Waar gaat het precies over? Bart De Wever mocht zondag in het vooraf geregistreerde programma ‘Touché’ op radio 1 komen uitleggen wat hem raakt in het leven en geeft er een prachtig stukje emo toneel weg zoals we dat wel meer van hem gewend zijn.

Wat we uit het verhaal van Vuye en Wouters begrijpen is dat hun uitstap uit de partij hem niet raakt. Dat hoofdstuk is afgesloten. Touché.

Verder horen we hem nog weerleggen dat hij een Stalinist zou zijn. Mocht dat zo zijn dat had hij er al lang eentje kaltgestellt want dat is wat die weerzinwekkende communisten nu eenmaal deden. Zo is hij niet en ik wil hem graag geloven. Touché.

Bart De Wever is dan ook eerder een voorstander van het subtiel elimineren. Je maakt de zwaksten wijs dat ze weinig te betekenen hebben, dat ze niets bijdragen aan onze samenleving en op onze kap leven. Je herhaalt dat zoveel keer tot ze zo verdwaasd zijn dat ze het zelf gaan geloven. Vervolgens verminder je hun uitkering om hen sneller aan het werk te krijgen terwijl je heimelijk hoopt dat ze dat nooit vinden.

In een vrije markt wordt de prijs van een werknemer immers bepaald door het aantal werklozen op die markt. Zonder werklozen zou de waarde van een werknemer wel eens echt duidelijk kunnen worden.

Doordat velen er alsnog willen bijhoren en wezenlijk hun best willen doen nemen ze om het even wat aan. Ook dat wat ze niet aankunnen. Vervolgens belanden ze vanzelf op die lijst van mensen die niét met z’n allen langer zullen leven en bijgevolg een zorg minder zijn voor onze gezonde samenlevers.

Je zou er van verschieten maar voor ze het zelf weten zijn die mensen het leven moe, verzuurd en verdoofd van doffe ellende. Dat is het moment om de mokerslag toe te dienen. Medicijnen en de dokter worden te duur, laat staan dat iemand die overleeft in plaats van leeft nog veel zin heeft in het leven. De doffe ellende kan je in hun ogen lezen, de tranen zitten binnenin, hun laatste fierheid willen ze voor zichzelf behouden.

Ik moet je niet Bart.