Wat er in Calais gebeurt wil geen enkel gezond mens. Wanneer er traangas en het waterkanon aan te pas komen is dat geen goed teken. 
Kritiek is begrijpelijk, maar ik vind wel dat mensen die kritiek geven ook zo eerlijk moeten zijn een alternatief aan te bieden. Alleen kritiek geven is cafépolitiek.
Wie wil sloppenwijken waar ziektes tieren? Dat was daar uit de hand aan het lopen, er moest iets gebeuren. Ik ga de jungle van Calais niet missen.

Evolutietheorie

Ik ben voor een wereld zonder grenzen. Dat is immers het enige humane beleid dat kan gevoerd worden op het vlak van asiel en migratie. Maar we zullen nog even geduld moeten hebben…

De mens evolueert en op een dag zullen er geen grenzen meer zijn. Nog niet zo lang geleden leefden we in stammen met elk een territorium en riskeerde je te worden vermoord wanneer je al dan niet per ongeluk een ander territorium betrad. Een interessant boek daarover is ‘de wereld tot gisteren’ van Jared Diamond. We evolueren dus alvast in een goede richting in vergelijking met toen. 

De wereld is zich in sneltempo aan het vermengen en dat is mooi zo. De kans dat de kinderen die nu geboren worden een partner kiezen met een recente migratieachtergrond is vele malen groter dan enkele generaties eerder. Op een dag zullen alle mensen mulatten zijn. Daar evolueren we met zekerheid naartoe, een wereld zonder grenzen, zonder ‘rassen’. 

Dubbele houding
Spijtig genoeg is de wereld zoals ze nu is niet klaar voor volledig open grenzen, er is teveel ongelijkheid. Als socialist en wereldburger wil ik daar verandering in zien. Je kan wel als continent of land open grenzen voeren maar dan gaan steden en gemeenten zeggen: stop, wij kunnen dit niet aan. Zo zeggen sp.a en Open VLD op nationaal niveau tegen quota te zijn, maar al de burgemeesters die zij leveren willen een beperkt aantal vluchtelingen in hun gemeente. Vluchtelingen welkom, maar niet teveel bij mij. Zo hoorden we bijvoorbeeld Daniel Termont op nationaal niveau zijn voorzitter Jhon Crombez berispen door duidelijk te maken dat sp.a tegen quota is qua aantal vluchtelingen, maar hoorde we hem als burgemeester dan weer verklaren dat ‘het probleem begint wanneer ‘ze’ papieren krijgen en zich in ‘onze’ stad willen vestigen’. 

Een ander voorbeeld zijn de activisten van ‘No Border’ die actief zijn in Calais met hulpverlening maar ook met de gewelddadige verdediging van het kamp. Een deel van die activisten komt uit dezelfde politieke hoek dan de bewoners van Kristiania in Denemarken. Wel, die zelfverklaarde vrijstad heeft een extreem strenge immigratieregeling, misschien wel de strengste van alle Europese steden. Je kan daar ook niet zomaar niet in, 

 Beide voorbeelden getuigen een ongemakkelijke spreidstand die aantoont hoe complex de problematiek is. 

El Cartucho
Ik herinner mij ook de protesten tegen de afbraak met buldozers van de sloppenwijk El Cartucho, Bogota, in de late jaren ’90. El Cartucho was een gevaarlijke sloppenwijk waar drugs en geweld de orde van de dag waren. De stad wou onder leiding van burgemeester Enrique Peñalosa de buurt opwaarderen. Schade en schande, protesten, rellen. Wel, nu vind je daar een park met mensen die sporten en kinderen die spelen. Niemand wil nog terug naar hoe het vroeger was. 

De kans bestaat dat er binnenkort ook zo naar de jungle van Calais wordt gekeken. Al gaat de vergelijking maar gedeeltelijk op omdat de sloppen van El Cartucho vele malen gevaarlijker waren dan de rustige en eerder veilige sloppen van Calais.

Maar soms moet je door de zure appel heen. Denk ook maar aan de sluiting van de mijnen, zware protesten daartegen, terecht omdat mensen recht hebben op werk, maar nu wil er niemand nog terug naar die gevaarlijke, ongezonde arbeidsomstandigheden. 

Opvangruimtes

Als je voor open grenzen bent moet je ook voldoende opvangruimtes voorzien voor migranten. Alle activisten die de grenzen volledig open willen kunnen alvast beginnen bouwen. Als je nog een kamer vrij hebt in je huis stel deze dan ter beschikking. 

Hou er ook rekening mee dat er lokaal al daklozen zijn en dat er een enorm tekort aan sociale woningen is. Voor elke potentiële migrant een opvangruimte voorzien is onbegonnen werk.
Persoonlijk vind ik ook dat de as Arrondissement Lille-Vlaanderen-Brussel-Brabant-Nederland-Ruhrgebied al erg dicht bevolkt en vooral volgebouwd is. Hier nog veel bij betonneren daar zit ik niet op te wachten. Maar dat is de schuld van de verkavelingscultuur, niet van migranten.

Open grenzen of repressie?

Ik vrees dat we een midden zullen moeten vinden tussen open grenzen en een haalbaar beleid. Een falend beleid is koren op de molen van extreem-rechts. We moeten opletten daar de oplossingen niet te gaan zoeken. Denk maar aan de grenscontroles en controles op het openbaar vervoer op zoek naar mensen zonder papieren. Dat willen toch echt niet.
Daarom stel ik voor om te streven naar een meer rechtvaardige wereld en in afwachting daarvan een zo humaan mogelijk asielbeleid, maar ook kordaat zodat het niet uit de hand loopt. 

Ik ga de jungle van Calais niet missen. Die is onmenselijk en extreem-rechts krijgt er gratis reclame. Dat is zonde, want hun verhaal is eng, onmenselijk en kijkt niet verder dan het eigen territorium groot is. 

Het is nochtans onze planeet, en niet mijn land.