Beste vakbonden,

Vanmorgen verscheen er in De Morgen een artikel waarin de bezorgdheid over het gebruik van nieuw geweld op de vakbondsbetoging vandaag geuit wordt. En in één beweging wordt alle schuld afgeschoven op de traditionele zondebok: de anarchisten. Alsof mensen anarchisten moeten zijn om boos te zijn en stenen te willen smijten. Er wordt in het artikel niet alleen flagrant gelogen over de rellen in november 2014, het geweld van de cipiers van vorige week wordt subtiel omzeild. In tegenstelling tot anarchisten hebben zij namelijk “niet de reputatie relschoppers te zijn”. Ja, dat verandert natuurlijk heel de zaak.

De vraag die ik jullie wil stellen, is: zijn de anarchisten echt jullie vijanden? Vormen zij echt het grootste gevaar? Is het geweld dat sommigen onder hen gebruiken, dat jullie publiek moeten veroordelen, dan zoveel erger dan het geweld van de matrak? Dan het geweld van de werkloze die voor een uitkering verplicht gemeenschapsdienst moet doen? Dan het geweld van een deurwaarder die mensen uit huis komt zetten omdat ze de huur niet meer kunnen betalen aan hun stinkend rijke huiseigenaar? Dan het geweld van de sweatshop, bruinkoolmijn, de oorlogen in het Midden-Oosten waarvoor Belgische wapens gebruikt worden? Echt, zijn de anarchisten echt degenen die het grootste gevaar vormen?

Ik denk dat het eens tijd wordt dat jullie gaan herbekijken wie jullie bondgenoten en vijanden zijn. Goed, anarchisten staan misschien niet helemaal hetzelfde voor als jullie, en hun methoden verschillen misschien wat van die van jullie. Maar zij staan wel aan dezelfde kant in een strijd tegen de vermarkting van ons bestaan, de flexibilisering van arbeid en alle miserie die ermee gepaard gaat. Ja, anarchisten durven al eens geweld gebruiken, maar ze gebruiken het omdat ze geloven dat vriendelijk vragen stellen aan de chefs en eens door de straten lopen deze regering die ons allemaal wil naaien niet zal tegenhouden. Laat staan een wereld die draait op winsthonger.

Wanneer gaan jullie beseffen dat het de potentiële vernietiging is die de bazen en politiekers angst inboezemt? Dat het dàt zal zijn dat de Wet Peeters en andere komende aanvallen op onze levens zal tegenhouden? Dat het dat oncontroleerbare, waar jullie over spreken, is dat hen schrik aanjaagt. Jullie zeggen het zelf impliciet: jullie zijn controleerbaar. Lees: geen gevaar voor deze regering. En dus voert men de politiek die men wil doorvoeren ondanks 100.000 man op straat, nationale stakingen en tal van kleine acties. Omdat jullie geen bedreiging vormen. Omdat jullie de potentiële vernietiging niet achter de hand houden. Cipiers slaan een kantoor klein en hebben plots een veel betere onderhandelingspositie. Begrijpen jullie dat dan niet?

Jullie bewijzen de staat een grote dienst door mee te springen op de kar van het demoniseren van geweld. Frankrijk staat in brand (zijn dat dan enkel anarchisten?) en men heeft schrik dat het vuur van de strijd tegen de arbeidswet zal overslaan in een vurige strijd tegen de Wet Peeters, dus probeert men nu al de woede te kanaliseren richting braaf betogen, een goed imago ophouden en vooral zien dat de politiekers en andere prominenten geen kritiek kunnen leveren op de vakbonden. Alsof deze regering en haar elite niet alles zullen doen om de vakbonden te breken (“stakers zijn terroristen”). Alsof de vakbonden baat hebben bij goede banden met regering en bazen.

Het zijn de regering en de bazen die baat hebben bij goede relaties met de vakbonden. Zodat ze controleerbaar zijn. Zodat ze ongevaarlijk zijn.

Willen jullie echt de aanvallen op onze levens tegenhouden? Dan vermoed ik dat de anarchisten meer jullie bondgenoten zullen zijn dan de flikken, de bazen en de politici. Zij hebben immers niet de intentie jullie onder de duim te houden en jullie vrijheden af te nemen.

Denk er eens over na.

Groetjes,

zaailing