frederic Jacques en Steven Cassiers die met hun Shadowsachtig klinkende gitaarsound vele oortjes iets te pijnlijk deden tuiten. En ook over de diensten van De Lijn was er wrevel onder de gebruikers van het openbaar vervoer omdat de vervoersmaatschappij het nog steeds vertikt extra bussen in te zetten om de muziekliefhebbers na het laatste optreden comfortabel af te voeren. Sommige minder prettige tradities veranderen helaas nooit al is uiteindelijk iedereen naar verluidt veilig en tevreden thuisgeraakt.