Wie een dergelijke job weigert, kan zo ook sneller gesanctioneerd worden, en daar is het blijkbaar vooral om te doen. Maar wat verandert er nu werkelijk? Waarover gaat de definitie van een “passende dienstbetrekking” vooral? En wat welke gevolgen heeft dit voor wie tijdelijk zonder job zit?

Een “passende dienstbetrekking”, veel meer dan louter een beroepskeuze en vooral een bescherming voor de toekomstige werknemer.

Wat in de wetgeving gedefinieerd wordt als een “passende dienstbetrekking”, behelst veel meer dan het aangeleerde of gewenste beroep van de werkzoekende. Het is vooral een bescherming voor wie naar een nieuwe job op zoek is. En het is een zeer belangrijke term. Enkel wie een passende job weigert, kan zijn werkloosheidsuitkering verliezen.

Zo kan mag men bijvoorbeeld een job weigeren wanneer de reistijd naar het werk meer dan vier uur zou bedragen, of wanneer de werkgever de wettelijk voorziene loon- of arbeidsvoorwaarden naast zich neerlegt. Ook nachtwerk kan iemand in bepaalde gevallen weigeren.

Men kan met andere woorden de uitkering van een werkzoekende niet afnemen, wanneer die vijf uur per dag onderweg zou zijn naar het werk of het wettelijke minimumloon niet zou verdienen. En gelukkig maar!

Beroepskeuze als norm: beperkt in de tijd, en niet voor alle beroepen.

Het is inderdaad momenteel zo dat iemand die opgeleid is als informaticus, in de eerste maanden van de werkloosheid, niet kan verplicht worden om een job aan te nemen in de horeca, ook al zou betrokkene hiervoor over de nodige competenties beschikken. Blijkbaar is dit voor de huidige regering reeds een brug te ver. Mag het even?

Mag men heel misschien, wanneer men pas werkloos wordt, zich concentreren om een job te zoeken binnen een gewenste beroepscategorie? Deze – blijkbaar overbodige – “luxe”, hebben werkzoekenden trouwens maar voor vijf maanden, jongeren slechts gedurende drie maanden. Nadien kan men gesanctioneerd worden om een job in een totaal andere richting te weigeren.

Bovendien is er een ellenlange lijst van beroepen die van deze regelgeving uitgesloten worden, omdat de kans op tewerkstelling als zeer gering wordt beschouwd.

Mensen die een job als journalist, receptionist, of acteur – herinner u Antje De Boeck die geschorst werd omdat ze de vestiaire niet wou doen tijdens een toneelvoorstelling – ambiëren, moet ik helaas teleurstellen. Jullie moeten van dag één aannemen wat de VDAB je voorstelt, wil je je uitkering behouden.

Ondanks het gejuich binnen regeringskringen en de VDAB, is deze nieuwe wetgeving vooral een aanslag op de rechten van werkzoekenden om een job te zoeken die ze echt willen uitoefenen. Maar het belangrijkste dat blijft plakken: men zal die luie werklozen sneller kunnen sanctioneren, en dat gaat er toch blijkbaar in als zoete koek.