Het banenverlies is nog groter als we er ook rekening mee houden dat het sluiten van verzelfstandigde kantoren (momenteel een derde van de ING kantoren) ook heel wat jobs zal kosten. 

Uitvluchten voor een sociaal bloedbad

De bank verdedigt het sociaal bloedbad dat ze aanricht niet met rode cijfers in de rekeningen. De morbide ingreep heet een noodzaak te zijn omdat de diensten gemoderniseerd moeten worden en omdat de lage intresten op financiële markten de bank in de problemen brengen.

Dat is verrassend aangezien het monetaire beleid van de Europese Centrale Bank net voordelig is voor grootbanken zoals ING (of AXA). De rente die banken betalen om bij de ECB te lenen staat momenteel op 0 %. Die lenen dus gratis. 

ING is net als andere grote banken over het algemeen minder afhankelijk van rente-inkomsten dan kleine banken. ING België haalt een derde van haar inkomsten uit commissies en activiteiten op financïele markten. Het van de centrale bank gratis geleende geld komt dus lang niet altijd in de reële economie terecht. 

«Voor u verandert er niets.» Echt waar?

« ING heeft altijd veel belang gehecht aan uw behoeften, zowel in de dienstverlening in de kantoren als in onze digitale oplossingen», laat de bank nog weten in haar bericht aan de klanten. Maar de behoeften van welke klanten heeft ING dan vooral in gedachten ? Die van haar vele klanten voor wie internetbankieren een hoge drempel vormt in buurten en gemeenten waar de kantoren zullen dichtgaan? Of die van haar eerder grote klanten die nu al een gepriviligeerde toegang hebben?

Toegang hebben tot een bank is nu eenmaal noodzakelijk, al was het maar om een inkomen of een uitkering te ontvangen. Dit geldt voor iedereen. Voor wie «geconnecteerd» is en wie dat niet is. Voor wie vlot overweg kan met computer en smartphone en voor wie dat niet het geval is, of er simpelweg geen heeft. De enquêtes van de Gezinsbond tonen aan dat nog heel wat mensen de digitalisering niet in de vingers hebben. Het zijn uitgerekend de tarieven voor offline diensten die zullen toenemen.  

ING, de bank die massaal mensen ontslaat, weinig belastingen betaalt, in 2008 in Nederland aan het overheidsinfuus moest en daar ook 2300 mensen ontslaat, zal daarbij ook nog eens bijdragen aan de financiële uitstluiting in ons land.

ING zet de samenleving op straat

Er is geen enkele reden waarom banken rekening zouden houden met de behoeften van alle lagen van haar klantenbestand – lees, de bevolking – als we ze laten besturen in het belang van hun aandeelhouders. Die bedrijven zijn niet kwaadaardig, ze volgen nu eenmaal een kapitalistische logica. De harde competitie tussen banken om hun aandeelhouders te paaien, kan alleen maar leiden tot steeds hogere winstverwachtingen.

Zo stelt ING zich tot doel om tien keer meer winst te maken dan de huidige economische groei. Die dynamiek staat in schril contrast tot de financiële diensten die de samenleving het hardst nodig heeft. 

Deze competitie is geen natuurwet, maar het resultaat van de politieke keuze om een financiële sector te hebben die grotendeels gecontroleerd wordt door geprivatiseerde grootbanken. Zoals we zien is ING lang niet de enige bank waar het personeel en de klanten dit lot ondergaan.

De dividenden van ING België vloeien bijna allemaal naar de hoofdzetel in het buitenland, zoals dat ook voor BNP Paribas Fortis het geval is.

ING heeft de laatste jaren miljarden aan belastingkorting gekregen. Als we die som nu eens terugvroegen en ze als een collectieve participatie inbrachten in het kapitaal van ING België? Het zou een eerste stap kunnen zijn naar het ombuigen van het catastrofale beleid dat de bank in ons land voert. Die participatie zou een begin kunnen zijn van een vertegenwoordiging van de belangen van werknemers, klanten en de samenleving in het algemeen bij de bank. 

De ‘belangrijke wijzigingen’ bij onder andere ING tonen immers aan dat de we als samenleving nood hebben aan meer controle over onze banken.

Jérémie Cravatte is medewerker bij CADTM en Frank Vanaerschot werkt voor FairFin