Annemie De Block
Opinie -

Wordt dit de Turteltaks van Maggie De Block?

In de recente peiling van de Franstalige openbare omroep RTBF en de krant La Libre Belgique was de meest opvallende daler minister Maggie De Block. Lange tijd onbetwistbaar de meest populaire politica in de drie gewesten is ze op korte tijd van haar troon gevallen. De besparingen en de valse alibi’s waarmee ze die wil doorvoeren doen haar populariteit geen goed. 

donderdag 15 december 2016 15:56
Spread the love

De minister beweert steevast dat ze wil ‘besparen zonder dat de patiënt het voelt’. Maar haar maatregelen op vlak van geneesmiddelen zijn bezuinigingen louter op kap van de patiënt. Ze beweert dat haar beleid stoelt op de evidence based medicine (geneeskundig handelen gebaseerd op klinische bewijzen). Maar haar maatregelen zijn medisch onverantwoord en gaan in tegen de evidence based guidelines (de wetenschappelijke richtlijnen)

Vals alibi één: ‘Teveel gebruik van verslavende neussprays‘

Oorspronkelijk wilde de minister alle neussprays met corticosteroïden voorschriftvrij maken. Het argument luidde dat er nu overconsumptie is van ontzwellende neussprays (bv. Otrivine of Nesivine) die je zonder voorschrift kunt krijgen voor een verkoudheid of sinusitis. Die ontzwellers kunnen verslavend werken door hun zogenaamd rebound effect, wanneer je ze na meer dan één week gebruik stopt kan de zwelling van je neusslijmvlies des te heviger terugkeren.

Gevolg de patiënt heeft de neiging terug naar deze sprays te grijpen waardoor er zich een vicieuze cirkel in gang zet.  Door de neussprays met corticosteroïden ook voorschriftvrij te maken, argumenteert de minister, zullen de patiënten ook deze kunnen kiezen die minder gewennend werken. (Algemene Beleidsnota Gezondheidsbeleid 27 oktober 2016)

De minister vergeet dat eens een geneesmiddel niet meer voorschriftplichtig is de farmaceutische industrie daarvoor reclame mag maken direct gericht aan de gebruiker.  Zoals nu ook gebeurt met de reclamespotjes op TV voor ontzwellende neussprays bij neusverkoudheid.

Trouwens één van de belangrijkste redenen voor de overconsumptie van deze geneesmiddelen. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat ‘direct to consumer advertising’ de krachtigste vorm van reclame is. De maatregel van de minister zal amper het gebruik van de ontzwellers terugdrijven en zeker het teveel gebruik van de vrij verkrijgbare neussprays met corticosteroïden stimuleren.

‘Omwille van de talrijke getuigenissen van patiënten’, beweert de minister nu, ‘zullen sommige neussprays met corticosteroïden toch op voorschrift verkrijgbaar blijven en verplaatst worden van terugbetalingscategorie B naar Cx, zodat het remgeld iets hoger zal liggen. De patiënt blijft wel beschermd door de maximumfactuur.’ (Persmededeling Maggie De Block 29 november 2016)

Er zijn vier terugbetalingscategorieën:

A. voor levensnoodzakelijke geneesmiddelen (bv. insuline) die volledig worden terugbetaald
B. voor noodzakelijke geneesmiddelen (bv. antibiotica, bloeddrukverlagers, maagzuurremmers), die worden voor driekwart terugbetaald
C. voor symptomatische geneesmiddelen voor comfort (bv. slijmverdunners), die worden voor 50 procent (gewone C) tot 15  procent (Cx) terugbetaald
D. voor slaapmiddelen of pijnstillers die niet worden terugbetaald

Op de twee geciteerde zinnen uit haar persmededeling maakt de minister zomaar eventjes drie fouten. Vooreerst betekent een terugbetaling in categorie Cx slechts een terugbetaling van amper vijftien procent van de publieksprijs. De patiënt betaalt dan nog steeds vijfentachtig procent uit eigen zak.

Deze neussprays kosten nu tussen de tien à vijftien euro voor één flesje. Nu betaalt de patiënt twee à vier euro remgeld. In categorie Cx betaalt de patiënt acht à dertien euro, dat is ruim een verdrievoudiging.

Ten tweede hebben de patiënten met een verhoogde tegemoetkoming in categorie B geen verhoogde terugbetaling meer in categorie Cx. Voor hen gaat het remgeld maal acht. Ten derde komen geneesmiddelen in categorie Cx helemaal niet in aanmerking voor de maximumfactuur. Het is onbegrijpelijk dat de minister zoiets kan beweren. 

Vals alibi twee: ‘Teveel antibiotica gebruik‘

Maggie De Block: “De Belgen slikken drie keer meer antibiotica dan de Nederlanders. Dat is toch niet normaal? Door de prijs wat te verhogen, proberen we die overconsumptie aan te pakken”. (De Tijd, 26 november 2016)

Daarom gaat ze ook de antibiotica veranderen van terugbetalingscategorie B naar categorie C. 

Het klopt helemaal niet dat als je de prijs van een geneesmiddel verhoogt het verbruik zal dalen en de situatie in Nederland illustreert dat. In Nederland moet de patiënt helemaal geen remgeld betalen op antibiotica en kosten ze bovendien dankzij de toepassing van het kiwimodel maar één vierde van de prijs in België.

Toch is het verbruik daar stukken lager dan in ons land. Het is tenslotte de arts die geneesmiddelen voorschrijft. Pak dan dit irrationeel voorschrijfgedrag aan. De antibiotica voor de patiënt duurder maken, is gewoon bruut besparen op kap van de patiënten. Vooral de meest kwetsbare patiënten zullen een behandeling uitstellen. Een bronchitis bij hen wordt dan een longontsteking. Dat gaat de ziekteverzekering onnoemelijk meer kosten en bezorgt de patiënt veel leed.

Vals alibi drie: ‘Maagzuurremmers zijn geen snoepjes’

Maggie De Block: ‘Maagzuurremmers worden gebruikt als snoepjes’. Daarom gaat de minister de terugbetaling van de grote verpakkingen stoppen en de kleinere verpakkingen veranderen van terugbetalingscategorie B naar categorie C. (Algemene Beleidsnota Gezondheidsbeleid 27 oktober 2016) 

Maar ook voor maagzuurremmers zijn er veel indicaties waar het gebruik medisch heel verantwoord is. Wanneer je ernstige reflux (terugstroom van maagzuur in de slokdarm) niet behandelt kan dat leiden tot zweren in de slokdarm, bloedingen of pre-kanker letsels. Wanneer je een maagzweer niet behandelt kan dat leiden tot bloeding of perforatie.

Ook zeggen alle evidence based guidelines dat je maagzuurremmers chronisch moet toedienen als maagprotectie bij patiënten die ontstekingsremmers moeten gebruiken (zoals reumatoïde patiënten), die corticosteroïden moeten gebruiken (reuma, systeemziekten, longaandoeningen en kankerpatiënten) of die bloedverdunners moeten gebruiken vanaf een bepaalde leeftijd. 

Dus antibiotica en maagzuurremmers verhuizen van terugbetalingscategorie B naar C is medisch onverantwoord en maakt noodzakelijke geneesmiddelen onbetaalbaar voor vele patiënten. De meest voorkomende indicatie vandaag voor het gebruik van antibiotica en maagzuurremmers, dan nog in gecombineerde vorm, is de uitroeiing van een maagbacterie genaamd Helicobacter Pylori.

Daarvoor moet je eerst 7 dagen lang twee verschillende antibiotica combineren in hoge dosis, samen met een maagzuurremmer. Daarna dien je nog een 8 tal weken de maagzuurremmer verder te geven. Als je deze microbe niet uitroeit verhoog je ernstig het risico op maagzweren en ook op maagkanker. 

Vals alibi vier: Maggie De Block: ‘Er is geen alternatief voor ons beleid’*

De overconsumptie van geneesmiddelen gebruikt de minister eigenlijk alleen als alibi om te besparen op kap van de patiënt. Voor elk van de drie soorten aan geneesmiddelen: neussprays, antibiotica en maagzuurremmers wil ze telkens zo’n 15 miljoen besparen. Maar ook haar laatste alibi ‘er is geen alternatief’, ‘there is no alternative’ of TINA die deze Maggie plagieert van de andere Maggie Thatcher, is een vals alibi. 

In Nederland wordt door de zorgverzekeraars een vorm van aanbesteding, zeg maar kiwimodel, toegepast waardoor de te hoge prijzen voor deze producten worden geoptimaliseerd. 

Voor exact hetzelfde geneesmiddel, dosis en verpakkingsgrootte kost de maagzuurremmer pantoprazole bij ons aan inkoopprijs voor de apotheker 23 euro en in Nederland 2 euro, omeprazole kost bij ons 31 euro tegenover 2 euro in Nederland.

De neusspray met corticosteroïden Flixonase kost bij ons aan inkoopprijs voor de apotheker 10 euro en in Nederland 2 euro.

Al tien jaar ijveren wij voor dit kiwimodel. In Nederland, in Duitsland en nu pas ook in Zweden wordt dit voor alle producten uit patent toegepast. We hebben berekend dat als de minister het zou toepassen op één antibioticum zoals Augmentin de minister meer bespaart dan wat ze nu wil bezuinigen op de hele groep van antibiotica door de patiënt fors duurder te doen betalen.

Als we de Nederlandse prijzen voor pantoprazole en omeprazole zouden toepassen op de Belgische verkoopsvolumes dan besparen het RIZIV en de patiënt respectievelijk 51,9 en 28,2 miljoen euro.

 

Noten:
*’Er is geen alternatief voor ons beleid’ (De Tijd, 26 november 2016)

take down
the paywall
steun ons nu!