We moeten de aanslagen in Brussel kaderen in asymmetrische oorlogsvoering. Ja, we hebben het niet door en er is geen publiek debat over geweest, nauwelijks een debat in het parlement, maar… en stoemelings, zijn we in een asymmetrische oorlog gesukkeld.
De ogenschijnlijk disparate tweets die ik op Twitter zette vandaag, die fatale 22 maart van het jaar 2016, hebben mij dat misschien duidelijker dan ooit doen inzien:
1. Zwarte dag voor België. Horror voor de slachtoffers en hun nabestaanden. Maar zwarte dag ook voor de islamitische gemeenschappen in ons land.
2. We moeten de woede over de Westerse Midden-Oostenpolitiek eindelijk ernstig nemen. Hier een poging: https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2016/03/22/we-moeten-de-woede-ernstig-nemen …
3 De woede over de luchtaanvallen eergisteren op de universiteit van Mosul is leerzaam voor de aanslagen in Brussel (https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2016/03/22/irakese-academica-schreeuwt-haar-woede-uit-over-bombardementen-op-de-universiteit-van-mosul …
4. De #aanslageninBrussel moeten begrepen worden vanuit de asymmetrische oorlog waarin de NAVO-landen, dus ook België, verwikkeld zijn.
Ja. Duidelijk. Helder. Wat moet ik daaraan toevoegen? Dat we in een asymmetrische oorlog zijn gesukkeld. Laat dat ons te minste beginnen beseffen. En beginnen beseffen wat dat betekent voor hen die ons, terecht of ten onrechte (recht en onrecht bestaan volgens Hobbes niet in de natuurtoestand die zeker de ongeregelde, asymetrische oorlog altijd is), als hun vijanden beschouwen. De luchtaanvallen in Mosul zijn inderdaad betaald, zoals prof Azzawi ons in haar woede toeschreeuwde, door ons, de belastingbetaler. En dat onze media leugenachtig en hypocriet zijn, is over het Midden-Oosten moeilijk te weerleggen: de luchtaanvallen op de universiteit van Mosul zijn maar een van de honderden voorbeelden van oorlogsmisdaden in onze naam gepleegd, waar wij nooit van horen.
Dat is mij vandaag duidelijk geworden, duidelijker dan ooit tevoren. Het is tijd dat het ook doordringt tot onze politici en onze opiniemakers, en onze publieke opinie.
Tot zover mijn derde bijdrage aan de verwerking van dit collectieve trauma, op deze fatale dag (,gedaan de 22ste maart van het jaar 2016, te Brussel).
