Ik vroeg me dus af wat het precies was dat me zo aan deze zin stoorde…

Misschien kwam het doordat ik twee jaar in een Vlaamse kledingboetiek voor vrouwen gewerkt heb, ‘kleedje’ er het meest frequente woord was en ik daardoor bijna moet kotsen telkens wanneer ik ‘mooi kleedje’ hoor?

Dat speelt zeker een rol.

Of ligt het eraan dat het me aan de onnozele, genderconforme, kleedjesverslaafde chick deed denken die ik vroeger was?

Dat speelt zeker ook een rol.

Ik denk dat wat me vooral stoort is dat we in een maatschappij leven die doet alsof ‘het verlichte Westen’ geen seksisme meer kent en vrouwen kunnen gaan en staan waar ze willen.

De #wijoverdrijvenniet-campagne was er een goed voorbeeld van dat dat helemaal niet klopt. Vrouwen kunnen niet gaan en staan waar ze willen en de meesten onder ons hebben seksuele grensoverschrijdingen, aanrandingen en zelfs verkrachtingen meegemaakt, om van de rest van het dagdagelijkse seksisme nog niet te spreken. En die dingen gebeuren meestal niet door een of andere ‘vreemdeling’ op straat, maar in onze eigen kringen.

Nu kipt dit maatschappelijk geloof in ‘de vrije vrouw van het westen’ vaak om in racisme en islamofobie. Want die arme dutskes van een moslima’s moeten zich bedekken, van kop tot teen, en sommigen zijn zelfs zo gebrainwasht dat ze het nog zelf willen ook!

Vrouwen kunnen dragen wat ze willen. En natuurlijk is er altijd een vage grens tussen vrije wil en genderverwachting, maar hey, is dat niet net hetzelfde met ‘het kleedje’, als met het hoofddoek? (al is het hoofddoek natuurlijk meestal ook een religieus symbool).

Want zouden die meisjes die zeggen dat ze kleedjes dragen ‘niet voor de mannen, maar omdat ze dat mooi vinden’ hun kleedje even mooi zouden vinden wanneer hun broer, vriendje of beste vriend het zou dragen? Zouden ze het nog steeds zo mooi vinden wanneer ze met hun mannelijke vriend over straat zouden lopen en die hun kleedje zou dragen ‘gewoon omdat hij dat mooi vindt’?

Ik geloof dat vele feministen namelijk al zover zijn dat ze inzien dat vrouwen kunnen dragen wat ze willen, maar niet dat ze toegeven dat ook hun uit-vrije-wil-gekozen kleding een product is van de gendersegregatie in onze maatschappij. Want vrouwen mogen weliswaar dragen wat ze willen, maar mogen ook ‘mensen’ dragen wat ze willen?

Ik ben er dus eindelijk achtergekomen wat me stoort aan de zin ‘ik draag kleedjes, niet voor de mannen, maar omdat ik dat mooi vind’. Het is namelijk de perfecte illustratie van de saaie, kleurloze genderconformiteit in Vlaanderen. Kijk maar eens om je heen op straat en check hoe vrouwen en mannen, zelfs de feministen onder hen, erbij lopen. Ze dragen nog steeds hun ‘uniform’, maar geloven wel dat het hun eigenste, individueelste keuze is. Don’t kid yourself. We’re living in a sexist, capitalist society…

Wat ik enorm apprecieer aan Berlijn, de stad waar ik sinds vijf jaar leef,  is dat je je de helft van de tijd afvraagt of iemand nu een man of een vrouw is tot je de klik maakt en je realiseert dat het er eigenlijk geen fuck toe doet! Want we leven niet in een wereld met mannen versus vrouwen, maar in een wereld met mensen.

Dus draag je je kleedje niet voor de mannen, maar omdat je dat zelf mooi vind en besef je dat vrouwen niet met kleedjes geboren worden? Dan bravo! You’ve got my point 🙂

(Oorspronkelijk verschenen op Schoolsnotcool en De Tweede Sekse)