Festival van de Gelijkheid    –    Leuven 2016, Het Depot

Een kritische terugblik op een merkwaardige avondlezing

Vooral viel de waarde van de avond nog mee, niet door de inbreng van de gevestigde filosofen, maar door het klankbord dat in Leuven bepaalde grootse vrouwenzielen kregen. De getuigenissen, opinies, inzichten, intuïties van de drie dames uit de volle zaal, oef!

Het thema van de avond was “Effective Altruism”, het stokpaardje van Singer die daar onlangs een (zoveelste persoonlijke) boek over uitbracht. 

De waardig sprekende dame afkomstig uit Australië, die in Zuid Afrika had gestudeerd, en die voor onze Koning Boudewijstichting werkte rond net dat thema, fondsenwerving voor “charity, walgde van de basis attitude van al die “givers”: die immers in de eerste plaats jagen op een bewijsje voor de fiscus!. De vrouw wees op de basale, primordiale waarde van zeer persoonlijke voorkeuren en (zintuiglijke) emoties wees, iets waar het systeem van de Australiër geen aandacht geeft. Het voorbeeld dat zij gaf was uit het leven gegrepen: mensen geven vaak voor kanker onderzoek, nadat een eigen geliefde persoon aan die ziekte naar het dodenrijk is moeten verhuizen.

Dan was er de Westvlaamse Verpleegkundige (die moedig in eigen taal sprak en dat duiding gaf) die met haar gezin doorleefd en doordacht mede voor anderen leeft en spaart (en ook een gezond anti-intellectualisme uitdroeg); ten derde de immens uit de diepte stammende visie van de dame die Singer onderuit haalde met zijn vreemde focus op pijn. Zij wees er wijselijk op dat, (zoals al te vaak nu bij ons ‘burgers’), bepaalde groenten bij het kweekproces op verschrikkelijke wijze de kans wordt ontzegt goed normaal ‘volgens hun natuur’ te groeien… (Het pijnpunt thema van het gedwongen ‘ontaarden’ van mens en dier!)… Die “wijsheid uit het volk” zal mij het meest bijblijven. Filosofen zijn erin geslaagd de abdicatie van hun vak Naam goed in de verf te zetten: vooral geen wijsheid bereiken, enkel ernaar streven…

Alicja Geskinsca had een paar punten van minder grondige maar terechte kritiek. Verder pleitte de Belgische met Poolse wortels nog eens voor gezond “paternalisme”. Mij goed, maar ik wil haar later dan wel vaker de klemtoon naar “maternalisme” horen leggen.! Zij kleefde bovendien al te veel aan het woordkasteel van de elitaire invité. Die,

Peter Singer, gaat in essentie straal voorbij aan de heel persoonlijke zin-vinding die gewone mensen voortdurend realiseren, via hun heel eigen intuïtie en emotie, bevrucht met een dosis gezond verstand.

Hij ontneemt hen met zijn “leiderschap” zondermeer veel geloof in eigen kunnen en aanvoelen. Kortom, dierenrechtengoeroe Singer bleek een “local hero” die in mijn stad, het eeuwenoude Leuven-vol-leven, gelicht uit zijn denkkader (zoals het pervert op hoog inkomen ingestelde USA -publiek) niet zeer veel te bieden heeft.

Singer past in de internationale trend, mede aangeblazen door pers en media die hun verkoops- en kijkcijfers willen opjagen, om “deskundigen” op te laten draven en die als onmisbare levensgidsen voor te stellen. Dat is zeer ondermijnend voor goed leven voor iedereen!

De Singeriaanse metafoor om het eigen systeem te verdedigen, “it is bandaging indeed” – “de plakker op de wonde die is toch beter dan niets?”, is voor ons een vorm van beeldspraak die voor ons meteen ook uitstekende munitie in handen geeft om juist het onzinnige van zijn systeem overduidelijk te belichten.

De wijze dokter raadt, zoals u weet, zijn patiënten aan zo weinig mogelijk plakkers te gebruiken op wondjes, en lucht en licht genezend op de wonde te laten inwerken! Op natuurlijke wijze. Singer is niet beter dan Michel Vandenbosch (Global Action in the Interest of Animals, Gaia) en anderen in de sector, die zich wel over rechten van dieren buigen, maar er niet echt van houden. Ik heb niet een keer het woord Love horen vallen, gedurende heel de avond. Het onbegrip van de schrijver voor de wederzijds enorm verrijkende contacten met en relatie tussen “Mens en hond” (zie het gelijknamige, koninklijke boek van Nobelprijswinnaar Konrad Lorenz) is ‘tell tale”/veelzeggend. Hij wees de inspanning af nog een geleidehond op te leiden voor blinden (!), en daarmee wees hij meteen de Gestalt van het sympathieke stel af. (Wég Kuifje en je eeuwige vriendje!)

“Met dat geld zou je beter  een hele reeks mensen redden van blindheid”… Ik moest inwendig zijn denken meteen vaarwel zeggen, want ik dacht aan de woorden en de uitspraak die een blinde eind vorige eeuw bij ons liet optekenen, recht en diep uit het hart: “Het is vreemd en veelzeggend, dat ik eerst moest blind worden, om te mogen ontdekken wat een heerlijke, fantastische levensvorm het is, in nauw contact te leven met een Hond”.

De kern van Singers systeem is “zo veel mogelijk geld naar de beste doelen sluizen, om veel mensen goed te doen”. En maar tellen. Wij hebben in eigen stad, Leuven, beter denkmateriaal in huis. Ik denk aan de gevleugelde slogan, op weg naar een goede toekomst samen, die wij lezen bij Piet Nijs, de Leuvense hoogleraar, stichter van het Instituut voor Seksuologie: 

“Wij moeten veel meer nadenken, & minder rekenen!”

                                                                           ~ Piet Nijs van Leuven

In mijn stad viel vanavond “een bejubelde zanger” met zijn gehypte liedje door de mand. Als hij snel bijleert, kan hij met onze gastvrijheid zijn voordeel doen.

Stefaan C. Hublou-Solfrian Vojvoditz