Beste beleidsmakers, 

U voert de 45-urenwerkweek weer in en werkdagen van 9 uur, tot zelfs dagen van 11 uur en weken van 50 uur . U versoepelt de regels voor overuren, avond-, nacht- en weekendwerk.  U laat toe dat de arbeidstijd op jaarbasis wordt berekend. In de praktijk zal de werkgever ons opleggen wanneer we meer moeten werken en wanneer we moeten thuisblijven. Overuren, die vandaag mogelijk zijn in een onderhandeld kader, zullen in de toekomst vaak geen recht meer geven op overloon. Variabele uurroosters moeten maar één dag vooraf bekend zijn.

Hoe kunnen we in zo’n flexibel werkregime vakantie plannen, kinderopvang, vrijwilligerswerk of sportactiviteiten? Al die ingrepen plant u onder het motto ‘wendbaar, werkbaar werk voor iedereen’.  U vertelt de mensen dat zij hier wel bij varen, dat ze meer zeggenschap krijgen over hun werktijd en dus vrijer zijn.  

Niets is minder waar. U ontneemt hen juist de controle over hun tijd en levert hen over aan de 24 uurseconomie. Echt werkbaar werk is werk dat niet te veel stress oplevert en goed combineerbaar is met je privéleven.?

Steeds meer analyses leggen verbanden tussen stress, arbeidsomstandigheden en langdurige arbeidsongeschiktheid. Veel werknemers krijgen af te rekenen met een burn-out of andere gezondheidsklachten. Bovendien dreigen ze hun uitkering te verliezen als ze niet snel genoeg het werk hervatten. Wie wordt daar beter van?  De werknemers zeker niet. En de Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwt ook voor de grote economische kost.

Laten we evenmin onze kinderen uit het oog verliezen. Als ouders vaak afwezig zijn, laat thuiskomen, maaltijden missen of na de werkuren nog veel met het werk bezig zijn, ervaren kinderen dit als een gemis. Vindt u het normaal dat er steeds meer jonge kinderen alleen op de bus naar en van school zitten en dat er thuis niemand op hen wacht? 
Voor steeds meer ouders -zeker voor alleenstaande ouders-  is het combineren van arbeid en gezin een moeilijke klus.  En voornamelijk vrouwen worstelen met de combinatie werk en gezin.? Veel vrouwen gaan daarom deeltijds werken. Maar met flexibele uurroosters biedt hen dat niet meer vrije tijd. Dat is toch niet de samenleving waar we van dromen?

Laten we eveneens de waarde van onze onbetaalde arbeid (huishoudelijk werk, het opvoeden van kinderen, vrijwilligerswerk en mantelzorg) niet vergeten. Gemiddeld besteden Belgen meer dan de helft van hun arbeidsuren aan onbetaalde arbeid. Die onbetaalde arbeid is, met andere woorden, van vitaal belang voor onze economie.  

En tenslotte, beste beleidsmakers, maken wij ons grote zorgen over de onaanvaardbaar hoge jeugdwerkloosheid. Bijna één op vier van de Belgische jongeren zit thuis zonder werk of opleiding. Bedrijven laten jongleren met arbeidstijd vernietigt jobs in plaats van er te creëren.  

Minder werken = meer jobs en meer levenskwaliteit 

Met z’n allen minder werken zorgt ervoor dat we het werk gelijker verdelen tussen mensen en tussen levensfases,? dat mensen minder uitgeblust raken en dat de combinatie van onbetaalde arbeid en betaalde arbeid kwaliteitsvoller verloopt.  Minder werken is beter voor veel en voor velen. De experimenten met de 30-urenweek in Zweden bewijzen dat iedereen erbij wint.

Een nieuwe collectieve norm stellen, bijvoorbeeld een 32-urenweek op vier dagen, biedt juist meer mensen de vrijheid om hun leven naar believen in te vullen én zich te ontplooien.  Wie meer wil werken, doet dit nu al en kan dit blijven doen. Voor wie een loopbaan wil en daarnaast wil mantelzorgen,  zich wil inzetten voor buurt of vereniging of zijn/haar hobby op een hoger plan wil tillen, biedt minder betaald werken meer mogelijkheden. 

We hebben emancipatorische maatregelen nodig om onze toekomst en die van onze (klein)kinderen perspectief te geven.

Daarom zeggen we: ‘Wet Peeters’, nee bedankt!

Dit is wat we willen:

– behoud 38-uren als maximum weekgrens

– werkbare voltijdse banen, ook voor jongeren

– een democratisch maatschappelijk debat over de organisatie van de arbeid en arbeidsduurvermindering

# WetPeetersNeeBedankt              #WeZijnMeerWaard

Eerste lijst ondertekenaars :

– Eva Brumagne, algemeen directeur Femma

– Marc Van Ranst, hoogleraar

– Marijke Pinoy, actrice

– Marijke Persoone, voormalig vakbondsvrouw LBC-NVK

– Kristien Merckx, secretaris BBTK

– Alexis Deswaef, Ligue des Droits de l’Homme

– Christine Mahy, Réseau wallon de lutte contre la pauvreté

– David Murgia, artiste

– Dominique Surleau, Présence et Action Culturelle

– Anne-Françoise Theunissen, Moc de Bruxelles

(volledige lijst op : www.loipeeterswet.be )