Zoals zovelen was ik verontwaardigd door het nieuws van de aanslagen die België overvielen. Net zoals ik iedere keer verontwaardigd ben bij ieder bericht van zinloos geweld dat de wereld overspoelt. Iedereen die het slachtoffer is van zinloos geweld waar ook ter wereld is een slachtoffer te veel. Het stemt me dan ook opnieuw droevig om te zien wat er zich nu allemaal in België afspeelt. Het slachtoffer van geweld worden is iets dat niemand zou mogen overkomen.
Daarnaast maakt het me ook boos om te zien wat de gevolgen van dit zinloos geweld zijn. Dat er een vruchtbaar klimaat ontstaat waarin haat zich woekerend verspreid. Een klimaat dat een vruchtbare voedingsbodem dreigt te worden voor nog meer geweld. Dat bevolkingsgroepen op basis van uiterlijke verschillen meer en meer in kampen dreigen uiteen te vallen.
Dit terwijl dialoog de enige oplossing is. Het is daarom ook dat ik heb besloten om deze open brief te schrijven. Ik heb het gevoel dat ik dit dien te doen. Ik ben een jonge man en heb nog geen kinderen maar heb een droom om ooit nog vader te worden. Ik wil dan ook vechten voor de liefde en er mee helpen voor zorgen dat alle kinderen van vandaag en morgen kunnen geboren worden in een wereld die er één is van liefde en niet van haat.
Het is die liefde die we nu massaal nodig hebben. Liefde is iets dat je overal ter wereld kan vinden. Ik heb de voorbije jaren het geluk gehad dat ik de wereld heb kunnen rondreizen. Ik heb zo mensen van overal ter wereld ontmoet. Mensen met verschillende achtergronden en uit verschillende culturen. Het enige wat ik daarbij kon vaststellen is dat we in kern allemaal gelijk zijn. Voorbij de schijnbaar oppervlakkige verschillen zoals cultuur, ras of geaardheid zijn we allemaal gelijk. We zijn allemaal mensen die in staat zijn om lief te hebben of te haten. Iets wat losstaat van waar we komen of wat onze achtergrond is.
Allemaal worden we immers gedreven door dezelfde levensenergie die ons als mensen werd gegeven. Allemaal hebben we de vrije keuze om zelf richting te geven aan ons leven en om voeding te geven aan het goede of het slechte in onszelf. Iets wat we elke dag opnieuw voor onszelf kunnen beslissen wie we ook zijn of vanwaar we ook komen. Overal ter wereld heb je mensen die ervoor kiezen om elke dag het beste van zichzelf geven en overal ter wereld heb je mensen die het slechtste van zichzelf geven. Iets wat losstaat van cultuur, ras of geaardheid. Het kwetst me dan ook enorm om nu te zien hoe zaken dezer dagen vaak massaal gepolariseerd worden. Hoe een volledige bevolkingsgroep dezer dagen op basis van kleur, religie en cultuur een collectieve stempel krijgt van slecht te zijn terwijl dit inherent niet het geval is.
Het stemt me droevig om te zien dat moslims nu massaal worden afgeschilderd als slechte mensen. Terwijl het zinloze geweld dat nu massaal België en de wereld overspoelt inherent niks met religie te maken heeft. Toch leven we in een maatschappij waarbij aanslagen vaak direct geassocieerd worden met religie en Islam. Een maatschappij waarin alle moslims de zondebok lijken te worden. We leven ook in een maatschappij waarbij een blanke man bij wijze van spreken de straat kan oplopen, enkele Arabische woorden kan roepen en een steen kan gooien naar iemand en de Islam en alle moslims zullen blind de schuld krijgen. Weinigen zullen zich vragen stellen. Dat is helaas vaak de harde realiteit. Terwijl heel deze topic van geweld eigenlijk niets met de Islam of religie te maken heeft. Het gaat hier over mensen die opereren onder een valse vlag uit puur eigenbelang, ego en machtsmisbruik.
Iemand die zichzelf werkelijk graag ziet zou zijn medemens nooit geweld aandoen. Dat het niets met religie te maken heeft staat voor mij vast. Daarom maakt het me ook zo droevig om deze maatschappelijke tendens te zien. Het is totaal onrechtvaardig naar moslims toe die het wel goed voorhebben met de wereld om te veralgemenen. Gisteren ging ik zoals elke week naar het vluchtelingenkamp in Sijsele om er vrijwilligerswerk te doen. Ik had er een aangenaam gesprek met enkele Afghaanse mannen en vrouwen. Mannen en vrouwen zoals jij en ik. Mannen en vrouwen die op de vlucht zijn voor hetzelfde geweld dat zich nu reflecteert bij ons in België. Geweld waar ze zelf ook het slachtoffer van zijn. Mensen zoals jij en ik die even droevig zijn om te zien wat er zich momenteel in de wereld afspeelt. En toch dreigen deze mensen ook het slachtoffer te worden van wat zich nu voordoet ook al hebben ze er niks mee te maken. Ze zijn niet meer welkom in hun eigen land en dreigen ook hier nu de zondebok te worden. Terwijl mensen die het minder goed voorhebben met anderen stelselmatig met alles weg lijken te komen.
Laat ons ook eens kijken naar deze waarheid. Naar zij die onder een valse vlag varen. Neem nu Saoedi Arabië. Een land waarvan sommige van onze eigen politieke leiders toelaten om het de de VN Mensenrechtenraad te laten leiden. Een land dat zelf zweepslagen uitdeelt dient deze raad te promoten. Dit is de omgekeerde wereld als je het mij vraagt. De politiek van dit land mag je blijkbaar niet in vraag stellen? Waarom doen we dit niet? Ook daar zijn de gewone burgers het slachtoffer van het regime. Dezer dagen hoor ik sommige Belgen massaal roepen om alle moslims die hier zijn terug naar Mekka te sturen. Zijn deze mensen dan zo onwetend vraag ik me af? Geen mens die er hier van bewust lijkt te zijn dat de doorsnee moslim niet welkom is in het zogezegde walhalla van de Islam.
Geen mens die lijkt te beseffen dat Saoedi Arabië een nog hogere muur heeft gebouwd aan zijn grenzen dan we in Europa momenteel doen. Miljoenen moslims op de vlucht en geen enkele zogezegde broeder of zuster is welkom. Iets wat in de mainstream media nauwelijks aan bod komt. Dit maakt mij soms boos. Het is ook het grootste bewijs dat het hier niet gaat over religie maar over een schip dat vaart onder een valse vlag.
Al duizenden jaren varen schepen onder valse vlaggen en dat zijn de grote schurken van de wereld omdat ze met alles lijken weg te komen. Laat nu net ook deze landen ook de beste vrienden zijn van sommige van onze politieke leiders in Europa. Getuige het feit dat een land als Saoedi Arabië de raad van de mensenrechten mag leiden. Ik vraag me soms af waarom de mensen deze naakte waarheid niet onder ogen mogen of durven zien? We worden zo vaak belazerd terwijl we er naar zitten te kijken en weinigen lijken het te beseffen.
Mogen we ook de politiek van Amerika wel eens in vraag stellen? Amerika is altijd de grote held in de ogen van Europa. Maar is Amerika wel altijd zo heilig als ze zich voordoen? Het is bewezen dat ze in ieder conflictland waar ze zijn geweest, ze op voorhand zelf rebellerende troepen hebben opgeleid en gefinancierd. Al jaren doen ze dit. Ze hebben dit gedaan in Guatemala, in Vietnam, in Afghanistan en doen nu ook hetzelfde in Irak en Syrië. Iets wat realiteit is maar wat mensen niet willen geweten hebben.
Neen Amerika is de held van politiek Europa. We mogen aan politiek Amerika niet raken. Europese landen met torenhoge schulden boeten in op sociale dienstverlening maar sluiten wel miljardencontracten af met Amerikaanse oorlogsbedrijven. Je hoeft geen economie gestudeerd te hebben om te weten dat als je als bedrijf winst wil maken je je producten dient te verkopen. Een wapenbedrijf kan alleen maar winst maken als er oorlog is. Het is dus zo klaar als een klontje dat er in de bedrijfsmissie van deze bedrijven van de wapenindustrie niet zal staan “we gaan liefde zaaien en een mooie wereld creëren voor de toekomstige generatie”. Maar liefde is blijkbaar ook niet altijd de bedrijfsmissie van de politiek.
Ik kan hierover dus niet langer zwijgen. Het is mijn plicht als mens om op te komen voor mezelf en mijn medemensen. Iets wat politieke leiders vaak veel te weinig doen terwijl dat uiteindelijk is waarvoor ze zijn verkozen. Waarom niet? Iedereen heeft toch recht op de waarheid? Het is in het belang van onszelf en onze kinderen van vandaag en morgen om op te komen voor de waarheid. Om te durven vechten voor de liefde. Ikzelf ben totaal niet religieus. Ik geloof wel in de liefde. Iets waar veel mensen overal te wereld in geloven. Liefde is voor mezelf iets dat iedere religie overstijgt omdat de liefde nu eenmaal niet valt te bevatten in een beperkend concept dat religie vaak is.
Liefde is zoveel groter dan dat. Het is iets universeels dat we allemaal kennen en wat doorwerkt in religies overal ter wereld. Een religie is in mijn ogen een poging van de mens om vorm te geven aan deze liefde. Zij het nu in het Boeddhisme, de Islam of het Christendom of eender welke andere religie ter wereld. Religies zijn niet meer dan een deur die kan leiden tot de liefde. De liefde zelf is zoveel groter en iets dat kan gevoeld worden in iedere religie. De wereld heeft nu meer dan ooit nood aan liefde. We hebben nood aan dialoog en niet aan geweld. Het geweld dat we nu massaal zien kunnen we niet oplossen met nog meer geweld. Want dan komen we in een vicieuze cirkel terecht.
We hebben nood aan de volledige waarheid. Ook al kan die soms hard zijn. De wereld nodigt ons nu meer dan ooit uit om te kijken met de juiste ogen. Om niet blind te zijn voor wat zich aandient. Om zelf op onderzoek uit te gaan in het belang van onszelf en onze medemens. We leven in een tijdperk waarin we ook uitgedaagd worden om ons niet te laten overmannen door angst hoe moeilijk dit ook kan zijn.
Angst hoe je het ook draait of keert maakt bang en onwetend. Laat ons in deze uitdagende tijden bewust kijken naar wat zich aandient. Laat ons de focus houden op de liefde. We dienen ons bewust te zijn dat al dit geweld dat zich momenteel voordoet niets te maken heeft met religie. Het draait allemaal rond ego, macht en geld. Veel van het geweld overal ter wereld gebeurt ook onder valse vlaggen. Burgers die het goed voorhebben met de wereld zijn zoals zo vaak in de geschiedenis het slachtoffer van dit geweld en van een politieke oorlog boven hun hoofd.
Ik zelf ben ook bereid om te vechten voor een liefdevolle wereld. Niet met wapens die gemaakt zijn om te doden maar met een wapen dat we allemaal bij onze geboorte hebben meegekregen namelijk onze stem. Om er zo mee voor te helpen zorgen dat iedere toekomstige generatie kan leven in een vredevolle wereld. Ik voel me hieraan verplicht als toekomstige vader. Ik wil niet dat mijn kinderen later dienen te zeggen; Papa je wist het, waarom heb je gezwegen? Tot voor kort zou ik gezegd hebben omdat ik bang ben om afgewezen te worden. Bang om te durven zeggen wat weinigen durven uitspreken. Maar dat wil ik niet langer. Ik wil opkomen voor waarheid en gerechtigheid. Ik ben dit verplicht aan mezelf en aan mijn medemens. Dit bericht mag gedeeld worden met iedereen.
Jan
https://www.facebook.com/via.lucis.be/posts/1763609607205257
http://www.vialucis.be/2016/03/22/open-brief-voor-de-liefde/
