Westerse politici benadrukken al sinds het uitbreken van de oorlog dat voornamelijk de buurlanden de Syrische vluchtelingen moeten opvangen, in ruil voor financiële steun. De meerderheid van de vluchtelingen verblijven dan ook in de regio, maar de beloofde steun blijft uit. Het World Food Programme kondigt dit jaar nog dramatische toestanden aan.
Libanon is een klein land met 4,5 miljoen inwoners. De toevloed van naar schatting anderhalf miljoen Syrische vluchtelingen vermeerdert de bevolking met een derde. Dat is het hoogste percentage in de wereld. Beiroet telde alleen al 208.171 geregistreerde Syrische vluchtelingen op 31 december 2016 (Syria Regional Refugee Response, http:data.unhcr.org/syrianrefugees/).
Beiroet, dat met Palestijnse vluchtelingenkampen in de stad al een lange geschiedenis heeft, neemt met de toevloed van vluchtelingen uit Syrië alweer een jonge bevolking op – volgens de cijfers van het Arab Human Development Report 2016 is 30 procent van de Arabische bevolking jonger dan vijftien en nog eens 30 procent is tussen de vijftien en de dertig jaar oud.*
De titel van de documentaire verwijst naar Lost in transition: the Dark side of Emerging Adulthood (Christian Smith e.a, Oxford University Press, New York 2011) waarin wordt aangetoond hoe moeilijk het is voor jongeren van 18 tot 23 om hun omgeving te kaderen en te reageren op morele vragen en met welke frequentie zij intuïtief vaak belangrijke beslissingen nemen die hun ‘gelukkig moeten maken’. De documentairemaker wil de leeftijdsgrens naar beneden toe opentrekken voor de vroegrijpe inzichten en dromen van soms tienjarige kinderen.
‘Lost in Transition’ focust op de onbeperkte toegang van de jongeren tot de sociale media, waarin deze generatie verschilt tegenover vroegere generaties vluchtelingenkinderen. Dankzij hun smartphone hebben zij een ongemeen breed en voortdurend geactualiseerd venster op de wereld, maar door hun eigen uitzichtloze situatie kunnen ze geen kant op.
Enerzijds trekken bijvoorbeeld Facebook of WhatsApp-contacten hun wereld open, anderzijds kan deze ‘verloren generatie’ via de sociale media een gemakkelijk doelwit voor radicale groeperingen zijn. Net hen ontbreekt het vaak aan enige vorm van onderwijs, terwijl ‘de jongeren rondom hen de best opgeleide en meest verstedelijkte in de geschiedenis van de Arabische wereld is’. (Arab Human Development Report 2016). Dat creëert een nieuwe, ongehoorde spanning tussen hun droom en werkelijkheid.
Van deze generatie wordt verwacht ooit in Syrië een stabiele en veilige toekomst op te bouwen. Het reële gevaar een hele generatie te verliezen is daarom misschien wel het meest bedreigende gevolg van deze oorlog. Lost in transition laat Syrische kinderen aan het woord over hoe ze hun eigen toekomst zien en toont hoe de sociale media een nieuw referentiekader daartoe biedt.
De documentairemaker wil de jongeren de komende jaren opnieuw opzoeken en hun transitie over een langere periode in beeld brengen.
Steun het project hier: https://www.crofun.be/nl/project/2072-lost-in-transition