Diyala: “Koerdische Peshmerga en sjiitische milities hebben duizenden huizen platgewalst en tienduizenden Arabische mensen ontheemd in een schijnbare poging om de Arabische gemeenschappen te verdrijven", aldus Amnesty International. Foto: Iraqi Spring Media Center
Analyse -

Hoe ISIS bestrijden? Alternatieven voor bommen en granaten

Extremistisch geweld in Irak neemt toe. Noodtoestand in Basra, beschuldigingen van genocide in de provincie Diyala. ISIS en sjiitische milities begaan gelijkaardige misdaden, aldus Human Rights Watch. Kindsoldaten worden door beide zijden als strijders ingezet. Er worden alternatieven geformuleerd om de explosieve situatie te ontmijnen, zowel op lokaal niveau als door gerenommeerde internationale organisaties als International Crisis Group en MercyCorps. Meer wapengekletter is geen oplossing, eenzijdige berichtgeving evenmin.

zaterdag 6 februari 2016 13:57
Spread the love

Vrede kan niet worden bereikt met bommen

Sinds de start van Operation Inherent Resolve tegen de Islamitische Staat (ISIS) in juni 2014, hebben de VS en coalitiepartners, waaronder België, 9.041 vluchten uitgevoerd: 5.959 in Irak en 3.082 in Syrië. De VS beweert dat het tussen de 10.000 en 25.000 ISIS strijders heeft gedood, en als dat accuraat zou zijn (wat heel twijfelachtig is), werden in het beste geval per bombardement slechts enkele slechteriken uitgeschakeld. Niet bijzonder efficiënt, maar, aldus de Obama administratie: “dit wordt een lange oorlog”.

De CIA schatte het aantal ISIS strijders op 20.000 tot 30.000 strijders in 2014. Dus zouden ze door de militaire operatie bijna allemaal moeten gedood zijn. Blijkbaar niet, want het aantal ISIS militanten bedraagt volgens recente schattingen begin 2016 nog steeds 20.000 tot 30.000.

Intussen zijn Ramadi en Falluja vernietigd, duizenden burgers  gedood en miljoenen op de vlucht. Nog enkele duizenden kunnen binnenkort sterven van ontbering, aldus de verantwoordelijke van de Iraakse NGO al-Hayat, die zei dat tienduizenden families in Falluja, dat belegerd wordt door regeringsmilities, de stad niet mogen verlaten. Dit heeft geleid tot de hongerdood van vooral kinderen en ouderen. En nu hebben de coalitietroepen de stad Mosoel in het vizier. “Oh, what a lovely war!”

Bombardementen helpen niet veel, dat is wel duidelijk. Maar intussen heeft de VS al 3.700 “boots on the ground” in Irak, zo valt te lezen in de New York Times op 29 januari. En het Pentagon wil er nog veel meer. In een opiniestuk in Politico en een speech tijdens het Davos World Economic Forum op 22 januari, kondigde minister van Defensie Ash Carter aan dat de Verenigde Staten grondtroepen zullen inzetten in Irak om de lokale krachten te helpen in de strijd tegen ISIS.

Het persbureau AFP meldde op woensdag 3 februari: “Het Pentagon heeft het troepenaantal stilaan verhoogd tot 3.850. Maar de militaire woordvoerder in Bagdad, kolonel Steve Warren, zei dat het ‘eerlijk is om te melden’ dat er honderden troepen meer zijn dan dat aantal”. Dit is een ommekeer in de officiële politiek van het Witte Huis. Door de steun aan gewelddadige sektarische milities dreigt de situatie echter verder te escaleren.

België schaart zich achter wapengekletter

Maar die goede raad valt in dovemansoren bij de supporters van bommen en granaten, waaronder de wapenhandelaars, de NAVO, maar ook onze eerste minister Charles Michel, die overweegt om Belgische gevechtsvliegtuigen in te zetten in Syrië om te helpen in de strijd tegen ISIS. Dat zei hij op donderdag 4 februari in de marge van de internationale donorconferentie voor Syrië in Londen.

België gaat samen met Nederland een engagement aan om samen te werken. “In juli zijn we opnieuw aanwezig met Belgische F-16’s in Jordanië”, aldus de premier, die tegen beter weten in België meesleurt in de “war on terror”, die een totale mislukking is gebleken en enkel heeft geleid tot chaos, vernietiging, dood, armoede, islamistisch extremisme en een vluchtelingencrisis.

Human Rights Watch rapport 2016

Laten we even de situatie in Irak ernstig onder de loep nemen in plaats van de simplistische hysterie van de massamedia te herkauwen, door eenzijdig de misdaden van ISIS te belichten. Enkel door alle ingrediënten van het conflict te belichten kunnen deugdelijke recepten voor vrede worden uitgewerkt. 

Iraakse veiligheidstroepen en regeringsgezinde milities hebben oorlogsmisdaden begaan in 2015 tijdens hun strijd tegen het extremistische ISIS. Ze maakten zich schuldig aan het onrechtmatig slopen van gebouwen in de heroverde gebieden en gedwongen verdwijningen, verklaarde Human Rights Watch op 27 januari in haar World Report 2016.

Iran, de Verenigde Staten, Rusland, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk en andere landen verstrekken militaire steun aan de Iraakse regering, ondanks een gebrek aan verantwoording voor de misdaden.

ISIS beging talrijke wreedheden, waaronder standrechtelijke executies en willekeurige bombardementen. “ISIS en aan de Iraakse regering gelieerde milities plegen allebei gruweldaden tegen burgers met duidelijke steun van hun bevelhebbers”, aldus Joe Stork, adjunct-directeur Midden-Oosten. Iraakse rechterlijke instanties kijken gewoon toe op de moorden, verdwijningen en ernstige schendingen van het oorlogsrecht en grijpen niet in.

Sjiitische milities die ISIS bevechten met de steun van de Iraakse regering, zoals de Badr Brigades, de League of the Righteous en Hezbollah Brigades, hebben wijdverbreide schendingen begaan door het slopen van woningen en plundering van winkels in heroverde soennitische gebieden. Ook Peshmerga troepen van de Regionale Regering van Koerdistan (KRG) hebben zich schuldig gemaakt aan etnische zuiveringen.

Na de herovering van Tikrit in maart 2015 hebben milities honderden gebouwen in brand gestoken en opgeblazen en grote delen van het naburige al-Dur, al-Bu ‘Ajil en Zuid-al-Alam vernietigd. Milities hebben zich schuldig gemaakt aan de gedwongen verdwijning van ongeveer 200 mannen en jongens. Officiële woordvoerders beweren dat ongeveer 1.000 mensen zijn gearresteerd en verdwenen door milities in de provincie Salah Al Din.

ISIS heeft naar verluidt kinderen aangeworven voor zelfmoordaanslagen en om executies uit te voeren. Maar ook sjiitische milities hebben kinderen vanaf 12 jaar aangeworven, getraind, en ingezet in de strijd. Iran verstrekt adviseurs en wapens voor de strijd in Irak.

De VS bleef de grootste leverancier van militair materieel aan Irak en ondersteunde ook de Iraakse militairen met opleiding, inlichtingen en adviseurs. “Overheden hebben de plicht om er voor te zorgen dat hun militaire steun niet eindigt in mensenrechtenschendingen”, aldus Stork, verwijzend naar de wapenuitvoer door de EU.

Ook Amnesty International heeft op 5 februari de misdaden van de sjiitische milities scherp veroordeeld. En dat doet de organisatie reeds geruime tijd, zoals in dit rapport van 14 oktober 2014: “Absolute Impunity: Militia Rule in Iraq“. 

Staat van Beleg in Basra

Basra wordt ook al niet gespaard van conflicten, maar de westerse media blijven dat gewoon negeren. In de Iraakse pers kan meer tekst en uitleg gevonden worden.

Parlementslid Abd al-Salam al-Maliki riep begin januari 2016 op tot het uitroepen van de noodtoestand in Basra omdat de veiligheidssituatie daar uitgedraaid was op een crisis, nadat meer dan 40 mensen werden gedood en vele anderen ontvoerd in afzonderlijke incidenten. De zuidelijke provincie is van vitaal belang voor de economie van Irak. Ze bevat een aantal van de grootste olievelden en de meeste export, waaronder olie, vertrekt vanuit de haven van Basra. Parlementsleden hebben de regering gewaarschuwd dat de staat controle over de provincie zou kunnen verliezen als niet snel werd opgetreden.

Sinan Salaheddin (AP) meldt op 6 januari: “Angst is een onderdeel geworden van het dagelijks leven te midden van een golf van geweld in Basra, waar de welig tierende criminaliteit, ontvoeringen en afpersing gemeengoed zijn geworden. Plunderende sjiitische militieleden rijden rond in auto’s met getinte ramen en zonder nummerplaten, terwijl de lokale clans bloedige vetes uitvechten.” Deze situatie heeft naar verluidt te maken met het feit dat Iraakse troepen elders in Irak worden ingezet.

Botsingen tussen twee clans in Basra op donderdag 7 januari 2016 resulteerden in een reeks slachtoffers. Iraakse autoriteiten hebben versterkingen naar Basra gestuurd om de gewelddadige confrontaties, waarbij mortiergranaten en raketgranaten werden gebruikt, te stoppen. De crisiscel in de provincie heeft besloten om zes clans die betrokken waren bij eerdere confrontaties te ontwapenen. 

De inwoners van Basra zijn de lamentabele veiligheidssituatie grondig beu. Op 22 augustus 2015 vermeldde de krant Iraq Times hoe de burgers in Basra protesteerden tegen het bezoek van premier Haider Al-Abadi. Activisten merkten op dat hij helemaal naar Basra reisde, op aandringen van de Britse en Amerikaanse ambassadeurs in Irak, om Big Oil gerust te stellen, maar dat hij geen oor had naar de protestbeweging aldaar die al weken demonstreerde tegen de slechte dienstverlening, gebrek aan veiligheid en jobs. Iraq Times merkte ook op dat “net ten noorden van Basra een demonstrant tegen Big Oil werd doodgeschoten door veiligheidstroepen die werken voor een buitenlandse oliemaatschappij in Irak”. De protesten tegen corruptie blijven sinds medio 2015 nog steeds voortduren in Basra.

International Crisis Group: vermijd de fouten uit het verleden

Jean-Marie Guéhenno, president van de International Crisis Group heeft tijdens de jaarvergadering van het World Economic Forum in Davos op 17 januari 2016 zijn ideeën uiteen gezet voor de bestrijding van ISIS. Ze zijn allemaal geput uit jarenlange ervaring met gewelddadige extremistische bewegingen en conflicten. Hij oppert dat meer moet worden gedaan om ISIS te bestrijden. Maar iedere actie dient te worden voorafgegaan door een nauwkeurige diagnose van het probleem en moet de fouten uit het verleden vermijden.

1. Overdrijf de dreiging niet

ISIS heeft zijn sterkte bewezen en kan wellicht nog sterker worden, maar ook in het verleden hadden extremisten de neiging om te profiteren van overreactie van hun vijanden. Hun terrorisme is vaak bedoeld om tegengeweld uit te lokken, waardoor ze nog sterker worden. ISIS zelf is ten minste voor een deel een product van de Amerikaanse post-9/11 “war on terror”. Regeringsleiders in de VS en Europa moeten dringend hun verhaal aanpassen, vermijden om angst te voeden en er voor zorgen dat ze niet hele gemeenschappen vervreemden.

2. Verwacht niet dat bommen ISIS zullen klein krijgen

Bommen kunnen trainingskampen verstoren, commandostructuren verzwakken en leiders doden. Maar geen enkele opstandige beweging met wortels in de gemeenschappen werd ooit verslagen door bommen alleen. Er zullen geen doelwitten meer zijn om te bombarderen en ISIS zal nog steeds de controle hebben over sommige delen van Irak en Syrië. Bommen kunnen zelfs averechts werken: burgerslachtoffers en schade aan de infrastructuur kan gemeenschappen in de armen duwen van extremisten en op het eind zal de strijd toch op het terrein moeten worden uitgevochten.

3. Verwacht geen ‘bondgenoten’ om een grondoorlog te voeren

ISIS kan dan al een gemeenschappelijke vijand zijn, weinige van ISIS’ vijanden in de regio denken dat het verslaan van ISIS de eerste prioriteit is. De Saoedi’s zijn meer bekommerd om de verzwakking van Iran. Hoofdprioriteiten voor Turkije in Syrië zijn het verdrijven van Assad en het Koerdische separatisme. De Syrische Koerden zijn enkel bekommerd om Koerdistan. Iran – samen met het Assad-regime en, voor het moment, Rusland – geven meer om het behoud van Assad aan de macht dan het verslaan van ISIS. De VS weet niet meer welke brand eerst te blussen en steunt daarom beide zijden in het conflict. De regionale politiek en de escalerende concurrentie tussen staten is een grote zegen voor ISIS geweest en bemoeilijken de inspanningen om ISIS te verslaan.

4. Vergeet niet de politieke en socio-economische wortels van ISIS door uitsluitend te focussen op hun religieuze propaganda

Het is waar dat sommige volgelingen van ISIS religieus en theologisch geïnspireerde doelen nastreven. Het is ook waar dat tientallen jaren door de Golfstaten gesponsorde religieuze beïnvloeding via scholen of satelliet-tv, geholpen heeft om een ??fundamentalistisch klimaat te scheppen. Maar in het Midden-Oosten, waar ISIS en andere jihadistische groepen de steun van de gemeenschappen hebben, is dat niet zozeer omwille van hun ideologie maar meer als gevolg van de veiligheid die ze bieden aan mensen die leven in conflictgebieden of mislukte staten. ISIS heeft die steun voor een groot deel verkregen dankzij het geweld van de regimes in Bagdad en Damascus waaronder de soennitische moslims hebben geleden.

En in Europa wordt de nieuwe generatie van geradicaliseerde jongeren door ISIS online gelokt in plaats van via moskeeën, vaak met weinig verwijzing naar religie maar meer naar geweld of broederschap. “We zijn getuige van de islamisering van radicalisme in plaats van de radicalisering van de islam” om de Franse academicus Olivier Roy te parafraseren.

5. Om ISIS te verslaan moet men geen beleid voeren dat de populariteit van extremistische groepen vergroot

De toenemende invloed van ISIS, net als andere extremistische groepen, is voor een groot deel het gevolg van decennia van oorlogen, geweld en repressief bewind. Samenwerken met repressieve regeringen om de extremistische dreiging uit te roeien dreigt steeds grotere aantallen van hun tegenstanders in het extremistische kamp te duwen.

6. Begrijp de multidimensionale aard van het probleem

ISIS en andere extremistische groepen zijn uitingen van de dramatische omwentelingen in het Midden-Oosten. De soennitische / Shia verdeeldheid en een diep gevoel van onderdrukking bij de soennitische bevolking zijn natuurlijk belangrijke factoren in de opkomst van ISIS. Minder bekend, maar misschien niet minder belangrijk, zijn veranderingen binnen de soennitische gemeenschappen zelf, met name in Irak, waar ISIS heeft kunnen inspelen op een reeks sociale breuklijnen: stedelijke, landelijke, tribale, generatie-gerelateerde problemen, enz.

7. Wees voorzichtig met het gebruik van geweld

Militair geweld is dikwijls onderdeel van de bestrijding van extremisme, maar het is altijd een domme manier om conflicten op te lossen, in het bijzonder wanneer het belangrijkste doel is om gemeenschappen voor zich te winnen. Enkel krachten die positieve relaties onderhouden met de plaatselijke bevolking moeten deelnemen aan een aanval.

In het geval van ISIS hebben de deelname van shiïtische milities in soennitische gebieden en Koerdische peshmergas in Arabische gebieden een negatieve invloed. Voorzichtigheid is dus geboden. Als het lijden van een plaatselijke gemeenschap niet kan worden geminimaliseerd, is het best om niet te proberen grondgebied te heroveren. In plaats daarvan is het beter om ISIS binnen zijn huidige grenzen trachten te houden. Grondgebied heroveren en de bevolking opnieuw aliëneren, zoals in de nasleep van de Amerikaanse invasie van Irak, is erger dan ISIS in controle te laten.

8. Werk aan de beëindiging van de polarisatie in het Midden-Oosten in plaats van er ongewild onderdeel van te worden

De toenemende concurrentie tussen de Golfstaten, met name Saoedi-Arabië en Iran, is een even ernstige bedreiging voor de stabiliteit als ISIS, wat de sektarische spanningen in de regio nog zal verhogen en nog meer ruimte creëren voor extremisme. Westerse leiders moeten hun inspanningen verdubbelen om de gemoederen te bedaren. Indien ze dat niet doen zal geen enkele strategie effectief zijn om ISIS te verslaan.

9. Een nieuwe impuls geven aan inspanningen om bestaande oorlogen te beëindigen en voorkomen dat andere uitbarsten, door verstandig te reageren op terrorisme

Zonder redelijk inclusieve vredesdeals in Syrië, Jemen en Libië, zal het verslaan van groepen zoals ISIS of Al Qaeda onmogelijk zijn, omdat deze groepen enkel kunnen floreren indien krachtiger gewapende spelers elkaar bevechten. Gezien het feit dat elke crisis in de moslimwereld waarschijnlijk een extremistische dimensie zal aannemen, zelfs in landen met weinig geschiedenis van salafi-jihadisme, is het voorkomen van conflicten van cruciaal belang voor de bescherming van staten die nog enigszins stabiel zijn gebleven.

Omdat jihadistische groepen zoals ISIS pas invloed verkrijgen na een lange periode van lokale grieven die niet worden aangepakt, overdreven repressieve reacties van de overheid en etterende lage intensiteitsconflicten, is de nadruk op preventie en vroegtijdige actie de sleutel. Zodra een lokaal conflict is geradicaliseerd verkrijgt het een transnationale dimensie die een politieke oplossing veel moeilijker maakt.

10. In de ontwikkelde landen moet een degelijk binnenlands beleid primeren op militaire betrokkenheid in het Midden-Oosten

Militair ingrijpen kan de aantrekkingskracht en invloed van jihadistische bewegingen mogelijk verzwakken door aan te tonen dat ze niet onoverwinnelijk zijn. Maar hun uiteindelijke uitroeiing zal het resultaat zijn van politieke processen die tientallen jaren in beslag kunnen nemen. Intussen moet het voorkomen van een destructieve fragmentering van multiculturele westerse samenlevingen de prioriteit zijn. Dit vereist een duidelijke afwijzing van de politiek van angst.

MercyCorps: pleidooi voor een inclusief en verantwoordelijk bestuur

Opmerkelijk is het twee jaar durend onderzoek door MercyCorps: “Investing in Iraq’s Peace”, dat werd gepubliceerd in januari 2016. De belangrijkste bevinding is dat sektarisme niet de belangrijkste oorzaak is van de huidige onrust.

Toen de Islamitische Staat van Irak en Syrië (ISIS) snel een groot deel van het soennitisch deel Irak in 2014 veroverde, beschreven experts dit als een natuurlijk gevolg van de sektarische erfenis van het land en een gevolg van de Sykes-Picot akkoorden, met de kunstmatig getrokken grens tussen Irak en Syrië. Maar uit het onderzoek van MercyCorps tussen 2013 en 2015, blijkt dat de belangrijkste factor voor de opkomst van ISIS niet zozeer de sektarische verdeeldheid is, maar eerder een afwezigheid van inclusief, responsief en verantwoordelijk bestuur.

Na de invasie van Irak plantten politieke actoren waaronder de VS, zeer actief de zaden van de sektarische verdeeldheid voor politiek gewin. Soennieten en andere minderheidsgroepen werden systematisch gemarginaliseerd, lastiggevallen door veiligheidstroepen, beschuldigd van terrorisme en opgesloten zonder bewijs of proces. De openbare diensten functioneerden nauwelijks (opzettelijk of als gevolg van een beperkte bestuurscapaciteit). Dit op verdeeldheid gebaseerde beleid voedde het sektarische ideeëngoed en creëerde sympathie voor groepen als ISIS, die beweren een alternatief te bieden voor de corrupte Iraakse regering.

Het nieuws over het aftreden van premier Maliki in augustus 2014 werd door de soennieten beschouwd als goed nieuws en soennitische steun aan gewapende groepen zoals ISIS zakte van 49% naar 26%. Hoewel premier Maliki’s opvolger Haider al-Abadi ook een sjiiet is, verwachtten soennieten een verbetering van de publieke dienstverlening en hun percepties over de overheidsinstellingen veranderden. Met andere woorden: sektarisme blijkt niet de primaire of enige oorzaak van instabiliteit te zijn. Behoorlijk bestuur zou de steun voor verdere sektarische polarisatie sterk verminderen.

Maar aan de verwachtingen van beter bestuur is niet tegemoetgekomen. Er is weinig vooruitgang geboekt in de beloofde hervormingen. Als gevolg daarvan blijkt uit publieke opiniepeilingen dat het vertrouwen in de centrale overheid verder blijft eroderen. Vanaf juli 2015 gaf de publieke frustratie over de overheid aanleiding tot grote geweldloze demonstraties in het hele land tegen corruptie, slechte dienstverlening en sektarisme. Die protesten worden nog steeds voortgezet.

Toch dreigt de geweldloze beweging te worden overschaduwd door het groeiend succes van gewapende groepen, met inbegrip van de steeds machtiger wordende sjiitische milities. De premier lijkt weinig controle te hebben over deze milities en dat vormt een groot gevaar voor de toekomst van Irak. Indien niet wordt opgetreden tegen de gewapende milities zou het sektarisme toch de belangrijkste factor van instabiliteit kunnen worden.

De studie toont aan dat de verbetering van de werking van de overheid essentieel is voor een rechtvaardig en vreedzaam Irak. Dit betekent niet dat de mislukkingen van de ‘hearts and minds’ campagnes uit het verleden moeten worden herhaald. De top-down, dure stabilisatie- en wederopbouwprojecten hebben weinig invloed gehad. 

Uit het onderzoek blijkt dat recente investeringen in burger-georiënteerd bestuur, zoals programma’s om het maatschappelijk middenveld te betrekken bij de besluitvorming, het vertrouwen van de burgers in de overheid kunnen herstellen. 

Helaas gaan de donor-investeringen in de Iraakse civiele maatschappij en burgerbestuur sterk achteruit. In 2011 bedroegen de jaarlijkse uitgaven van de Amerikaanse regering voor één soldaat in Irak gemiddeld 802.000 dollar – of 80 miljard dollar per jaar voor een minimale aanwezigheid van 10.000 troepen. Wat de Amerikaanse overheid in 2016 van plan is te investeren in democratie en civiele programma’s verbleekt in vergelijking met de militaire uitgaven: 72,5 miljoen dollar: een ernstige beleidsvergissing. Er bestaat geen miraculeuze oplossing voor de opbouw van stabiliteit in Irak, maar goed bestuur is essentieel voor het aanpakken van de oorzaken van instabiliteit en een actief maatschappelijk middenveld is essentieel voor goed bestuur. Dit rapport geeft inzichten en aanbevelingen in hoe Irakezen en grote donoren verstandig en effectief kunnen bijdragen tot het creëren van de weg voor een rechtvaardige en vreedzame toekomst in Irak.

“Genocide” in Diyala

Iraakse functionarissen luidden de alarmbel en waarschuwden voor een “genocide” tegen soennitische moslims in het oostelijke provincie Diyala, waar de sjiitische milities een grote invloed hebben, meldde Al Araby op 16 januari.

De waarschuwingen kwamen nadat ISIS twee bomaanslagen had gepleegd, waarbij ten minste 24 mensen werden gedood en 52 gewond. Een boze menigte blies een aantal soennitische moskeeën op, doodde een imam en stak soennitische huizen en winkels in brand. Diyala kamerlid Raad al-Dahliki vertelde aan The New Arab: “de centrale overheid knijpt een oogje dicht en bekommert zich niet om de zorgen en het lijden van de mensen in Diyala. De overheid heeft gefaald in haar verantwoordelijkheid om de veiligheid in de provincie te garanderen. Door honderden moorden, ontvoeringen, gedwongen verplaatsingen en aanvallen op moskeeën, zijn de milities bezig om een genocide te plegen. Veel prominente lokale figuren en sjeiks zijn geëlimineerd door de milities, omdat de veiligheidsdiensten niet in staat zijn om de burgers te beschermen”.

De dag na de zelfmoordaanslagen doodden militieleden twee journalisten van een tv-kanaal dat volgens hen sympathieën vertoonde voor de soennitische minderheid in het land.

Zeg niet: “sjiïeten helpen soennieten”, maar zeg: “Irakezen helpen Irakezen” 

Iraakse activisten uit de voornamelijk sjiitische steden Najaf, Karbala en Basra hebben een campagne gestart om de vernielde eigendommen in Diyala weer op te bouwen.

“Dit is de stem van de meerderheid van de Irakezen. We negeren degenen die zich voeden met onze ellende. Wij zijn het Iraakse volk”, aldus Hayder Muhsin, een jongere uit Najaf. “We hebben deze campagne gelanceerd om een krachtige signaal van veroordeling te sturen tegen alle vormen van sektarisch en etnisch geweld,” vertelde hij aan The New Arab.

“We zijn moe en willen in vrede te leven. Het is genoeg dat we één Daesh hebben, we hebben er geen andere nodig,” voegde hij er nog aan toe. Muhsin is van mening dat de Iraakse jongeren het initiatief moeten nemen om de tekortkomingen te corrigeren van de politici die de Iraakse samenleving hebben verdeeld langs sektarische en etnische lijnen.

“Een initiatief zoals dit is geweldig omdat het de sektarische brand kan blussen. Tegelijkertijd hopen we dat de overheid en de politieke partijen dergelijke campagnes ondersteunen. We hopen ook dat de media hun focus richten op dit soort initiatieven in plaats van zich te concentreren op de verdeeldheidsretoriek”, aldus al-Qaysi, die lid is van een netwerk van het maatschappelijk middenveld. Een ??aantal konvooien met humanitaire hulp en vrijwilligers is op weg naar Diyala om te helpen bij de wederopbouw van de eigendommen die werden vernietigd.

Zou het niet beter zijn om deze burgerinitiatieven financieel te ondersteunen, in plaats van nog meer euro’s te pompen in geldverslindende militaire operaties, Charles Michel?

Eenheid van de bevolking kan ISIS verslaan

Veiligheidstroepen en lokale stammen hebben zich verenigd om de kleine Iraakse stad Barwanah te veranderen in een onneembare vesting en hebben zo een 1,5-jarige belegering door ISIS succesvol overleefd. De jihadisten hebben enorme verliezen geleden. ISIS gebruikte al meer dan 300 bomauto’s om de weerstand van de inwoners van Barwanah te breken, maar slaagde er niet in om het stadje in te nemen, aldus een van de lokale tribale leiders.

Barwanah is een kleine stad met een oppervlakte van ongeveer drie vierkante kilometer en het grootste deel van de bevolking is werkzaam in de landbouw. Mensen uit de drie lokale stammen sloten zich aan bij de veiligheidstroepen in de strijd tegen ISIS.

Eenheid tussen de stammen en veiligheidstroepen is één van de sleutels om ISIS te verslaan en was ook al de belangrijkste factor in het afweren van ISIS in de stad Haditha, niet ver van Barwanah. De stad van 25.000 werd geconfronteerd met hevige gevechten toen de terroristen vruchteloos probeerden om de strategische Haditha dam te veroveren.

Besluit

In plaats van de ISIS strijders en hun aanhangers “zielige moorddadige losers” te noemen moet men in de eerste plaats de complexe sociale, economische en politieke factoren proberen te begrijpen die ISIS tot een succesverhaal hebben gemaakt, en mag men de misdaden van “onze coalitiepartners”: de sektarische Iraakse regering en haar sjiitische milities, niet wegmoffelen. Bovendien zouden vredesinitiatieven van het Iraakse middenveld actief moeten worden ondersteund en door de media belicht. Met een fractie van de astronomische bedragen die worden besteed aan de oorlog kunnen waardevolle projecten worden ondersteund die de sektarische tegenstellingen  overstijgen. 

Het probleem is ook dit: We moeten dringend in het reine komen met onze eigen laakbare rol in de crisis in het Midden-Oosten en Noord-Afrika (MENA). Militaire interventies van het Westen in de MENA regio hebben een bepalende rol gespeeld in het radicaliseren van de moslims in het Westen. Het Westen heeft de Iraakse regering gesteund toen die ongewapende soennitische demonstranten neerschoot, soennitische gebieden bombardeerde met vatenbommen en de andere kant opkeek als sjiitische milities grootschalige oorlogsmisdaden begingen. ISIS een “moordende cultus van de dood” noemen heeft ook een belangrijke politieke rol: de ontkenning van de eigen Westerse destructieve oorlogscampagne, die de regio heeft verwoest, de bevolking in diepe ellende gestort en de vluchtelingencrisis veroorzaakt.

Dit zijn de kwesties die de SPA als oppositiepartij zou moeten aanpakken, in plaats van (even slikken) de Conventie van Genève in vraag te stellen, zoals Van De Lanotte deed, of een nep asielplan van de Nederlandse PvdA verdedigen, zoals John Crombez. Het Nederlandse voorstel is namelijk NIET “de laatste kans om het (vluchtelingenprobleem) onder controle te krijgen”. De slachtoffers van de conflicten die het Westen heeft veroorzaakt mogen niet tweemaal de dupe worden van de oorlogswaanzin. Internationale rechtsregels moeten rigoureus worden toegepast.

Dirk Adriaensens is lid van het uitvoerend comité van het BRussells Tribunal. Tussen 1992 en 2003 was hij verantwoordelijke van SOS Irak en leidde verschillende delegaties naar Irak om de verwoestende gevolgen van de VN-sancties te observeren. Hij was lid van het Internationale organisatiecomité van het Wereld Tribunaal over Irak (2003-2005). Hij is ook co-coördinator van de Global Campaign Against the Assassination van Iraakse academici. Hij is co-auteur van ‘Rendez-Vous in Bagdad’, EPO (1994), ‘Cultural Cleansing in Iraq‘, Pluto Press, Londen (2010), ‘Beyond Educide‘, Academia Press, Gent (2012), Global Research Online Interactive I-Book ‘The Iraq War Reader‘, Global Research (2012), ‘Het Midden Oosten, TheTimes They are a-changin’, EPO (2013) en schrijft regelmatig artikels voor Global Research, Truthout, Al Araby, Countercurrents, The International Journal of Contemporary Iraqi Studies en andere media.

take down
the paywall
steun ons nu!