Analyse, Wereld, Samenleving, Politiek -

‘Plotse spanning rond Oost-Jeruzalem’? Ja, als je de voorbije 70 jaar wegwist

De makkelijkste manier om een dominante framing van een fenomeen door te drukken, is te doen alsof er geen voorgeschiedenis is. Alsof de dramatische gebeurtenissen in een vacuüm ontstonden. De berichtgeving over de spanningen in Oost-Jeruzalem is daar een mooi voorbeeld van.

dinsdag 25 juli 2017 14:54
Spread the love

De Standaard schrijft daarover: “De crisis begon toen Israëlische Arabieren op 14 juli twee Israëlische politieagenten doodschoten bij de Tempelberg.’ De volgende dag nam Israël het ongebruikelijke besluit om de plek af te sluiten, waardoor moslims niet langer konden bidden in Al-Aqsa. Daarnaast besloten de Israëlische autoriteiten om detectiepoortjes te plaatsen bij de berg.”

Hieronder een kleine opsomming van wat zo’n stelling allemaal verhult.

– Dat Israël de ‘plek’ helemaal afsloot is inderdaad ongebruikelijk. Maar het gebeurde wel al vaker dat de toegang beperkt werd. In 2009 werd een tijdlang de toegang tot het vrijdaggebed beperkt tot vrouwen en mannen ouder dan 50. Dat gebeurde een jaar later nog eens. Toen moesten ook vrouwen die wilden bidden bewijzen dat ze ouder dan 45 waren. Israël zorgt er trouwens voor dat miljoenen Palestijnen nooit in hun leven de kans krijgen de heilige plaats te bezoeken. De inwoners van Gaza zitten opgesloten in een openluchtgevangenis.

– Alle media focussen op het geweld dat volgde op de installatie van de metaaldetectoren maar onderzoeker Aviv Tatarsky merkt op dat de Palestijnse inwoners van Jeruzalem al een hele week vreedzaam protesteren. Ze betogen, boycotten, bidden op straat, …

– De Israëlische bemoeienissen met de Al Aqsa-moskee hebben een beladen geschiedenis. De tweede intifada brak in 2000 uit nadat Ariel Sharon geëscorteerd door honderden agenten het grondgebied van Al Aqsa betrad.

– Andere Israëlische politici hebben die provocatie later herhaald. Extremistische groepen die de moskee willen vervangen door een joodse tempel hebben sinds enkele jaren de wind in de zeilen. Zij voeren gewelddadige aanvallen uit op de moskee. In 2015 leidde dat al eens tot hevige confrontaties. Volgens de Israëlische onderzoeksorganisatie Ir Amim kunnen dergelijke organisaties rekenen op de directe financiële en logistieke steun van de Israëlische overheid. De toenmalige minister van Landbouw Uri Ariel is één van de leiders van de beweging om Al Aqsa te vernietigen. Eén van de ergste incidenten brak uit toen hij het terrein van de moskee betrad samen met enkele andere extremisten.

– Die zogenaamde Tempelbeweging is bijzonder actief en bestookt de publieke opinie met computeranimaties van de tempel die op de ruïnes van de moskee gebouwd moet worden. Eén van hun organisaties, Temple Institute, krijgt subsidies van de overheid om bij Israëlische kinderen het zaadje van ‘het verlangen naar de Tempel’ te planten. Aanhangers van die beweging vinden politiek onderdak bij de extremistische en genocidaire Jewish Home-party, die deel uitmaakt van de regering van Netanyahu. Maar ook bij Likoud, de partij van premier Netanyahu, kan de beweging op steun rekenen.

– Dit jaar werden al 39 Palestijnen doodgeschoten. Tien daarvan waren kinderen. Het jongste slachtoffer was een baby van 18 maanden die bevangen raakte door traangas. Volgens Palestijnse media hielden Israëlische soldaten een ambulance tegen die de baby moest verzorgen. Op 12 juli werden twee jongemannen – één van hen was amper 17 – vermoord tijdens een raid van het Israëlische leger op een vluchtelingenkamp in Jenin. Het Israëlische leger gaf geen reden op voor de raid en noemde het gewoon ‘een operatie’.

– Sinds 1967 behoort Oost-Jeruzalem tot de bezette gebieden. In 1980 nam de Knesset ook de zogenaamde Jeruzalem-wet aan die stelde dat “Jeruzalem de eeuwige en ondeelbare hoofdstad van Israël is”. Zowel de annexatie als de wet werden door de Veiligheidsraad van de VN een schending van het volkerenrecht genoemd.

– Nadat vorige week drie Israëlische bewoners van een illegale settlement op de Westbank werden neergestoken, dreigde Tzai Hanegbi, een Likoud-minister en trouwe bondgenoot van Netanyahu, met een ‘derde Nakba’. Nakba is de naam die de Palestijnen geven aan het drama van 1948 toen 700.000 Palestijnen weggedreven werden uit hun dorpen en steden. Dat leidde tot de oprichting van Israël. Met de tweede Nakba bedoelt Tzai Hanegbi de zesdaagse oorlog van 1967 waardoor nog eens 300.000 Palestijnen op de vlucht werden gedreven en Israël nog meer Palestijnse grond bezette, waaronder dus Oost-Jeruzalem.

Kortom, om te begrijpen wat er de afgelopen week gebeurde in Oost-Jeruzalem kan je niet anders dan teruggaan tot 1948. Al de rest is mystificatie.

take down
the paywall
steun ons nu!