“De begroting is net als een deken in de winter: als de één hem naar zich toe trekt, ligt de ander in de kou”, zei wijlen Hans van Mierlo. Zo is dat, de begroting weerspiegelt de prioriteiten en de politieke keuzes van een regering, het beleid. Wie krijgt een groot stuk van het deken en wie niet? Essentieel hierbij is de grootte van het deken en hier wringt het schoentje vaak. Zo ook vandaag.

Minister van Financiën Van Overtveldt en bij uitbreiding de federale regering slaagt er maar niet in een juist beeld te geven van hoe het gesteld is met de fiscale ontvangsten. Op deze manier ondermijnt hij het systeem en laat hij iedereen in de kou staan.

Het minste wat je kan verwachten van een minister van financiën, die niet dezelfde ideeën aanhangt als jij, is oprechtheid. Het gaat immers over belastinggeld, ons geld, waarmee beleid gevoerd wordt. Voor Van Overtveldt lijkt zelfs dit te veel gevraagd. Steeds opnieuw blijkt de rekening niet te kloppen.

Belastingen worden niet geïnd, voorgestelde maatregelen blijven uit of de opbrengst is niet zoals geschat. Dit terwijl onze minister van financiën in stilte probeert Europese regels tegen te houden die het ontduiken van belastingen tegengaan.

Luxleaks, Panamapapers, Swissleaks, Bahama’s leaks en velen hun rechtvaardigheidsgevoel ten spijt. Als adept van Friedman en diens trek-zelf-uw-plan-vrijheidsvisie en zelfs als journalist valt dit misschien te rechtvaardigen, maar als minister van financiën helemaal niet. Als minister heb je verantwoordelijkheden en de plicht om met correcte informatie te komen. Informatie die essentieel is om een democratisch debat te kunnen voeren over het beleid.

Op dit moment gijzelt Van Overtveldt ons allemaal door steeds te missen en dit te verdoezelen door één of ander fiscaal luchtballonnetje op te laten. En dit gebeurt op een moment dat we hogere facturen betalen, onze kosten zien stijgen en geen antwoord krijgen op uitdagingen waar we vandaag voor staan. De politiek en de journalistiek lijken het soms te vergeten, maar achter alle cijfers, bedragen en wollige, schijnbaar apolitieke termen, staan er mensen en kmo’s.

Terwijl er gediscussieerd wordt over onduidelijkheden in het beleid en de excel-tabellen van de N-VA’er, verdoen we tijd om problemen aan te pakken die er toe doen. Wat brengt de toekomst voor de werknemers van Caterpillar en de te machtige multinationals? Wanneer zullen de grotere vermogens nu eens echt bijdragen? Wat hebben we te bieden aan werknemers en werkgevers die zich vaker en vaker in burn-outs vastrijden?

Wanneer nemen we het bankensysteem eens goed onder handen, dat systeem dat we acht jaar geleden samen gered hebben waardoor onze staatschuld de hoogte in schoot? Wanneer zal de gehele regering juist tellen? Optellen wie vandaag wat bijdraagt en wie nog niet en daarop inspelen. Dan zouden ze beseffen dat een nieuwe loonsverlaging te zot voor woorden is, en dat de vermogens en mutinationals eindelijke wel moeten bijdragen.

Het is in ieders belang dat Van Overtveldt zijn rekeningen op orde krijgt. Correcte informatie is noodzakelijk in een democratie en tegelijk kan het niet dat hij door zijn falen ons land gijzelt. Vandaag moet de federale regering op zoek naar 4,2 miljard euro, zeggen ze. Een immense inspanning waarbij het minste wat we kunnen hopen is dat het tellen juist verloopt. Die oefening, dat tellen, willen we nog een laatste keer ondersteunen. Daarom gaan we samen op zoek naar een budget om ‘teltools’ aan te kopen voor minister Van Overtveldt en de regering. De rekening is te belangrijk. Met ons geld spelen is uit den boze, opnieuw dezelfden de rekening laten betalen geen optie.

Een laatste euro voor Van Overtveldt doneren, waarmee teltools zullen aangekocht worden kan via: www.leerhentellen.be

Aaron Ooms, Voorzitter Jongsocialisten vzw

info@jongsocialisten.be