Corey Ladd belandde achter de tralies toen zijn vriending acht maanden zwanger was. In de beruchte Angola gevangenis kon hij zijn dochter voor het eerst vasthouden. Corey, een kunstenaar, communiceert met haar via tekeningen. Het ondertussen vierjarige meisje zal haar papa pas buiten de gevangenismuren zien als ze 17 is. De misdaad van Corey Ladd? Hij had 14 gram marihuana op zak toen hij gearresteerd werd.

Nicole Bishop zat kort na haar dertigste verjaardag 7 maanden in de gevangenis. Ze werd gescheiden van haar drie kinderen, waarvan één nog borstvoeding kreeg. Haar misdaad? De politie vond sporen van heroïne – 0,01 gram staat in het verdict – in een lege plasticzak die in haar bezit was. Na haar vrijlating verloor ze haar studiebeurs en kan ze nooit meer beroep doen op voedselbonnen. Een job vinden, wordt heel moeilijk met haar strafblad.

Hector Ruiz kreeg in de rechtbank te horen dat hij zeven jaar achter de tralies moest. Bij hem had de politie 0,007 gram heroïne gevonden. Ter vergelijking: één klontje suiker weegt zes gram. Ruiz had dus 1 duizendste van een klontje suiker op zak.

Deze voorbeelden staan in een nieuw rapport van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch dat gebaseerd is op 365 interviews met Amerikanen die slachtoffer werden van de ‘war on drugs’.

25 seconden

Elke 25 seconden wordt er in de VS iemand gearresteerd omdat h/zij drugs op zak had voor persoonlijk gebruik. In totaal gaat het over 1,25 miljoen arrestaties per jaar. Dat komt neer op 1 op 9 van alle arrestaties.

In de helft van de gevallen gaat het over het bezit van enkele grammen marihuana. Dat betekent dat er elk jaar meer Amerikanen opgepakt worden omdat ze een zakje wiet op zak hebben dan verdachten van gewelddadige misdaden.

In één gehucht, Kenedy County met een volwassen bevolking van 407 mensen, arresteerde de politie de voorbije tien jaar 329 mensen wegens drugsbezit.

Druggebruikers worden niet alleen gearresteerd, zij riskeren ook een veroordeling tot een gevangenisstraf. Human Rights Watch onderzocht de veroordelingen in de staat Texas en ontdekte dat meer dan 78 van de veroordelingen gingen over het bezit van minder dan een gram drugs.

In totaal zitten 116 Amerikanen een levenslange gevangenisstraf uit voor het bezit van drugs, zeven daarvan hadden minder dan 4 gram op zak. Dat komt doordat je voor een derde veroordeling levenslang kan krijgen, hoe klein de misstap ook was.

Racisme

Maar wie er precies kans maakt om gearresteerd en gestraft te worden, wordt bepaald door racisme. Uit onderzoeken blijkt dat witte Amerikanen meer illegale drugs gebruiken dan zwarte Amerikanen. Toch worden Afro-Amerikanen twee en een halve keer zo vaak opgepakt als witte Amerikanen. Dat zijn de globale cijfers. In de meer uitgesplitste statistieken zie je nog veel hardnekkiger discriminaties. Zwarte Amerikanen worden bijvoorbeeld vier keer vaker gearresteerd voor het bezit van marihuana. In Manhattan loopt dat verschil zelfs op tot elf keer.

Volgens Human Rights Watch heeft de ‘war on drugs’ compleet gefaald. Veertig jaar mensen opsluiten, heeft er niet voor gezorgd dat het drugsgebruik daalde. Het straft een activiteit die niemand anders schade aanricht.

De war on drugs is zelfs schadelijk voor de bestrijding van overmatig druggebruik. Er is geen behandeling beschikbaar en door de criminalisering gaan verslaafden ondergronds waardoor ze nog moeilijker bereikt worden door gespecialiseerde hulp.

“Als je een persoon van kleur bent met een laag inkomen en je gebruikt drugs, dan wordt je gecriminaliseerd. Of liever gedemoniseerd, gemarginaliseerd, gestigmatiseerd. Wanneer we opgesloten worden, worden we niet alleen ingesloten maar ook uitgesloten. Uitgesloten van de woonmarkt, van werk of van andere diensten. Opgesloten in een onderklasse. Vanaf dat moment word je een gefixeerde klasse. Je bent geen persoon meer, omdat je ooit drugs gebruikte.” Cameron Barnes uit New York die verschillende keren gearresteerd werd wegens drugsgebruik.