Opinie - Aaron Ooms

Proficiat allemaal, u verdient te weinig

Proficiat. Sinds maandag zijn we samen uniek in Europa. België is immers het enige land waar werknemers vorig jaar minder verdienden dan voorheen, zo blijkt uit een studie van het Europees vakbondsinstituut.

dinsdag 14 maart 2017 15:38
Spread the love

 De verandering waar sommigen nu al twee jaar prat op gaan smaakt zo wel bijzonder zuur. Meer zelfs, we verliezen eraan in onze portemonnee. Onze koopkracht lijdt eronder. Tel dat bij het gegeven dat volgens de berekeningen van Eurostat de inflatie – of anders gezegd: de prijzen die we betalen in de winkel – nergens zo hoog is als bij ons, en je hebt een mes dat aan weerskanten snijdt. Zo is het leven in een jaar tijd bijna drie keer duurder geworden. Ja maar, de economie is toch aan de beterhand? Klopt.

Alleen is de groeiende tewerkstelling te danken aan een betere conjunctuur in de hele eurozone en gaat de winst bij ons naar een wel heel select kransje. En zelfs op onze groei scoren we lager dan het Europese gemiddelde. Want de regering heeft de loonkosten voor bedrijven dan wel verlaagd, zodat ze beter kunnen concurreren met bedrijven uit onze buurlanden. Maar in ruil daarvoor zijn de belastingen op een hele reeks producten verhoogd. Zo betaalden we in februari bijvoorbeeld 21% meer voor elektriciteit dan in februari vorig jaar. Logisch als je een tax shift doorvoert die je niet gefinancierd hebt. Het geld moet van ergens komen om een gat van 6 miljard euro op te vullen. En wat is er dan makkelijker dan dat geld altijd bij dezelfde mensen te gaan halen?

Wat in de sterren geschreven stond, voelen we met zijn allen nu aan den lijve: dit is niets minder dan het opgetelde resultaat van het aanhoudende besparings- en factuurbeleid van deze regeringen. Een beleid op kap van de middenklasse en de zwaksten. There is something rotten in the State of Belgium en dat heeft niks met de ingewikkelde structuren van dit land te maken, maar des te meer met de wil en de wet van 1 partij.

Die is gebaseerd op een wel heel simplistische redenering: zo lang de economie groeit gaat iedereen er automatisch op vooruit. Maar dat is natuurlijk nonsens. Zonder een degelijk beleid gaat enkel een klein groepje erop vooruit. Dat zijn de 10% Belgen die maar liefst de helft van de rijkdom in dit land bezitten maar geen eerlijke bijdrage hoeven te betalen, dat zijn multinationals en diamantairs die cadeau na cadeau krijgen, dat zijn grote fraudeurs die hun straf gewoon kunnen afkopen.

De vraag die ik de beleidsmakers van vandaag wil stellen, is dan ook heel simpel: welke samenleving bouw je door roofbouw te plegen op al die werknemers die vijf dagen op zeven voor de klas staan, onze zieken verzorgen of onze auto in elkaar steken?

Het falende recept van deze regeringen blijft niet zonder schade. En dat gaat veel verder dan uw en mijn elektriciteits- en waterfactuur of de schoolfactuur van onze kinderen die records breken. Het is een recept dat de fundamenten van een welvaartsstaat als de onze keihard onderuit haalt. Dan heb ik het over schrijnende wachtlijsten voor jongeren in de problemen, dan heb ik het over rusthuizen waar verzorgers met een chronometer in de hand lopen, dan heb ik het over recordprijzen voor geneesmiddelen of voor een bezoek aan uw tandarts, dokter of kinesist.

De economie begint weer wat te draaien na de crisis van 2008, maar lang niet voor al die diegenen die er elke dag toe bijdragen. Door het beleid van de regering verdient u vandaag simpelweg te weinig. Om de facturen te betalen, maar evengoed om uw dagdagelijkse inkopen te doen. De aantrekkende economie zou in de eerste plaats de werknemers ten goede moeten komen. Als we samen meer verdienen geven we meer uit, en dan pas kan de economie duurzaam verder groeien. Maar niets daarvan.

Op u en ik wordt lustig verder bespaard, omdat het zogezegd niet anders kan. Op ons wordt lustig doorgefactureerd, omdat de winst voor enkelingen nog groter moet. De ongelijkheid groeit steeds verder. Terwijl wij wel steeds bijdragen, onze belastingen correct betalen, en iedere morgen opnieuw naar het werk vertrekken. Ziedaar de maaltijd die deze regeringen met hun recept voorleggen. Om met de woorden van onze minister van Financiën Johan Van Overtveldt te besluiten: “J’en ai marre!”

 Aaron Ooms is voorzitter Jongsocialisten

take down
the paywall
steun ons nu!