Analyse -

De wereld doet helaas veel meer dan toekijken op de gruwel in Aleppo

Een gezin in het vermorzelde Aleppo probeert een visum te krijgen voor ons land en raakt verstrikt in een cynisch politiek spel. Het is een bittere metafoor voor het treurige lot van de Syrische bevolking.

donderdag 15 december 2016 11:20
Spread the love

Aanvankelijk leek het er goed uit te zien voor het bewuste gezin in Aleppo. Ze hadden een gezin gevonden dat borg wilde staan en zo zouden ze kunnen ontsnappen aan de hel van Aleppo zonder ook maar iemand tot last te zijn. Maar toen werden ze plots de speelbal van machten waar ze in hun thuisland niets van afwisten. Hoe konden ze ook vermoeden dat hun lot de inzet zou worden van een campagne die meer en meer op een enscenering lijkt om staatssecretaris Theo Francken in pole position te brengen als opvolger van partijvoorzitter Bart De Wever.

Het lijkt een remake in het klein van wat de Syrische bevolking al vijf jaar ondergaat. In de slipstream van de Tunesische opstand zagen Syrische activisten een kans om ook hun dictator uit het zadel te lichten of om tenminste hun democratische verzuchtingen op de agenda te zetten.

Maar Assad reageerde brutaal met geweld op de betogingen en al snel verzandde het protest in een gewapend conflict. Voor ze het wisten werden de activisten onder de voeten gelopen door extremistische groepen en werd het conflict geglobaliseerd. De mogendheden die al dan niet met open vizier bij het conflict betrokken raakten, zijn niet meer op de vingers van twee handen te tellen.

Toekijken?

Daardoor is het bevreemdend om op sociale media te lezen dat ‘de wereld toekijkt op de gruwel van Aleppo’. In geen enkel recent lokaal conflict heeft ‘de wereld’ zich meer gemengd dan in Syrië. Wat Syrië zo vreselijk maakt, is trouwens zelf al het gevolg van eerdere bemoeienissen in de regio. De extremistische groepen doken niet uit het niets op maar kwamen voort uit de platgebombardeerde ruïnes in Irak en Libië.

Terwijl elders in Syrië 15 (!) landen waaronder de VS, Australië, Bahrein en België bombardementen uitvoeren op stellingen van IS en Jabhat Fateh al-Sham (het voormalige met Al Qaeda gelieerde Al Nusrafront), krijgt het Syrische regeringsleger in Aleppo de steun van Rusland, Iran en Hezbollah. Zij vochten de voorbije dagen om het laatste stukje van Aleppo dat in handen was van minstens 14 rebellenbewegingen waarvan er 8 logistiek gesteund worden door de VS, Saudi-Arabië en Qatar.

Vorig jaar onthulde The Washington Post dat de CIA elk jaar 1 miljard dollar spendeerde aan rebellengroepen in Syrië. Critici vonden dat een beetje veel voor de 10.000 strijders die de VS naar het Syrische slagveld gestuurd hadden. Maar de Amerikaanse overheid verdedigde zich door er op te wijzen dat dit geld gebruikt werd om samen met Saudi-Arabië, Qatar en Turkije een coalitie van betrouwbare rebellen op te bouwen. 

En dan hadden we het nog niet over Turkije dat behalve eveneens steun verlenen aan verschillende rebellengroepen, ook nog in een bitse strijd verwikkeld is met Koerdische gewapende groepen die op hun beurt tegen extremistische rebellenbewegingen vechten.  In dat kluwen is van toekijken nooit sprake geweest.

Dat net het ooit prachtige maar nu totaal vernielde Aleppo symbool werd van deze globale oorlog is wrang. Bijna anderhalf jaar lang probeerde het economische hart van Syrië zich afzijdig te houden, maar de rebellenbewegingen verloren hun geduld en vielen de stad binnen. “We wachtten en wachtten tot Aleppo opstond, maar dat gebeurde niet. We konden niet vertrouwen dat ze het zelf zouden doen en dus moesten we wel de revolutie tot bij hen brengen”, zei Abu Hashish, één van de rebellenleiders in de zomer van 2012 aan Reuters. Hij hoorde bij Ahrar Al Sham, de groep die militair het nauwst samenwerkt met het al eerder vermelde Jabhat Fateh al-Sham.

Propaganda

Ondertussen zien we beelden van een totaal vernielde stad. De VN zegt dat regeringstroepen 82 burgers gedood hebben in Oost-Aleppo. Er is sprake van executies, arbitraire arrestaties en gedwongen inlijving in het leger. Rebellenbewegingen maken zich dan weer schuldig aan het gijzelen van burgers, aldus de VN. De vernielde infrastructuur in Oost-Aleppo en andere delen van de stad bedreigt het leven van de meest zwaksten, waarschuwt de VN nog.

Maar ook op die gruwel kunnen we niet eens gewoon toekijken. De oorlog zien we alleen door een propagandafilter waarbij het zo goed als onmogelijk is om te weten wat er echt gebeurt. Volgens The Guardian besteedt de Britse overheid miljoenen ponden aan de media-operaties van pro-Britse rebellengroepen. Vanuit Istanboel leveren privébedrijven in ruil voor dat geld ‘strategische communicatie’. Op Alternet getuigt een journalist hoe hij 17.000 dollar per maand aangeboden kreeg om propaganda te verspreiden.

Bij de Russische zender RT.com kan je dan weer terecht voor filmpjes van juichende Syriërs.

Geconfronteerd met zo’n kluwen bestaat het gevaar dat mensen gedegouteerd het hoofd afwenden. Er is maar één remedie tegen die machteloosheid: informeer je en ga kritisch om met alle bronnen. En eis dat onze regeringen voortaan echt toekijken. De burgers in dat stuk van de wereld hebben na een eeuw interventies en koloniaal gekonkel het recht om hun lot in eigen handen te nemen.

En als wij, Belgen, één iets echt kunnen doen: zorg dat Francken eindelijk de rechtsstaat respecteert en dat ene gezin een humanitair visum verleent.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!