Ik moet toegeven dat ik niet bijster vaak schrijfsels van partijvoorzitters (en politici in het algemeen) raadpleeg, vooral wegens tijdgebrek, en het “Moedige Midden” (2013) van Wouter Beke heb ik dan ook consequent niet gelezen. Beetje foute titel ook. Maar ik merk dat Beke er blijft naar verwijzen, onder meer om zijn partij te onderscheiden van de rest in het veld. Net nog eens een opiniestuk van Bouteca opgeduikeld van 2013, dat vooral focuste op het sociaal-economische verhaal van CD&V. En ook al is de wereld ondertussen grondig door elkaar geschud, ik neem aan dat een en ander nog altijd relevant blijft om het ideeëngoed van Beke en de zijnen te duiden. Al heeft Beke ongetwijfeld ondertussen ook een hoofdstuk toegevoegd mbt veiligheid en migratie, dat geënt is op Merkel’s beleid.
Op persoonlijk vlak ben ik ervan overtuigd ben dat het ‘moedige midden’ voor de meeste mensen de beste optie vormt om hun leven te leiden (en af en toe te lijden), al zou ik persoonlijk toch een term prefereren die wat minder “Suske & Wiske”- achtig klinkt. Er zullen altijd mensen zijn die ‘on the edge’ willen leven, zeker in een bepaalde levensfase, overigens terecht, maar ik denk dat je maximaal een tijdje voluit kunt leven, helaas misschien. Het ‘gelouterde midden’ misschien?
De huidige troebele tijden stellen ons politiek daarentegen voor een duidelijke keuze. Een bepaalde mate van radicalisme is daarbij onvermijdelijk, of het nu gaat om de strijd tegen klimaatopwarming, economische ongelijkheid of het aanpakken van de migratiecrisis. De recepten van alt-right en een eerder links-ecologische en solidaire visie op hoe een structureel andere wereld er zou moeten uitzien, verschillen nogal van elkaar, zoals bekend. Maar het lijdt weinig twijfel dat veel burgers, waar ze zich ook bevinden op het politieke spectrum, meer en meer moeite hebben om zich een wereld voor te stellen die zich in dat ‘moedige midden’ zou bevinden, én ook nog eens duurzaam zou zijn in de 21ste eeuw. We moeten met zijn allen (duidelijk) kiezen, vrees ik.
Als ik dus in de schoenen van Beke zou staan, en toch op de een of andere manier een niche voor CD&V zou willen creëren, zou ik dat ‘Moedige Midden’ dus vooral op ethisch en spiritueel vlak invullen in interviews en publicaties. Veel mensen hebben meer en meer het gevoel dat de grenzen van menselijkheid worden overschreden, onder meer op sociale media. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste burgers dat niet zonder slag of stoot willen laten gebeuren. En Maarten Boudry zal het ongetwijfeld niet met me eens zijn, maar spiritualiteit, breed gedefinieerd ( zoals bv. in een rapport van december 2014, “Spiritualise: revitalising spirituality to address 21st century challenges” ) vormt volgens een toenemend aantal mensen een bijna noodzakelijk entrypoint om de enorme uitdagingen van de 21ste eeuw aan te kunnen. Voor je dat statement afschiet, lees het rapport.
Ook al zal CD&V het misschien moeilijk hebben met dergelijke nogal brede interpretatie en lijken spiritualiteit (zelfs breed gedefinieerd) en politiek “foute vrienden”, feit is dat de partij eigenlijk, samen met een stroming binnen Groen allicht, de logische politieke vertegenwoordigers zouden kunnen zijn van dergelijke onderstroom. In een combine met Hart tegen Hard?
In elk geval, in tijden waar de politieke zeden almaar ruwer lijken te worden, ligt daar een enorm gat. Een Gapend Gat, om het in het jargon van Beke te zeggen.
