Ongeveer 350.000 inwoners worden op dit moment in dit systeem verzorgd, grotendeels in multidisciplinaire wijkgezondheidscentra (met forfaitaire betaling en zonder een financiële drempel). Huisartsen, verpleegkundigen, kinesitherapeuten, maatschappelijk werkers,… werken er samen aan een kwaliteitsvolle en toegankelijke gezondheidszorg.

Het afblokken van de erkenning van nieuwe centra leidt ertoe dat aan een groep zeer kwetsbare mensen, de toegang tot een model van gezondheidszorg dat aansluit bij de behoeften, wordt ontzegd.

De verzekeringsinstellingen en federaties van wijkgezondheidscentra die samen dit model ontwikkelden, menen dat een dergelijk voorstel onaanvaardbaar is want een aanslag op het recht op kwaliteitsvolle gezondheidszorg, in het bijzonder voor sociaal zwakke groepen.

Daarnaast is het ook een maatregel die inefficiënt is, want die aanleiding zal geven tot een toename van kosten op de tweede lijn.  Verder zal een verschuiving van de kosten van forfaitaire naar prestatiegeneeskunde een gevolg zijn (want de zorgverstrekkers zullen in het prestatiesysteem blijven werken in plaats van de overstap te maken, en dit is niet goedkoper).  

Tot slot is dit voorstel wellicht onwettelijk, aangezien de mogelijkheid tot forfaitaire betaling is voorzien in de wet van 14 juli 1994.

Koen De Maeseneer  is directeur Vereniging van Wijkgezondheidscentra.
Dr. Pierre Drielsma werkt bij studiedienst Fédération des maisons médicales et collectifs de santé francophones.
Katrien Vervoort is stafmedewerkster studiedienst Socialistische Mutualiteiten, expert medische huizen/ wijkgezondheidscentra.