Opinie -

Coca Cola, suikertaksen, notionele intrest en ontdoken belastingen

Natuurlijk is het invoeren van een suikertaks, zoals de Turteltaks, een ordinaire budgettaire maatregel. Belastingen innen heeft altijd een budgettaire bedoeling: namelijk budgetten verzamelen om de publieke schatkist aan te vullen waardoor een overheid de verzorgingsstaat kan betalen noodzakelijk om de zwakkeren sociaal te beschermen. Deze suikertaksen treffen echter, zoals alle consumptietaksen, vooral de gewone werkende en werkloze mensen. En is dus sociaal onrechtvaardig. 

donderdag 21 januari 2016 14:32
Spread the love

Maar het is niet aan Coca Cola om onze belastingpolitiek te bepalen. Integendeel, ze staan voorop in de rij om alle fiscale achterpoorten en constructies te gebruiken om hun fiscale verplichtingen tegenover de verzorgingsstaat en dus tegenover hun eigen consumenten te ontlopen. 

Ze zijn niet bekommerd om het sociale welzijn van hun consumenten maar alleen over hun aangetaste winstaccumulatie die ze liefst in belastingparadijzen dumpen dan in een publieke schatkist. 

The happy few

De 62 rijkste wereldbewoners zien hun vermogen elke minuut met een half miljoen dollar toenemen. Afgelopen jaar groeide hun rijkdom met circa 300 miljard dollar.  Hun vermogen is intussen gelijk aan de armste helft van de wereldbevolking, zijnde 3,6 miljard mensen. Zeven op de tien mensen leven in een land waar de economische ongelijkheid is toegenomen in de afgelopen 30 jaar.

The happy few zijn zelfs ondanks de crisis rijker geworden, terwijl niet alleen de armen het  voelen in de portemonnee maar intussen ook de werknemers en zelfs delen van de middenklassen in de rijkste landen, omdat de besparingen afgewenteld wordt op werkenden en werklozen en natuurlijk op de allerzwaksten, zieken en gepensioneerden. Wie zei daar iets over toenemende mondiale ongelijkheid enkele jaren geleden? Doet de naam Piketty nog een belletje rinkelen? Welke regering heeft iets gedaan met zijn voorstel voor een vermogensbelasting?

Het wordt dan ook dringend tijd dat we regeringen krijgen die zelf uithalen naar Coca Cola en andere multinationals. Niet door suikertaksen in te voeren maar door het afschaffen van notionele intrestaftrekken en excess profit rulings. Door het sluiten van alle fiscale achterpoorten (hetgeen wel kan bij het innen van verkeersboetes voor de gewone mensen) en het eindelijk doen betalen door deze winstmachines van de officiële vennootschapsbelasting van 33%.

Liever een stap naar een rechtvaardiger fiscaliteit dan nog meer suikertaksen zowel op suikerhoudende als light producten. 

Belastingontduiking

Elk jaar lopen de Europese overheden 1000 miljard euro mis door belastingsontduiking en belastingsvermijding. Dat is meer geld dan er naar de gezondheidszorg in de Unie gaat. Geheimhouding/ondoorzichtigheid is dè kerneigenschap van het globale financiële systeem. Rechtsgebieden beconcurreren mekaar op het vlak van geheimhouding om zo financiële stromen aan te trekken. Maar dit alles heeft een prijs.

Financiële ondoorzichtigheid vormt een gegeerde dekmantel voor allerlei misdaden en misbruiken: het witwassen van geld, handel met voorkennis, financiering van terrorisme, verduistering, Ponzi-spelletjes (remember Madoff?), illegale geldstromen, fiscale fraude, enz… Maar het belangrijkste doel van deze “geheimhouding” is de financieel-economische plundering van de eigen overheid: het verlangen om weinig of liefst geen belastingen te betalen daar waar de winsten geproduceerd worden door de arbeid en productiviteit van de werknemers. 

Belastingontwijking, volgens sommige fiscale experts “creatieve belastingsplanning”, volgens andere juristen “fiscale spitstechnologie”, heeft als enig doel zo weinig mogelijk belastingen af te dragen aan de publieke schatkist. 

Belastingontwijking is dus belastingontduiking, punt uit. En onze nationale trots zoals “notionele intrestaftrek” en “excess profit rulings’ zijn daar fundamentele onderdelen van. Het politieke lakeischap aan het multinatinationale bedrijfsleven.

Geheimhoudingsindustrie

Het is allebei immoreel, maar daar liggen de megarijken en grote bedrijven en hun lobbygroepen zoals VBO en VOKA, niet wakker van. Ontwijking is legaal en ontduiking illegaal, toch is voor de fiscus het einde van de rit (of beter gezegd “vlucht”) hetzelfde: de overheid kan door de offshoreconstructie het verborgen kapitaal niet belasten. Het belangrijkste gevolg van de “geheimhoudingsindustrie”: de afbraak van de verzorgingsstaten en de groei van sociale ongelijkheid waardoor de wereld herschapen wordt in een sociale jungle. 

Wanneer we het dus over globalisering en neoliberalisme hebben dan moeten we het daarover hebben. En niet over suikertaksen maar over een globale belastingontduikingsindustrie.

Laten we het dan bovenal vandaag over “tien jaar notionele interestaftrek” hebben. Een vandaag verschenen PVDA studie toont hoe we intussen aan een kostenplaatje voor de gemeenschap van boven de 40 miljard euro zitten. Of zoals PTB volksvertegenwoordiger Marco Van Hees het uitdrukt “een jaarlijks terugkerend bloedbad in de overheidsfinanciën”.

 Afbraak van verzorgingsstaten

De economie, de verzorgingsstaat en publieke dienstverlening worden niet kapot gestaakt, maar kapot bespaard. Over de schade die de regeringsvrienden, de ondernemers, de kapitaalvluchtelingen, de nomaden van de fiscale optimalisatie, aan de economie toebrengen door legaal de publieke schatkist te plunderen, hoor je ze niet. De leugen regeert in dit land. 

Een belangrijk punt, dat vaak uit het oog verloren wordt in dit debat is het feit dat de gemeenschappelijke rijkdom, die door onze belastingen wordt gecreëerd en in stand gehouden, de rijken op talloze manieren helpt om hun rijkdom op en uit te bouwen. We noemen dit samengestelde steun – het is namelijk het versterkte gebruik van onze gemeenschappelijke welvaart door bedrijven, investeerders en andere vermogende particulieren. Een groot deel van hun “financieel succes” is dus gebouwd op ons systeem van fiscale herverdeling.

Progressieve belastingen

Gewone mensen rijden op snelwegen, maar ondernemingen besturen er volledige wagenparken van vrachtwagens. Gewone mensen kunnen van de bank een lening krijgen voor hun hypotheek; ondernemingen lenen geld om hele bedrijven op te kopen. Gewone mensen maken slechts zelden gebruik van de rechtbanken, de meeste van de rechtbanken worden gebruikt om geschillen te beslechten m.b.t. het ondernemingsrecht en het contractenrecht.

Bedrijven en hun investeerders – die meer geld verdienen dan ze nodig hebben om te voldoen aan hun basisbehoeften, en voldoende overhouden zodat ze kunnen investeren , maken veel meer gebruik – samengesteld gebruik – van de ondersteunende infrastructuur van onze samenleving, op zijn beurt gesteund door het belastinggeld van de gemeenschap.

De rijken hebben een groter gebruik gemaakt van het gemeenschappelijk goed – ze werden erdoor geholpen bij het creëren van hun rijkdom – dus hebben zij ook een grotere morele verplichting ertoe bij te dragen om het in stand te houden. Ze betalen op die manier slechts de achterstallen af van hun schuld aan de samenleving in haar geheel, en investeren in de ondersteuning voor de toekomst.Dit zijn de fundamentele waarden die progressieve belastingen motiveren.

Het is een waarheid die conservatieve argumenten over belastingen van de baan veegt. Belastingen moeten zorgen voor de bescherming en ondersteuning van de infrastructuur die ons aller inkomen mogelijk maakt .

Onze fiscaliteit verbergt deze waarheid. Ze wijst onvoldoende op de mate waarin de belastingen de gemeenschappelijke welvaart hebben gecreëerd en in stand gehouden, opdat je zou kunnen verdienen wat je nu hebt. Ze laten uitschijnen dat de ondersteunende infrastructuur er gewoon is, als door magie ontstaan of via onwrikbare natuurwetten, en dat de overheid gaat lopen met het geld uit je zakken. De waarheid bestaat er echter in dat, via de gemeenschappelijke rijkdom, onze samenleving veruit meer geld in veel zakken steekt dan ze eruit haalde.

“Vadertje Staat”

Maar deze situatie wordt bedreigd door een conservatief rechtsliberaal fiscaal beleid en fiscale dumping. Door oneerlijke belastingverminderingen voor de bedrijven, en doordat leningen in het buitenland werden aangegaan om te betalen voor deze lastenverlichting, wordt de gemeenschappelijke welvaart afgevoerd en kan de infrastructuur uiteenvallen.

Door het voortdurend verder verlagen van vennootschapsbelastingen en vermindering van inkomsten door notionele interestaftrek. Door het libertarische pleidooi voor de invoering van een vlaktaks waarbij alle inkomens gelijk worden behandeld. Door het onbeschroomd promoten van creatieve boekhouding door gespecialiseerde private diensten waarbij belastingontwijking, het “ontwijken van Vadertje Staat of de Fiscus” tot model wordt verheven. Het schandaal is natuurlijk dat “Vadertje Staat” dit model zelf zonder schaamte wereldwijd promoot en de gewone mensen steeds meer in de kou laat staan. 

Rechtvaardig fiscaal beleid

We moeten weer komen tot een rechtvaardig fiscaal beleid dat de financiële verantwoordelijkheid erkent voor het gebruik van onze ondersteunende infrastructuur. Het wordt tijd om de brutale aanvallen van de vermogenden over te hoge belastingdruk te beantwoorden met een echte vermogensbelasting, waarbij hen duidelijk wordt gemaakt dat het de werkende en gewone mensen zijn die het cement van de publieke welvaart gieten, waarop zij hun particuliere rijkdom bij elkaar kunnen graaien.

En het wordt tijd dat de graaiers het meest betalen voor het cement.

Dat kan alleen door echte progressieve belastingen. En dus niet door consumentenbelastingen zoals suikertaksen en Turteltaksen. Hetgeen ordinaire pestbelastingen zijn.  Gewoon een beetje de werkende bevolking, die de rijkdom, welvaart en welzijn produceert, pesten. Door een rechtse pestregering. 

Daar zal je Coca-Cola en hun vrienden niet over horen. 

Voor hen de champagne, voor ons de sociale kaalslag.  

(Eric Goeman, coördinator FAN, Financieel Actie Netwerk).

take down
the paywall
steun ons nu!