Nucleair Opbod – Rusland als Agressor
Joris Verhuyck, PlanetNews

Nucleair Opbod – Rusland als Agressor

Joris Verhuyck las een artikel van de VRT-redactie over vermeende Russische nucelaire dreiging. Dit is zijn reactie

donderdag 6 april 2017 16:52
Spread the love

De VRT-Redactie plaatste op 8 maart 2017 het artikel Amerikaanse topgeneraal: “Rusland schendt INF-kernrakettenverdrag uit 1987” over Rusland dat, door het opstellen van kruisraketten van het type SSC-8, het INF-verdrag uit 1987 zou schenden. Zoals we van De Redactie ondertussen gewoon zijn, is de tekst opnieuw ontzettend eenzijdig opgesteld. Planet News duidt, want haar lezers zijn altijd benieuwd.

De Amerikaanse kijk volgens De Redactie

Het eerste schot dat onze gazet lost, wordt afgevuurd door vice-stafchef generaal Paul Selva. Hij klaagt Rusland aan omdat het door ontplooiing van de SSC-8 kruisraket “het INF-verdrag uit 1987 zowel naar de geest als naar de inhoud schendt”. Zoals later in deze tekst duidelijker zal worden, is het waarschijnlijk niet ontoevallig dat deze man door de vorige president Obama werd aangesteld.



Poetin als duivel – het beeld dat de Westerse media al jaren ophangen (cover The Economist)

De Redactie verwoordt in de volgende paragraaf diezelfde voormalige president die “Rusland al gewaarschuwd had het een inbreuk te plegen tegen het INF verdrag door de nieuwe raketten op te stellen”. Tenslotte eindigt de openbare omroep met de melding dat de – zelf niet onbesproken – Amerikaanse senator John McCain zich eveneens zorgen maakt; de man denkt dat Poetin “vooral de reactie wil testen van zijn nieuwe Amerikaanse collega Donald Trump”.

 

Onvermijdelijk wordt de berichtgeving besloten met een redenering die suggestief te noemen valt en die de situatie herhaalt waarnaar de laatste twee genoemden, Obama en McCain, de laatste acht jaar gewerkt hebben. Die situatie is er immers een waarin Rusland niet meer overeenkomt met de VS.

De conclusie luidt dus dat het goed mogelijk is dat “de tegenstellingen tussen Washington en Moskou al snel te groot zouden blijken te zijn voor de nieuwe president Trump.” Precies de situatie die onder het bewind van Obama nagestreefd werd getuige de dure troepenbewegingen tegen de grenzen van Rusland en de niet aflatende lastercampagne tegen Poetin.

De Russische invalshoek blijft onbesproken

Wat De Redactie niet vermeldt, is ontzettend belangrijk om te begrijpen waarom Rusland die SSC-8 opnieuw uitrolt. Daarvoor moeten we in eerste instantie zestien jaar terug naar 13 december 2001 waarop George W. Bush aankondigt dat het zich zal terugtrekken van het Anti-Ballistic Missile Treaty of ABMT.

Het is de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis dat de VS zo’n belangrijk, stabiliserend verdrag opzegt. Rusland, toen al onder Poetin, waarschuwt meteen: “indien de VS zich inderdaad terugtrekken uit het ABMT en investeren in een raketschild, het genoodzaakt zal zijn om zich op haar beurt terug te trekken uit andere verdragen”. In datzelfde document kan men zelfs lezen dat Rusland “mogelijk geen andere keuze zou hebben dan zich terug te trekken uit het INF-verdrag van 1987.”

Wat De Redactie niet vermeldt, is ontzettend belangrijk om te begrijpen waarom Rusland die SSC-8 opnieuw uitrolt.

We spoelen de klok zes jaar verder wanneer Bush aankondigt dat de VS een rakettenschild wil bouwen in Europa. Nog eens twee jaar later, we schrijven 2009 nu, bevestigt de nieuwe president Obama die intentie. Hoewel de Amerikaanse president later wat heen en weer waggelt over het wel en wee van de installatie, wordt het einde 2013 duidelijk dat het wapentuig wel degelijk zal gebouwd worden.

De raketinstallatie is een van de meest geavanceerde in het Amerikaanse arsenaal, staat nagenoeg aan de grenzen met Rusland en is in staat om wapens af te vuren met nucleaire koppen. In de woorden van de Russische president “wéét Moskou precies wanneer de Amerikaanse rakettechnologie 500, 1000 en meer mijl ver zal kunnen reiken.”

Poetin klinkt behoorlijk streng en verongelijkt in het artikel waarin hij verder gaat met de woorden:  “de Amerikanen wéten dat wij dat weten,”  en dat “ze de pers gebruiken om het publiek zand in de ogen te strooien.”



De gloednieuwe GKhK nucleaire fabriek gebouwd door de Russen in 2012 – net voor ze in gebruik werd genomen. De foto toont de gigantische zaal waar de vaten met nucleair materiaal onder water worden opgeslagen (Alexandr Kryazhev/RIA)

De afgelopen jaren deden zich nog enkele andere fait-divers voor waardoor het Kremlin zich hoe langer, hoe meer genoodzaakt zag om dat INF verdrag zestien jaar na de eerste waarschuwing op te zeggen. “Mijnheer Poetin speelt met vuur met betrekking tot de nucleaire veiligheid,” kopte de Washington Post in oktober 2016.

Het artikel kant zich tegen de Russische beslissing om hun kernwapen-klare plutonium niet verder onschadelijk te maken. Met die titel windt de krant er geen doekjes rond; het is duidelijk wie hier initiatief neemt en wie de schuldige zou zijn van het stopzetten van het kernwapenverdrag; het is meteen de toon die door het geheel aan Westerse pers gebruikt werd om het voorval te kaderen.

Het artikel vermeldt hoe de VS hun deel van de deal nakwamen door te zeggen dat de VS “hun plutonium verarmden en begroeven” nadat het project rond de verwerkingsfabriek op de Savanah River Site in South Carolina als nodeloos duur werd afgedaan. Wat weer niet expliciet vermeld wordt, is dat die Obama beslissing niet door de Russen aanvaard werd omdat ze daarbij, reeds in april van datzelfde jaar, opmerkten dat het “verarmen en begraven van plutonium” een volledig omkeerbaar proces is.

Het bouwen van die verwerkingsinstallatie was cruciaal voor het slagen van die overeenkomst. Het is dus niet Rusland dat eenzijdig het verdrag op gaf zoals de Westerse media deden vermoeden, het was Obama’s VS. Poetin zei toen in April reeds, zeer kortaf: “Wij zijn onze verplichtingen nagekomen en hebben de nodige infrastructuur gebouwd. De VS deed dat niet. … In dat verarmings- en begravingsproces (dat de VS unilateraal startten, nvdr) behoudt de nucleaire brandstof zijn explosieve eigenschappen, waardoor het volledig opnieuw geëxtraheerd en verwerkt kan worden tot wapen.”

Poetin: “Wij zijn onze verplichtingen nagekomen en hebben de nodige infrastructuur gebouwd. De VS deed dat niet.”

We moeten eveneens het Niet-Proliferatieverdrag uit 1967 er bij halen. Dit verdrag, het meest ondertekende van alle nucleaire verdragen, bepaalt dat elk tekenend land zijn kernwapentechnologie niet mag delen met andere landen. Nochtans bevinden zich Amerikaanse wapens in België, Duitsland, Nederland, Italië en Turkije. De Verenigde Staten beargumenteren dat die wapens nog steeds onder hun controle vallen en daardoor niet zijn “gedeeld met”, maar Rusland heeft die redenering steeds met argusogen bekeken – hoewel het Noordelijke land er nooit op heeft gereageerd.

Het is voor het Kremlin nooit meer geweest dan een doorn in het oog, maar het land ziet zich ondertussen wel gedwongen om toch te reageren. Nadat de Oekraïense Yanukovich ten val kwam ten voordele van een uiterst Westers-gezinde regering onder leiding van Poroshenko omwille van een handelsverdrag dat eerstgenoemde met Rusland in plaats van met Europa wilde tekenen, nam Rusland het initiatief De Krim te annexeren met alle sancties tegenover het Kremlin als gevolg. (Velen weten daarbij niet dat dat het verdrag dat Rusland voorstelde béter was dan hetgene de EU aan Yanukovich voorlegde.) Sancties die naadloos overgingen in het versterken van de Oosterse NATO-grenzen door de ontplooiing van een sinds Wereldoorlog 2 ongeziene troepenmacht.

De wereldoorlog waarin Rusland alleen tussen de 11 en 26 miljoen burgers en militairen verloor. Ook die NATO-grenzen zijn controversieel omdat die sinds de val van de Soviet-Unie opgeschoven zijn naar het Oosten en ook dat is een inbreuk tegen afspraken die in 1991 werden gemaakt tussen Gorbatsjov en Bush Sr..

Rusland als agressor



De F35, vermoedelijk geladen met een testversie van de B61-12 nucleaire bommen (WikiMediaCommons)

In het hele overleg over kernwapens zoals boven aangetoond, kan je de ene Amerikaanse provocatie tegenover Rusland na de andere aan elkaar rijgen. Bovendien heeft de VS onder Obama de goedkeuring gegeven om hun volledige kernwapensarsenaal te moderniseren ten koste van één triljard dollar. Ook de in België opgeslagen B61’s krijgen een upgrade naar versie 12 zodat de bom in het interne compartiment van de veelbesproken F-35 kan gemonteerd worden.

Al het bovenstaande is echter niet relevant.

Nu Rusland – na een zestien jaar oude en zeer duidelijke waarschuwing en toen al onder Poetin – meldt dat het het INF verdrag zal opgeven, schrijft de Westerse media over provocatie.

Het is maar hoe je er tegenaan kijkt zeker?

Het artikel Nucleair Opbod – Rusland als Agressor verscheen op 1 april 2017 op de website PLanetNews.eu.

take down
the paywall
steun ons nu!