Alleen, Charles bedoelt er helaas wat anders mee dan velen onder ons. Hij gelooft zelfs in een communicatieprobleem. Sorry, Charles, communicatie over de vele zegeningen van dit beleid is het probleem niet.
Het is echt geen “rocket science” om in te schatten waarom we nu in tal van Westerse landen de signalen van een soort ‘systeemcrisis’ zien, met alle politieke ‘collateral damage’ vandien. Grote delen van de elite – om maar eens een lekker populistische term te gebruiken – hebben de voorbije decennia verzuimd om een halt toe te roepen aan neoliberale globalisering (de term “neoliberalisme” mag voortaan zonder schroom gebruikt worden, nu zelfs het IMF er zo over denkt) en toenemende excessen van ongelijkheid. Waar voorheen de neoliberale verschroeide aarde zich vooral in het Zuiden voordeed, kunnen we er sinds een aantal jaren ook een aardig woordje over meespreken in Europa en de VS.
Bijkomend probleem voor de elite: een en ander is nu allemaal bijzonder transparant, in de ‘global village’ die we nu kennen. Daar zorgen Oxfam en andere ‘Leaks’ wel voor. Het lukt niet meer om stinkende (belastings-, ongelijkheids en andere) potjes te bedekken. Nou, dan heb je dus een knoert van een rechtvaardigheidsprobleem, dat de legitimiteit van democratieën aantast. Met een communicatieprobleem heeft dat allemaal niet veel te maken.
Als je dan gezaghebbers hoort zeggen dat sociale actie & chaos toch een beetje “disproportioneel” is met wat er aan verworven rechten (maar) ingeboet wordt, moet je (1) grijnzen, want doorgaans klopt het van geen kanten – in tal van sectoren hebben werknemers stilaan het gevoel dat ze uitgeperst worden, of in elk geval dat almaar meer ‘efficiëntiewinsten’ geboekt moeten worden; “het einde van de efficiëntiewinstentunnel” is duidelijk nog niet in zicht; (2) weet je dat de lui die het meest “disproportioneel”/schaamteloos gebruik maken van ‘het systeem’ zich doorgaans aan de top van het systeem (bij de 0,01 % en hun handlangers) bevinden.
Nou, dan zijn er dus twee mogelijkheden. Ofwel probeert onze regering (samen met andere governance levels – EU, IMF, …) eindelijk écht werk te maken van de evergreen ‘de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten” (en dan zal een Kaaimantaksje hier en daar niet volstaan), of wel krijg je “Rien ne va plus” in tal van sectoren – waar we nu al een voorsmaakje van zien: dat soort actie werkt trouwens aanstekelijk.
Uiteindelijk – behalve als je voor de “Chinese optie” kiest, een veel autoritairder politiek systeem, waar het nog maar de vraag van is of het zoveel “duurzamer” zal blijken – , leidt dat tot een onbestuurbaar politiek systeem. In België, maar ook in de EU. Qua ‘global governance’ is het zoals bekend al een zootje, en met Trump & co die zich in de coulissen opwarmen, wordt dat er allicht niet veel beter op.
Ça suffit. Inderdaad.
Zou trouwens een mooie slogan zijn voor in de Brusselse straten.
