‘Den doop’ is het mooiste startpakket dat je als student aan een universiteit kan krijgen. Ook al deel ikzelf deze studentikoziteit niet helemaal, als alle fysieke opmerkingen of aanrakingen tussen beschonken studenten geklasseerd worden als seksisme, als drinken of sensualiteit gezien worden als aanstootgevend, stel ik mij vragen over de vrijheidsgedachte en de over-bescherming van onze jongeren. Want ‘den doop’ heeft net de bedoeling om een contraversie uit te lokken: wees kritisch, onderzoek je bronnen, vorm je mening, handel dan pas met respect voor de mening van anderen. Elke student voelt aan den lijve wat groepsdruk betekent. ‘Den doop’ geeft je dus alvast genoeg stof om je in vast te bijten, om uit te zoeken wie je bent, wat je wil en hoe sterk je (al) in je lijf staat? Je kan je overigens ook na één of twee jaar studie pas laten dopen, of ook helemaal niet,… toch? Hebben valse braafheid, afvlakking en politieke correctheid ook de VUB aangetast?

Ik denk met weemoed terug aan mijn eigen studententijd van de beginjaren tachtig. Met toegestane gulzigheid vraten wij onze adolescentie vol zodat we ons later konden ontpoppen tot evenwichtige, uit-geëxperimenteerde kleurrijke mensen. Een jonge student(e) die overtuigd de VUB-wereld binnenstapte, besefte dat die de ‘Oranje-Blanje-Bleu-pil’ koos. Wij waren bereid de neveneffecten erbij te nemen omdat we wisten dat we er sterker, wijzer en vooral zelfverzekerder van wilden worden. Er was de memorabele ‘cafetaria’, waar we uren lessen ‘skipten’, waar je Iedereen ’s middags tegenkwam en waar reële en geanimeerde gesprekken gevoerd werden; ja: het pre-internet-tijdperk.

Er lagen dagelijks massa’s nieuwe pamfletten en artikels met –vaak veel straffere- aanklachten. Het borrelde en bruiste van aantijgingen, ‘recht-op-antwoord’-en, duidelijke stellingnames, een boel sarcasme, intelligente bolwassingen en vooral: véél humor, ook over de dopen! Alles wat daar vandaag nog van rest is een doodserieuze ‘Moeial’, die als een stijlvolle glossy in mijn brievenbus belandt en waar proffen, die zich ‘progressief’ menen, zelfs uitgenodigd worden om zich te moeien. Is de student een teer bloemetje geworden dat in een over-beschermende omgeving zo snel mogelijk groot gekweekt wordt om braaf geld te verdienen?

Ik lees tot mijn grote ergernis in het interview met Karin Celis** de woorden ‘zij moeten dit respect nu verdienen en waarmaken’: wordt het gedrag van jongeren nu ook al gestigmatiseerd met prestatiescores en zijn het maar weer eens ‘losers’ als ze niet voldoen? Bovendien benoemt ze gendergelijkheid als ‘progressief’ en, om dit te verantwoorden, verwijst ze snel naar jongens die ook aan seksisme zouden worden blootgesteld. Ben je ‘een beter mens’ als je je DNA-gelijkheid laat primeren over je gender-specificiteit, in casu vrouwelijkheid?

Darwinwise zou er toch al lang zichtbare gendergelijkheid zijn als het zou zijn dat een duidelijke profilerering van geslachtseigenheid geen meerwaarde zou betekenen? Integendeel, het trekt geslachten aan en maakt juist de voortplanting mogelijk. Prof.Celis stelt mij gerust via bijgevoegde foto waarop ze haar genderkwaliteiten gelukkig wél uitstraalt. Fier zijn op je ‘vrouwelijkheid’! Het intelligente en zelfzekere gebruik van zachtheid, sensualiteit en eventueel als toemaatje onze mooie vormen: het is een fundamenteel recht. Dat mannen daar graag op ingaan is hun recht. De onderwerping van de vrouw heeft daar verder niks mee te maken: dàt is een gegeven van maatschappelijke orde.

Echte Emancipatie is respect afdwingen voor jouw keuze, hoe jij je profileert als vrouw. Of je nu minister wordt of huisvrouw, of je nu topmanager wil zijn met gemiddeld IQ of huisvrouw met hoog IQ, of je graag in een wet-shirt loopt of met een hoofddoek. Echte emancipatie kan er pas zijn als geleuter over seksisme, homofobie, genderrol, genderdysphorie of eender welke stigmatisering van sekse-eigenheid als tegenpool van gelijkheid, gewoon géén ‘issue’ meer zal zijn. De gelijkheid ligt in de algemene tolerantie van de verschillen. Ondertussen, studenten: leef, durf weer losbandig te zijn zodat je straks uitgeraasd en zonder frustraties de naam ‘volwassene’ kan dragen!

___________________________________________________________________

* ‘de Moeial’: http://www.demoeial.be/prints/70/December-2016.dhtml

**’de Moeial’ maart 2017: Een Nabeschouwing op het artikel ‘Seksisme in het Kringleven’ p. 24

bron foto: http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-kortrijk/-koude-weer-is-grootste-vijand-a2080112/