Een stralende glimlach, zo begroet Maria Teresa Silletti mij, ook al ben ik een halfuur te laat op onze afspraak door de naar goede gewoonte verstopte verkeersaders rond Brussel. Maar goed, als Italianen iéts gewend zijn – behalve la dolce vita – is het wel file en mensen die fashionably late aankomen. Maria-Teresa, of Tesina zoals ze zichzelf consequent noemt, is geboren in België, maar op latere leeftijd verhuisd naar Italië. Daar woonde ze tot vorig jaar, in een huis niet zo ver van Rome.

‘Va bene’

Maar in 2014 besloten zij en haar echtgenoot dat het tijd was voor wat anders. En waarom niet teruggaan naar België, de plek waar ze elkaar hebben leren kennen? “Dat was eigenlijk al een tijdje onze droom”, vertelt ze. “Uit nostalgie, maar ook om puur rationele redenen. Zo is er in Italië minder werk en zijn er nauwelijks kansen: de arbeidsmarkt is er ontzettend vastgeroest. Je moet er wachten tot iemand sterft voor er een functie vrijkomt. En dan nog wordt dat gat liever dichtgereden door herstructureringen dan door iemand nieuw aan te werven.”

“Bovendien wilden we deze stap ook zetten voor de kinderen”, gaat ze verder, in het mooie Italiaans van de heuvels rond Rome. “Zo leren ze dat ze in deze internationale wereld een keuze hebben. Als ze terug naar Italië willen wanneer ze volwassen zijn, va bene. Willen ze naar Duitsland? Mij goed. De wereld is van hen.”

Skype

Zowel Tesina als haar man had in Italië een vast contract. Combineer dat met een huis dat afbetaald was: het gezin kende aanzienlijk wat zekerheid. Maar de droom is de droom. Dus ging Tesina op zoek naar werk in België. Die zoektocht heeft ongeveer een jaartje geduurd, tot ze op een vacature stootte bij rekruteringsbureau Hays. Ze stuurde haar cv en werd kort nadien gebeld.

“Mijn gesprek met Hays verliep via Skype”, vertelt ze. “Nadien mocht ik op sollicitatiegesprek bij m’n huidige baas… via Skype. Ten slotte mocht ik door naar de laatste ronde en had ik een gesprek met m’n baas én team leader… via Skype.” Wanneer ze toch een beetje ongeloof ziet, wordt ze zo mogelijk nog enthousiaster: “Dat is fantastisch, toch? De arbeidsmarkt opent zich op een uitzonderlijke manier. Grenzen houden mensen niet meer tegen.”

Interimcultuur

In december 2015 kwam Tesina aan in België en enkele dagen later ging ze al aan de slag voor de klantendienst van technologieconcern 3M. “Nu heb ik wel geen vast contract meer en we huren een appartement”, zegt ze wanneer het gaat over haar zekerheid in haar nieuwe situatie. “Maar in België heb je nu eenmaal meer die interimcultuur, wat meer flexibiliteit toelaat, en dat is een welkome verademing als je uit Italië komt.”